جابر قاسمعلی مطرح کرد؛

تلفن همراه رییس جمهور رویكرد سیاسی ندارد

18 خرداد 1392 ساعت 15:16

جابر قاسمعلی فیلمنامه نویس «تلفن همراه رییس جمهور» گفت، این فیلم سینمایی رویكرد سیاسی نداشته و طرح آن در دولت نهم نوشته شد.

به گزارش هنرنیوز به نقل از برنامه هفت؛ «جابر قاسمعلی» شب گذشته در برنامه تلویزیونی هفت كه به بررسی مسایل روز سینمای ایران می پردازد، اظهارداشت: فیلم سینمایی «تلفن همراه رییس جمهور»رویكرد سیاسی نداشته و طرح آن در دولت نهم نوشته شده و نكته ای كه باید به آن توجه كنیم، زمان ساخت فیلم است. این موضوع به سال ۸۵ و داستانی برگرفته از واقعیت باز می گردد. شخصی معمولی كه سیم كارت خاموش سال های گذشته رییس جمهور را خریداری كرد.
وی افزود: طرح اولیه این اثر را اواخر سال ۸۵ و اوایل سال ۸۶ نوشتم و در ابتدا با پژمان لشگری پور به عنوان تهیه كننده وارد مذاكره شدم و در واقع فیلمنامه این فیلم متعلق به همین چند سال اخیر است و محسن علی اكبری تهیه كننده این اثر احتمالا فراموش كرده كه فیلمنامه چه زمانی نوشته شده است. چون در واقع فیلمنامه ربطی به زمان ریاست جمهوری محمد خاتمی ندارد و مربوط به همین دوره است نه سال ۸۲.
قاسمعلی تصریح کرد: ابتدا قرار بود محمدرضا هنرمند و پس از آن كمال تبریزی این فیلم را بسازند كه هیچكدام نتوانستند پروانه ساخت بگیرند و این فیلمنامه سالها در دفاتر مختلف می چرخید و همه وحشت داشتند از اینكه این فیلمنامه سیاسی است، پس نمی توان آن را ساخت اما همیشه واكنش ها نیز نسبت به فیلمنامه مثبت بود.
وی خاطرنشان کرد: مهمترین خصیصه فیلمنامه «تلفن همراه رییس جمهور» این است كه بدنبال موضع گیری سیاسی نیست و قرار نبود به حزب یا فردی حمله كند و می خواستم فیلمنامه ای با الگوی سینمای نئورئالیستی بنویسم. پس برایم مهم نبود كه فیلم در زمان كدام دولت ساخته شود چون رویكرد سیاسی نداشتم و متاسفم كه انگ سیاسی به فیلم خورده است.
قامسعلی ادامه داد: فیلمنامه ای كه در ابتدا آماده ساخت شده بود، خیلی مفصل بود. علی عطشانی كارگردان فیلم نیز خیلی از شخصیت ها را حذف كرد كه می توانستند به قوام اثر كمك كنند؛ البته مقصر این اتفاق من هستم كه فیلمنامه ای به این مفصلی نوشتم كه كارگردان مجبور به حذف برخی سكانس ها شود.
رضا درستكار نویسنده و منتقد سینمایی درادامه این برنامه با اشاره به اینكه فرهنگ ما ایرانی ها نقدپذیر نیست، عنوان كرد: در مورد این فیلم نیز نقدناپذیری جامعه سینمایی از همان اسم فیلم آغاز می شود و در همان ابتدا نام فیلم حساسیت برانگیز جلوه می كند.
وی تاکید کرد: در سینما آنقدر هنرمند را از ممیزی می ترسانند كه او، خود به یك سانسورچی قهار تبدیل می شود و در پایان می بینیم كه همین سانسور خودخواسته باعث می شود كه از این فیلم دیگر چیزی باقی نماند و اثر نه قصه و نه ساختار داشته باشد و در فیلم هیچ خلاقیتی از لحاظ تصویری نمی بینیم و همه مسایل با تلفن بیان می شود. بازیگران نیز هیچكدام در حد و اندازه خود ظاهر نشده اند.
درستكار ادامه داد: شخصیت فیلم بین یك شخصیت ابزورد، كمیك و رئال در نوسان است و لهجه مهدی هاشمی نیز اصلا خوب درنیامده است.
به گفته وی، شخصیت های فیلم هیچكدام پرورده نشده اند و منطق روایی نیز به درستی شكل نگرفته است.
این منتقد سینما درباره رویكرد اجتماعی فیلم عنوان كرد: متاسفانه نمی توان رویكرد اجتماعی برای این اثر قائل شد، چون در مقابل آثار فیلمسازی مثل رخشان بنی اعتماد و مثلا فیلم «روسری آبی» نمی تواند به سینمای اجتماعی نزدیك شود و مسایل اجتماعی مردم را سطحی و ژورنالیستی بیان می كند كه جزء گوشت و پوست مخاطبان نمی شود.
وی ادامه داد: به نظر می رسد كارگردان برای ساخت فیلم خیلی ذوق داشته و می خواسته به سرعت آن را بسازد و متاسفانه «تلفن همراه رییس جمهور» ضعیف ترین كار علیرضا زرین دست در مقام مدیر فیلمبرداری است. كسی كه فیلمی مثل «ملكه» كه فیلمبرداری آن با استانداردهای جهانی برابری می كند را بر پرده دارد، چطور توانسته این فیلم را به این شكل فیلمبرداری كند.

کد خبر: 59312

آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcj8tei.uqehvzsffu.html