دو زن، جسد زن لاغری را روی زمین می کشند، سر جسد مدام با زمین کثیف برخورد می کند. وقتی به یک گودال بزرگ می رسند، می ایستند، جسد لختی را که همراهشان است، با زحمت بسیار هل می دهند، سپس پرتش می کنند داخل گودال. جسد که شبیه اسکلتی است با روکش پوست مانند، با صدای بلندی پرت می شود روی جسدهای پوسیده ای که از قبل آنجا بودند.  

صحنه ی فیلم برداری شده در اردوگاه اسرای برگن-بلسن در پایان جنگ جهانی دوم، احتمالا هرگز به نمایش عموم در نمی آمد اگر فیلم سفارشی ساخته شده توسط آلفرد هیچکاک به عنوان کارگردان ارشد و سیدنی برنشتاین، تهیه کننده ی معروف انگلیسی، دوباره احیا نمی شد. فیلم "بازدید واقعی از اردوگاههای اسرای آلمانی" که در بهار 1945 توسط نیروهای متفقین ساخته شد، واقعیتهای فاجعه باری را از زمان آزادسازی اردوگاههای مرگ آلمانها به تصویر می کشد که شامل اردوگاههای برگن-بلسن، داچاو و آشوویتز می شود.  

با این وجود، در آگوست همان سال، این فیلم توسط مقامات انگلیسی آرشیو شد. همه چیز، صحنه های فیلمبرداری شده، فیلمنامه، یادداشتهای فیلمبردار، همه و همه بسته بندی شده، و در آرشیو موزه ی جنگ سلطنتی در لندن دفن شدند. یک مستند تازه ی گروه HBO ، به نام "شب سقوط خواهد کرد (26 ژانویه)" که توسط آندره سینگر کارگردانی شده و هلنا بونهام کارتر و جاسپر بریتون روایت گرش هستند، داستان پیدا شدن این فیلم بعد از هفتاد سال را تعریف می کند.  

در بهار سال 1945 و در آخرین روزهای جنگ، نیروهای آمریکایی، انگلیسی و شوروی به سمت برلین در حرکت بودند. در کنار آنها سربازانی بودند که در واقع به صورت فیلم بردار تعلیم دیده بودند، مردان جوان و با انگیزه ای که سیگار بر لب و دوربینهای بزرگی نیز بر شانه ها یشان داشته اند و در زمان آزادسازی اردوگاههای اسرا به آنجا رسیدند تا نتایج وحشتناک اعمال بی رحمانه و قساوت حاکم بر آنجا را به ثبت برسانند. 

کمی طول کشید تا جزییات اردوگاههای اسرا به بیرون درز کند. در 19 آوریل 1945، رادیو بی بی سی گزارش متناقضی را روی آنتن برد که در آن ریچارد دیمبلبی درباره ی تجربیات خود در برگن-بلسن در شمال آلمان گزارش می دهد. در آغاز، شبکه ی بی بی سی، نپذیرفت که برنامه را روی آنتن ببرد، مدیران این شبکه باورشان نمی شد که دیمبلبی هیچ تغییری در گزارش ایجاد نکرده بود و آنرا کمی تلطیف تر نکرده بود. او می گوید: " یک آن خودم را در جهانی از کابوسها دیدم. اجساد مردگان، برخی از آنها در مرحله ی پوسیدن، در آن جاده ها و لای ریل های پوسیده پخش بودند. در هر طرف جاده، آلونک های چوبی قهوه ای رنگی بود. چهره هایی پشت پنجره بودند، چهره های لاغر و مردنی زنان گرسنه، که آنقدر ضعیف بودند که حتی نمی توانستند از کلبه ها خارج شوند، فقط خودشان را به شیشه ی پنجره فشار داده بودند تا قبل از مرگشان نور خورشید را ببینند. و واقعا داشتند جان می دادند، در هر ساعت و در هر دقیقه".

این گزارش به حدی تکان دهنده بود که چند روز بعدش، برنشتاین که در آن زمان  تهیه کننده ی سینما و رییس مرکز جنگ روانی بریتانیا بود، تصمیم گرفت به این اردوگاه برود. چیزی که او در آنجا دید ، باعث شد حرکت بعدیش رقم بخورد، او دست به ساختن مستند بلندی زد که جنایات وحشتناک نازی ها را چنان آشکارا به تصویر کشید که دیگر هرگز امکان ندارد بتوان وقوع چنان اتفاقی را انکار کرد. 
 
 مستند "شب سقوط خواهد کرد"، با داستان و روایت فوق العاده اش، کشتاری را به تصویر می کشد که نیروهای متفقین در اردوگاههای اسرای آلمان کشف کردند و یادآور آن هستند که چقدر شاهد چنین صحنه هایی بودن می تواند دردناک و در عین حال قدرتمند باشد.

بعد از آنکه دولت آمریکا و انگلستان فیلم برنشتاین را تایید کردند، او گروه فیلمسازی را انتخاب کرد که شامل تدوین گری به نام استوارت مک آلیستر، نویسنده هایی به نامهای ریچارد کراسمن و کولین ویلیس و نیز کارگردان معروفی به نام آلفرد هیچکاک می شد. آنها سه ماه فرصت داشتند این مستند را با استفاده از تک تک صحنه های فیلمبرداری شده توسط آن فیلمبرداران آمریکایی، انگلیسی و روس به پایان برسانند...

"شب سقوط خواهد کرد" بسیاری از این صحنه ها را در خود دارد که پر است از جزییات غیر قابل بیان، اجساد مردگانی که روی زمین پخش شده اند که گاهی تپه ای را ایجاد کرده اند و گاهی مانند خطی در امتداد هم قرار گرفته اند انگار که فرشی از لاشه و مردار انسانی روی زمین پهن است. وقتی دوربینی زوم می کند، پاهایی را می بینیم که به لاغری استخوان هستند و مثل نانهای لاغر و درازی در هم فرو رفته اند. جمجمه هایی دیده می شوند که به دلیل زخمهای بسیار از هم باز شده اند. چشمانی نحیف و خالی و دهانهایی که انگار فریادهای خاموش در آنها خفه شده، شانه ها و پاها و زانوهایی که نشان از سوخته شدن، بریده شدن و کثافت  دارند.
ادامه دارد...

هنر نیوز