هنر نیوز - در دفاع از تنزه طنازانه بیان مشکلات

نگاهی به فیلم «خروس جنگی» اثر جذاب و دیدنی مسعود اطیابی

محمدرضا محقق:

فیلم سینمایی «خروس جنگی» را می توان اتفاق تازه ای در عرصه سینمای طنز برشمرد.

فیلمی با رویکرد فیلم نامه ای منسجم و پرداختی قابل قبول که از روالی منسجم و یک دستی قابل توجهی بهره مند است و اما آنچه این فیلم را نسبت به استاندارد سینمای طنز و در عین حال با رویکردی اجتماعی و خانوادگی تبدیل می کند نوع منظر و محتوای عاطفی و خانوادگی به عنوان نرم افزار دراماتیک مورد توجه قرار گرفته است.

ساختار درام در این فیلم به شکلی هنرمندانه و عاطفی پیرامون یک موضوع مهم قرار دارد؛ که آن بحث کار در خانه و بیرون از خانه است.

در فیلم «خروس جنگی»در قالب طنز آمیز با این مسئله روبرو می شویم. کار در خانه و بیرون از خانه چه ویژگی و مولفه هایی دارد و هریک در نسبت باشخصیت وجودی زن و مرد از مولفه هایی برخوردار است که فیلم خروس جنگی به شکلی پاک و بدون ظواهر و اضافات و برخورد مستقیم با مسائل اصلی ارتباط برقرار می کنیم.

گزینه های فیلم به ویژه در نقش زن با حضور مریلا زارعی، بازی های بسیار خوب و گیرایی است و وجهی درست و متناسب به شخصیت می بخشد.

فیلم «خروس جنگی» در عین حال یک اثر جاندار و خوش ریتم و سرشار از لحظات خنده آور و سرگرم کننده است و نکته مهم آن است که در این حجم و با این مولفه ها فیلم اساسا از آسیب های مربوطه به این موضع مبراست .

«خروس جنگی» را می توان به عنوان نمونه ای خوب برای سینمای سرگرم کننده، طنازانه و خانوادگی به حساب آورد . فیلمی را که با طرح ظریف و لطیف یک موضوه جدید اجتماعی به بررسی و آسیب شناسی می پردازد که همان موضوع کار در خانه و خروج از خانه و نسبت آن با هریک از مسائل زن ومرد است.

ادامه روندی که در «خروس جنگی» به لحاظ نرم افزار فکری و ایده داراماتیک و پرداخت سینمایی مور د توجه قرار گرفته است، بایستی در روند تایید ِآثار سینمایی کشور ما در حوزه سینمایی سرگرم کننده و خانوادگی نیز دنبال شود تا سینمای کشور بیش از پیش شاهد اثار از این دست و بهتر از آن باشد.

فیلم «خروس جنگی» توانست با جلوه مبتکرانه، خلاق و طنز آمیز سینمایی اش که حاوی سرگرمی های جذاب و دوست داشتنی برای مخاطبان است؛ نشان دهد که در عرصه سینما هم می شود به چالش های اجتماعی و خانوادگی نزدیک شد و از هر پرداخت لطیف و سینما ورزانه هنری دور نیافتاد.

در عین حال این فیلم، گویای این نکته بسیار پر اهمیت که پیش از این به آن اشاره کردیم بود که عرصه طنز و سرگرمی و قراردادن فکاهه و ویژگی های سمعی و بصری خنده دار در یک عرصه سینمایی به هیچ وجه با رعایت عفاف و پاکی و تنزه بیانی و تصویری منافات ندارد و لازم نیست در آن از حربه های زشت گفتاری و شنیداری تصویری سوء استفاده کرد تا نوعی جذابیت کاذب و فضای تابو شکن مجازی به خرد مخاطب داد؛ اتفاقی که در بخش قابل توجهی از آثار سینمایی هجوآلود سال های اخیر شاهد آن بودیم، آثاری مثل دلداده، چارچنگولی و... .

پانویس ها:

این متن متعلق به شبکه خبری دانشجو می‌باشد.