هنر نیوز - «معتاد» من با «معتاد»های دیگر در تئاتر و سینما فرق داشت

«معتاد» من با «معتاد»های دیگر در تئاتر و سینما فرق داشت

سینا رازانی گفت: برای بازی در این نقش تلاشم این بود که تکنیکی را استفاده کنم و آن هم این بود که تکنیکم دیده نشود بلکه مخاطب فقط نقشم یعنی (امیر ناصر) را ببیند.

سینا رازانی در پاسخ به سوال خبرنگار هنرنیوز مبنی بر اینکه نظرتان در باره حضور برخی افراد که قبلاً در تئا‌تر حضوری نداشته‌اند چیست آیا کمبود سالن دلیل ناراحتی عده ای است گفت: ما اساساً با کمبود سالن مواجه هستیم و این هیچ ربطی به ورود چند نفر به تئا‌تر که عضو این خانواده نیستند ندارد که ما حالا بخواهیم آن‌ها را بهانه کنیم. به حال این معضل همیشگی فکری اساسی باید کرد. من در مجموع با حضور کسی در تئا‌تر مشکل ندارم و موافق هم هستم اما به چه ترتیب. ابتدا باید دید که آن فرد بازیگر است یا خیر، اگر فرد احساس کرد که بازیگر است دیگر تفاوت آن چنانی ندارد که در کجا به ایفای نقش می‌پردازد.

وی در ادامه گفت: اگر ما هنر‌های نمایشی را یک خانه در نظر بگیریم دیگر چه تفاوتی دارد که من به عنوان بازیگر که عضو آن هستم در کدام یک از اتاق‌های آن باشم. مهم این است که من در خانه خودم هستم. در این بخش منظورم در مورد بازیگرانی است که در حال بازی در تئا‌تر، سینما و یا تلوزیون هستند این‌ها همه‌شان عضو این خانه هستند. اما اگر آن فرد بازیگر نیست دیگر تفاوتی ندارد در کجا حضور پیدا کند چه در تئا‌تر به روی صحنه رود چه در تلویزیون مهم این است که او بازیگر نیست. اما این ناگفته نماند ما کار‌هایی را هم داشتیم که اساساً نیاز به بازیگر نداشته است اما این اتفاق شرایط خاصی را می‌طلبد.

رازانی در باره دکور نمایش «درشوره زار» که چه مقدار به مفهوم کار کمک می‌کرد گفت: من سعی می‌کنم جواب این سوال را به عنوان بازیگر این نمایش دهم بلکه خودم را در جای مخاطب قرار می‌دهم. ما در مراحل ابتدایی تمرین دکور نداشتیم و دکور را در ذهن تصور می‌کردیم. آماده شدن دکور خیلی زمان نمی‌برد. طراحی دکور به گونه‌ای بود که در یک روز انجام می‌شد. به همین دلیل بنده در یک روز به یکباره با دکور آماده برخورد داشتم و وقتی خودم را در آن لحظه جای مخاطب گذاشتم واقعاً احساس کردم که فضای در شوره زار را دراین دکور می‌بینم. پیش بینی من این است که وقتی تماشاچی دکور را می‌بیند در لحضه اول با اسم نمایش که «درشوره زار» هم است برخورد می‌کند و آن را در دکور می‌بیند.

بازیگر نمایش «در شوره زار» با اشاره به اینکه به دلیل خاص بودن صحنه سعی کردیم به میزانسن‌ها دقت کنیم تا تماشاگر خسته نشود گفت: ما به این موضوع فکر کرده بودیم. تماشاگری بود که به من گفت به دلیل این چرخش گردن درد گرفتم و از طرفی هم فرد دیگری هم بود که می‌گفت واقعاً پاس کاری خوبی صورت می‌گرفت تا تماشاگر گردن درد نگیرد چون نمی‌شد که مدام به بالای دار بست نگاه کند و از طرفی هم چون صحنه عریض بود و عمق نداشت برایمان خیلی مهم بود که تماشاگر خسته نشود. یکی از تماشاگر‌ها مثال جالبی زد و گفت من یاد بازی تنیس افتادم. این قضیه طراحی شده بود در میزانسن و بازی‌ها.

وی در ارتباط با همکاری‌اش با حسین کیانی گفت: من و حسین کیانی دوستان قدیمی هستیم. هم ایشان تئاتر‌های من را دیده بود هم من کار‌های ایشان را اینکه چرا این نقش را به بنده پیش نهاد دادند نمی‌دانم اما به هر حال من بازیگر هستم و باز هم امید وارم این اتفاق بیافتد و بتوانیم در کار دیگری در کنار هم باشیم.

این هنرمند در ارتباط با تکنیک استفاده شده در بازی‌اش برای ارائه این نقش توضیح داد: در حقیقت تکنیک من این بود که استفاده از ابزار‌ها و تکنیک‌هایم به عنوان بازیگر به روی صحنه دیده نشود. اگر کار‌های قبلی من را دیده باشید متوجه می‌شوید که من بازیگری هستم که بیشتر از بدن برای بازی استفاده می‌کنم و تماشاگر‌های من هم بنده را با این شیوه بیشتر دیده‌اند. دراین نمایش کاراکتری که به من پیشنهاد شده بود ویژگی‌هایی داشت که باعث می‌شد من خیلی از بدنم برای بازی استفاده نکنم.

وی در ادامه گفت: این نقش فردی بود که اعتیاد داشت مریض هم بود و در یک شوره زار هم‌‌ رها شده بود پس خیلی به لحاظ بدنی جای مانور نداشت و حرکت‌هایش به سختی انجام می‌دهد. با این شرایط بازی‌های درونی شدت بیشتری می‌گیرد و این موارد کار را برای من پیچیده‌تر می‌کرد و این پیچیدگی هم برای من بسیار لذت بخش است. من در نگاه‌هایم در نشستنم و حتی میزان قوز کردنم در نشستن و حتی پلک زدنم و خیلی چیز‌های دیگر سعی می‌کردم خیلی تو چشم نزند علاوه بر اینکه به آن هافکر می‌کردم اما تماشاگر باید کلیتی را از این نقش می‌دید.

این بازیگر در ادامه افزود: یادمان باشد که ما کاراکتر‌های خوبی را در نقش معتاد داریم که خیلی از بازیگر‌ها به خوبی در آن ایفای نقش کرده‌اند. چه در سینما و چه در تئا‌تر نمونه‌های خوبی وجود دارد کار را برای من سخت‌تر می‌کرد. من سعی می‌کردم که ابتدا کاری نکنم که تقلید بشود البته که از آن‌ها درس گرفتم اما باید موضوعات این نقش را پیدا می‌کردم و به لحاظ اجرایی متفاوت و زیبا ارائه می‌دادم. سعی کردم معتاد خودم را بازی کنم. من برای بازی در این نقش سعی کردم که بازی کنم اما بازی‌ام دیده نشود چون این گونه بیشتر در خدمت نقشم (امیر ناصر) بودم.