هنر نیوز - از اختلال فرهنگی تا مدیریت های قبیله ای عرصه فرهنگ/ «آتش به اختیار» هم وظیفه هنرمند و عناصر فرهنگی است و هم مدیران انقلابی

از اختلال فرهنگی تا مدیریت های قبیله ای عرصه فرهنگ/ «آتش به اختیار» هم وظیفه هنرمند و عناصر فرهنگی است و هم مدیران انقلابی

جواد شمقدری کارگردان سینمای ایران گفت: «آتش به اختیار» از ویژگی های یک نظام مردمی و روی دیگری از مردم سالاری دینی است و این فرمان تمامی موانع را از سر راه نیروهای ارزشی و انقلابی برداشت و اکنون تمامی افسران جوان جنگ نرم و مردم متعهد به اسلام و انقلاب باید وارد میدان شوند.

به گزارش هنرنیوز ، کارگردان فیلم سینمایی «توفان شن» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: جمهوری اسلامی در بسیاری از حوزه ها توانست طی این سی و نه سال دستورالعمل های انقلابی و حفاظت از آرمان ها و رویکردهای انقلاب را در ساختار نهاد یا سازمان هایی بگنجاند اما به عنوان یک ضعف باید گفت هنوز در حوزه فرهنگ وهنر این نهادسازی و ساختار سازمانی شکل نگرفته است. بسیاری از سازمان ها و تشکیلات اداری و اجرایی موجود همچون صدا و سیما یا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی میراث رژیم گذشته است. وی ادامه داد: اگرچه تلاش شده در دستورالعمل ها و برنامه ها و ماموریت های آنان تغییراتی متناسب با نیاز انقلاب صورت پذیرد ولی واقعیت تلخ این است که این تلاش ها آینده روشنی پیش روی ما نمی گذارد. تشکیلات و نهادهای جدیدی همچون حوزه هنری نیز که پایه گذاری شد به دلیل بعضی انحرافات در آغاز شکل گیری نتوانستند به خوبی از عهده وظایف خود برآیند و در طول زمان در همان ریلی قرار گرفتند که سازمان های جا مانده از دوران رژیم پهلوی طی مسیر می کردند. شمقدری سپس با تأکید بر اینکه این ناکارآمدی و انحراف در دستگاهای فرهنگی نظام همان ضعفی است که در کلام رهبری به عنوان اختلال یاد شد اظهار داشت: اساساً اگر سیستم های فرهنگی کشور اختلال نمی داشتند نیازی به صدور فرمان آتش به اختیار نبود. خطاب رهبری به همه افسران جوان صحنه نبرد جنگ نرم بود. امروز به دلیل عدم حساسیت های مدیران فرهنگی، ضعف ناکارآمدی دو چندان شده است. به نظر من فرمان آتش به اختیار در دو حوزه بسیار مهم است که جدی گرفته شود. این شخصیت فرهنگی تأکید کرد: یکی تولید اثر فرهنگی است؛ جایی که قرار است عصاره پیام ها و خصلت های فرهنگی و آرمان های نظام و انقلاب اسلامی به منصه ظهور و بروز برسد. این عرصه از رمان و قصه و شعر و نقاشی گرفته تا سریال و فیلم سینمایی را شامل می شود. دیگری پخش و انتشار تولیدات فرهنگی است. امروز به مدد فضاهای مجازی و شبکه های اجتماعی از شرایط بهتری برخوردار هستیم. اما در کنار آن دیگر شیوه های انتشار اثر فرهنگی را نباید از دست داد. امروز صدا وسیما برای پخش آثار انقلابی و توجه ویژه به آن، مسئولیت تاریخی دارد. امری که متاسفانه از آن غافل است. کارگردان فیلم سینمایی «بر بال فرشتگان» در همین راستا افزود: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید حمایت و پشتیبانی های خود را متوجه تولیدات فرهنگی همسو با آرمان های انقلاب بنماید. امری که اصلا گویی در برنامه هایشان نیست و آن را اساساً به فراموشی سپرده اند. این از هم گسیختگی در نوع حمایت ها و مجوزها بهترین دلیل بر اختلالی است که رهبری با دلی پردرد از آن یاد کردند. عرصه کتاب و انتشارات، عرصه رسانه های کاغذی و سایت ها و عرصه تولید فیلم و نمایش، امروز در چه جهتی حرکت می کند. این سینماگر ادامه داد: آتش به اختیار هم وظیفه هنرمند و عناصر فرهنگی است و هم مدیران انقلابی. اگر بصیرت آتش به اختیاری جاری بود کسی جرات نمی کرد مسبب فاجعه تصویب سند ۲۰۳۰ و دستور اجرای آن باشد. کافی بود یک نیروی انقلابی و یک عنصر فرهنگی فریاد می زد و هشدار میداد. کافی بود یک مدیر فرهنگی، یک برنامه تلویزیونی یک مجری فهیم یک سخنران یک استاد دانشگاه این فاجعه و احساس خطر را گوشزد می کرد. اینکه رهبری خودشان مجبور می شوند پا به میدان بگذارند یعنی سربازان جنگ نرم در غفلت و بی عملی و یا خدای ناکرده در بی بصیرتی گرفتار شده اند. شمقدری خاطرنشان کرد: من فکر میکنم همه دغدغه مندان حافظ هویت ایرانی اسلامی وپاسداری از آرمان های انقلابی و پیشرفت و عزت ملی باید به میدان بیایند. امروز در کنار آتش به اختیاری دانشجویان و جوانان، نسل اول و دوم انقلاب و آنها که مصداق السابقون السابقون هستند باید تلاش کنند تا جریان فرهنگی انقلاب را در یک ساختار منسجم، مستقل و پویا پایه ریزی نمایند. اگر امروز سپاه می تواند در صحنه جنگ سخت بخوبی از آرمانهای انقلاب و نظام حفاظت نماید، در عرصه جنگ نرم چنین سپاهی باید شکل بگیرد. وی در خاتمه این گفتگو متذکر شد: تلاش های پراکنده و گاه موثر و گاه مخرب شکل گرفته است اما آینده انقلاب با پیچیدگی های دشمن می طلبد برای یکبار هم که شده نیروهای مخلص و امتحان داده را بدون حب و بغض و صرفاً بر اساس دغدغه مندی و شناخت و تجربه گرانبهای آنان به کار گرفت و این سیستم فعال و خودجوش را سامان داد. امروز متاسفانه وقتی مسئولیت تلاش های جدید فرهنگی هنری را قبیله ای تقسیم می کنیم گویی شرکت سهامی راه انداخته ایم و افرادی را که چند صباحی است تازه با عرصه هنر و سینما و تلویزیون آشنا شده اند در پست های مهم می گذاریم و بلندگوها را دست آنان می سپاریم از قبل معلوم است که نتایج و خروجی های آن نمی تواند چشمگیر و موثر باشد. عرصه هنر بسیار پیچیده است کسانی که تجربه کار در این عرصه را ندارند کسانی که جریان شناسی دقیق از افراد هنرمند و برنامه های دشمن ندارند به راحتی در دام و وسوسه تشویق ها و بایکوتها گرفتار می شوند و دیگر شاخص درستی نخواهند داشت تا بتوانند فرماندهی درستی داشته باشند.