بی‌توجهی سینما به واقعه عاشورا /۱/؛
سینما، عاشورا و مخاطب
1 آذر 1391 ساعت 12:43
شرايط جامعه ایران از دهه ۶۰ تا همین الان که در دهه ۹۰ به سر می بریم مدام به لحاظ علایق و سلایق درحال تغيير است و مشكلات و دغدغه های آدم های جامعه ما هم نسبت به سال‌های گذشته درحال عوض شدن است.
سینمای ایران در طول این سال ها با ساخت فیلم در اکثر ژانرهای سینما توانسته در داخل کشور و همچنین در سطح بین المللی برای خود اعتباری را کسب کند. اعتباری که تا به امروز نیز ادامه داشته و باعث شده که همگان بیش از گذشته به سرنوشت و آینده سینمای ایران توجه داشته باشند.
ساخت فیلم های مختلفی درژانرهایی چون: کمدی، ملودرام و خانوادگی، کودک و نوجوان ، دفاع مقدس، وحشت ، اجتماعی و تاریخی گواه این نکته مهم است که سینمای ایران به همه نوع سلایق وعلایق مخاطبان خود احترام گذاشته است. هر چند عده ای معتقدند که برخی از فیلمهایی که در سینمای ایران ساخته می شوند بیشتر مصحول زمانه خویش هستند. یعنی با توجه به سلیقه مخاطب در مثلا سال ۱۳۹۰ فیلمی کمدی ساخته و در اکران پرفروش شده است. بنابراین می توان گفت که سینمای ایران بیشتر از آنکه محصول خلاقیت فیلمنامه نویسان ، کارگردانان و تهیه کنندگان خود باشد ، محصول استقبال مخاطب از آثار سینمایی است که باعث شده تهیه کننده ای دست به جیب شده و فیلمی را ساخته و به امید پرفروش شدن روانه اکران سینما ها کند.
اما شاید یکی از مظلومترین ژانرهایی سینمایی که در کشور ما مورد کم لطفی قرار گرفته ، ساخت فیلم در ژانر تاریخی و مذهبی در خصوص تاریخ ایران و اسلام است. این گونه آثار به دلیل اینکه هزینه های مالی بالایی را می طلبد و نیاز به حمایت ارگان های مختلف دولتی و خصوص دارد . از سوی تهیه کنندگان بخش خصوصی کمتر مورد توجه قرار گرفته است و در مقابل ارگان های دولتی هم به دلیل برخی از مسائل ازجمله عدم تخصیص بودجه نتوانسته اند کمک چندانی در این خصوص به سینمای ایران داشته باشند. هر چند مشکلاتی چون نبود فیلمنامه های مناسب ، نیروهای حرفه ای و زمان بر بودن ساختن فیلم های تاریحی باعث هراس فیلمنامه نویسان و کارگردانان از ورود به این وادی شده است. از طرفی نمی توان منکر این شد که شرايط فيلمسازی در جامعه كنونی ایران برای کارگردانان و تهیه کنندگان تغيير كرده و مخاطب امروز به جای ديدن مشکلات ومصائب خانوادگی خواهان ديدن فیلم هایی است که بتواند لحظه هم که شده ذهن وفکر مخاطب را ازمشکلات شخصی روزانه جدا و برای مثلا دو ساعت هم که شده او را در رویاها وآرزهای دور و دراز غرق سازد. یا اینکه در مقاطع مختلف و در طی یک دهه اخیر استقبال از فیم های کمدی و طنز بشتر بوده است. چون هرچقدر مشکلات شخصی و اقتصادی مردم زیاد شده ، به نسبت استقبال از فیلم های کمدی هم جهش خوبی داشته است. اگر به پرفروش های سال ها اخیر سینمای ایران نگاه کنیم می توانیم رد پای فیلم های کمدی را در اکثرآنها دید. فیلم هایی چون: کلاه قرمزی و سروناز ، نان و عشق و موتور هزار ، توکیو بدون توقف ، عروس خوش‌قدم ، مارمولک ، مکس ، آتش‌بس ، مجموعه فیلم های اخراجی ها یک تا سه ، دایره زنگی، چارچنگولی، کتاب قانون، پوپک و مش ماشاءالله، پسر آدم، دختر حوا ، ورود آقایان ممنوع ، شیش و بش، خوابم میاد و کلاه قرمزی و بچه ننه از جمله آثار سینمایی کمدی و طنزی است که در یک دهه گذشته در سینماهای کشور از سوی مخاطبان مورد استقبال قرار گرفته و تبدیل به آثاری پرفروش شده اند. هز چند در میان این فیلم ها آثار بودند که به شدت به لحاظ ساختار، فیلمنامه و مضمون دچار ضعف های اساسی بودند اما مخاطب سینمای ایران به دیدن این فیلم ها رفته و این فیلم ها هم به عنوان آثاری پر فروش در تاریخ سینمای ایران به ثبت رسید ه اند. درحال حاضر و به خصوص امسال شاهد ریزش مخاطب هستیم
امسال و تاکنون در حدود ۴۰ فیلم سینمایی در سینماهای کشور به اکران عمومی درآمده و به جز فیلم های؛ «کلاه قرمزی و بچه ننه»، «خوابم می آد» ، «گشت ارشاد»، «قلاده های طلا» ، «نارنجی پوش»، «انتهای خیابان هشتم» و« تو و من» اکثر فیلم ها نتوانسته اند به فروش مطلوبی دست یابند. از ۷ فیلم پرفروش امسال نیمی در گونه جدی و نیمی هم د گونه کمدی ساخته شده است. این نشان می دهد که باز هم امسال کمدی در صدر آثار پرفروش سینما قرار دارد و مخاطب به جای تفکر و اندیشه دوست دارد لحظاتی را به خنده و شادی در سینما بگذراند. تا اینکه احیانا با دیدن فیلم های تلخ اجتماعی و خانوادگی با چشم های خیس در سالن سینما برای مصیبت ها و گرفتاریهای خود وشخصیت های فیلم گریه کند و کاسه چه کنم کنم به دست بگیرد. هر چند نیمی از فیلم های پرفروش امسال هم درژانر سیاسی و اجتماعی بوده است. بنابراین خیلی از منتقدان ودست اندرکاران سینما معتقدند که اگر موضوعات خانودگی با شيوه ای جذاب و انتقادی به تصوير کشیده شوده ، می تواند مخاطبش را به سالن های سينما بكشاند. چون هميشه به دليل ويژگی های اخلاقی وانسانی كه در خانواده های ايرانی مشاهده می شود اعضای خانواده ايرانی مايل هستند يک فيلم را كنار يكديگر در سالن سينما ببينند و چه بهتر كه فيلم‌هايی ساخته شود كه بتواند همه اعضای خانواده های ایرانی را به سینما بکشاند.
بسیاری اعتقاد دارند که شرايط جامعه ایران از دهه ۶۰ تا همین الان که در دهه ۹۰ به سر می بریم مدام به لحاظ علایق و سلایق درحال تغيير است و مشكلات و دغدغه های آدم های جامعه ما هم نسبت به سال‌های گذشته درحال عوض شدن است.
ادامه دارد...
کد خبر: 49953
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcjthex.uqehizsffu.html