هنر دو عنصر را شامل می‌شود که یکی از آن‌ها ایده‌پردازی و دیگری اجرای اثر هنریست. و البته نباید از یاد برد که تنها داشتن یکی از این دو عنصر حیاتی برای خلق هنری کافی نیست و نباید اثری را که از ایده و یا اجرای حرفه‌ای فاصله دارد؛ اثر هنری دانست. امروز در دنیای هنر مدرن به کرات آثاری را می‌بینیم که فاقد ایده و تنها متکی بر اجرای مبتنی بر احساس هستند. اما کمتر اثری می بینیم که ایده‌هایی را بدون اجرا به نمایش گذارد. در نمایشگاه «کیانوش تنها» آثار سرشار از ایده و خالی از اجرا هستند.
 
آثار تنها یک ویژگی منحصر به فرد دارد و آن قدرت خلاقه هنرمند در ترکیب عناصر گوناگون برای بیان مفاهیم است. این آثار ازین رو حایز اهمیت‌اند که اعضای بدن را با اجسامی کاملاً مکانیکی در یک جا گرد آورده‌اند  ازین طریق فاجعه ورود انسان به جهان مدرن را به نمایش گذاشته‌اند.
 
در این آثار اعضای مختلفی چون مغز و قلب و جمجمه دستمایه خلق آثار هنری شدند. آثاری که گویای عدم تناسب جهان مدرن با زیست انسان است و اگر از این منظر به آثار «کیانوش تنها» بنگریم درخواهیم یافت که او نا آرامی و خستگی‌های روحی و جسمی و مشکلات عصبی مردم جامعه خویش پرده برداشته است.
 
در واقع آثار او گویای این حقیقت‌اند که انسان در ارتباط یا به عبارت روشنتر در مواجهه با جهان صنعتی نه تنها قادر به مبارزه نیست، بلکه در این مواجهه نابرابر آن‌چه به نابودی می‌گراید بشر و حیات زیستی اوست. 
 
از منظر دیگر آثار این هنرمند را می‌توان به نوعی فتومونتاژ ساده شده مانند کرد که در آن تنها خطوط بیانگر برای نمایش اعضا و اجسام به کار آمده‌اند و خبری از طبیعت اشیاء در آن نیست. اما آثار «کیانوش تنها» در این نمایشگاه به ایده‌های نخستین پوسترهایی مانند است که برای مشکلات و مسائل زندگی مدرن طراحی شده‌اند.
 
اما با وجود ایده‌های ارزشمند در آثار این هنرمند نقدی غیر قابل توجیه بر آثار او وارد است. چرا با وجود آن‌که این آثار از ذهنیت خلاقه هنرمند برآمده‌اند؛ با تکنیکی ارزشمند تر از تجسم خطی آن‌هم به شیوه دیجیتال ارائه نشده‌اند. این ایده‌ها قابلیت آن را دارند که در ابعادی بزرگ‌تر و با تکنیکی پرکارتر به اثر هنری بدل شوند. در حالی که در اغلب نمایشگاه‌های هنری با تکنیک‌نمایی بدون ایده روبرو هستیم به نظر می‌رسد نمایش چنین ایده های ارزشمندی بدون اجرایی ارزشمند چندان توجیه‌پذیر نیست. به هر روی استفاده از تکنیک دیجیتال هنگامی ارزشمند است که امکان دستیابی به تکنیک ویژه‌ای توسط دست ممکن نباشد. در حقیقت تعریف دیجیتال ممکن کردن اتفاقات ناممکن است. آن‌چه در تجسم برخی از تصاویر فراواقع‌گرا با ابزار هنری ممکن نیست. در واقع به غلط مصطلح است که تصور می‌کنیم یک اثر هنری با تکنیک‌های دیجیتال قابل تولید است و نیازی به استفاده از تکنیک های دست‌ساز کهنه شده و نیاز نیست.
 
علاقه مندان برای حضور در این نمایشگاه می توانند از 6 تا 12 تیر همه روزه از ساعت 14 تا 21 به نگارخانه پاییز خانه ی هنرمندان ایران مراجعه کنند.
 

هنر نیوز