یکی از اعضای هیأت مدیره انجمن تصویرگران در گفتگو با هنرنیوز؛
انجمن تصویرگران هرگز خانه نداشته است
8 مهر 1391 ساعت 13:07
چندی پیش انجمن تصویرگران به سبب مشکلات مالی با بی مکانی رو در رو شد. همین موضوع بهانه‌ای شد تا با کیانوش غریب پور به گفتگو بنشینیم.
كيانوش غريب پور درباره مشکل مالای انجمن و عدم توانش برای تخصیص مکانی برای فعالیت های انجمن می‌گوید: در واقع اتفاقي كه براي تصويرگران افتاده اتفاق جديدي نيست. ما هرگز مكاني مختص انجمن نداشتيم كه به وسيله حمايت‌هاي دولتي مهيا شده باشد. هميشه هزينه اسكان اعضاي انجمن از محل بودجه‌اي كه خود انجمن آن ذخيره كرده است تامين مي‌شد. درآمدهايي از جمله حق عضويتي كه تصويرگران به انجمن پرداخت مي‌كردند، كلاس‌هاي آموزش تصويرگري كه توسط استاتيد تصويرگري برگزار مي‌شد و مسايلي از اين دست.
این هنرمند اضافه کرد: همواره تلاش داشتيم با آن بودجه مختصر دفتر انجمن را حفظ كنيم.اما در واقع هيچ حمايتي در رابطه با انجمن صورت نگرفته و تاكنون انجمن با همت تصويرگران پابرجا مانده است.
غریب پور در پاسخ به این سوال که چرا نهادهای دولتی از انجمن‌ها حمایت نمی‌کند تصریح کرد: اگر نهادهاي عمومي فكر مي‌كنند، حمايت از انجمن‌ها جزو وظايف آنها بوده درواقع نديده گرفتن يا كوتاهي كردن در اجراي اين مسووليت يك رويداد هميشگي بوده‌است. اما در شرايط كنوني نتوانسته‌ایم از منابع مالي خود براي اجاره كردن يك مكان استفاده كنيم و در نتيجه مكاني را كه در حدود ۵ سال در آن ساكن بوديم از دست داديم و اكنون به شكل پراكنده فعاليت‌هاي خود را انجام مي‌دهيم. اما فعاليت‌هاي انجمن محدود نشده اما مكان متمركزي به نام انجمن تصويرگران ديگر وجود ندارد.
این هنرمند تصویرگر اضافه می‌کند: مايلم اين موضوع را تشريح كنم كه وجود انجمن‌هاي هنري در واقع بر مبناي كدام ضرورت است و در واقع وجود NGO هايي كه در زمينه‌هاي مختلف فرهنگي فعاليت مي‌كنند؛ چقدر لازم است؟ نكته اينجاست كه در واقع در همه جاي دنيا وقتي يك حرفه يا يك صنف يا يك گروه فعاليت مشخصي دارد نهادي مدني براي آن ايجاد مي‌شود و ايجاد اين نهاد مدني به سبب سامان دادن فعاليت‌هاي هم صنف‌ها و اعضاي يك حرفه را پوشش دهد و از منافع جمعي آنها را تامين كند. چون طبيعتا هر فرد كه در حيطه يك صنف فعاليت مي‌كند داراي دو دسته از منافع است بخشي از اين منافع، منافع فردي، و بخش ديگر منافع جمعي است. NGO ها كه در كشور ما به عنوان انجمن تعريف مي‌شوند چنين وظيفه‌اي را بر عهده دارند. مادامي كه صاحبان يك حرفه به فعاليت در اين زمينه مشغولند، مجاز به تشكيل يك انجمن هستند و هيچ مرجعي اجازه نخواهد داشت علت ايجاد انجمن و چگونگي فعاليت آن را مورد سوال قرار دهد. تنها می‌توان گفت به اين علت كه يك مجموعه از افراد جامعه به آن حرفه اشتغال دارند بدين معني است كه آن حرفه زنده است و مي‌توان براي آن انجمن تشكيل داد.
غریب پور افزود: اما اگر بخواهيم علت وجود يك انجمن را در فضاي هنري جامعه خود توضيح دهيم بايد اين موضوع را مد نظر قرار دهيم كه اگر نتوان يك حرفه را زيرشاخه حرفه ديگر به حساب آورد و آن را در دل انجمن‌هاي ديگر عنوان يك شاخه از آن حرفه به حساب آورد، آن انجمن مي‌تواند انجمني مستقل باشد.
او در مورد ضرورت وجود انجمن ها توضیح داد: با اين كه انجمن مشكلات اقتصادي بسياري دارد و ممكن است هنوز به يك نقطه ايده‌آل نرسيده باشد؛ مي‌توان آن را حرفه مستقل دانست كه قابليت تعريف به عنوان زيرشاخه يك هنر تجسمي ديگر ندارد. پس لازم است كه انجمن وجود داشته باشد.
غریب پور درباره عدم توجه مسولان به تصویرسازی این گونه توضیح داد: با وجود اين مشکلات، مي‌توان گفت تصويرسازي يكي از فعال‌ترين انجمن‌هاي تجسمي بوده است و از ابتداي فعاليت يكي از پرفعاليت‌ترين انجمن هاي تجسمي بوده است بنابراين شناسايي نكردن اين انجمن از طريق مسئولان را مي‌توان نوعي كم لطفي تعبير كرد. البته مي‌توان بخشي از اين عدم توجه را بر گردن تصويرگران دانست كه ترجيح مي‌دادم به فعاليت‌هاي حرفه اي خود بپردازم تا اين كه درگير مسائل مالي انجمن باشند.
وی ادامه داد: البته اين موضوع به معناي بي‌تقصير بودن مسوولان نيست. به نظر مي‌رسد نه تنها انجمن تصويرگران بلكه تمام انجمن‌ها با اين مشكل روبرو باشند. عكاسان، مجسمه‌سازان و هنرمندان ساير رشته‌ها متاسفانه براي بديهي‌ترين موارد كه در يك رشته مشخص است بايد با مسوولان چانه‌زني كرد. علت اين امر شايد اين است كه مديران دولتي اغلب متخصص اين امر نيستند و بر طبق قوانين اداري موفق به كسب يك موقعيت كاري مي شوند. طبيعي است كه هر بار پس از انتصاب يك مدير بايد همه نكات رشته خود را براي او توضيح دهيم، از معناي رشته گرفته تا محدوده آن و ضرورت وجودش! در صورتي كه در يك جامعه سالم وقتي يك مسوولي عهده‌دار يك سمت مي‌شود بايد به حوزه فعاليت خود اشراف كامل دارد و در واقع نيازي نيست تا بخواهيم موانع اوليه كاري خود را به او توضيح دهيم.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا شرايط كاري يك تصويرگر در ايران به شكلي است كه يك ناشر به راحتي بتواند از هنر و استعداد او به نفع خود استفاده كند، وام‌هاي كلان دريافت كند و موقعيت خود را در ميان ناشران داخلي و خارجي تغيير دهد؟ اظهار داشت: در چنين شرايطي نه تنها انجمن تصويرگران بلكه حتي دولت هم تصويرگر را مورد حمايت قرار نمي‌دهند و از حقوق او دفاع نمي‌كنند. در واقع در رابطه با مشكلي كه تصويرگران با انتشارات شباويز دارند مشكلي حقوقي است و انجمن تصويرگران يك انجمن فرهنگي و هنري!
کد خبر: 46938
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcjohex.uqemtzsffu.html