یادداشتی بر نمایشگاه غلامحسین مکتبی در خانه هنرمندان؛
تصویر خاطرات روزهای مدرسه
2 خرداد 1390 ساعت 16:09
همه ما روزهای دبستان خود را به یاد داریم. بادهای گاه تند پایز و عطر کتاب های مدرسه. صدای معلم را و نقش روی کتاب های دبستان را. همه ما امضای مکتبی را زیر تصویرهای کتاب حسنی دیده ایم. یادم می آید آن روزها نمی توانستم نوشته اسم مکتبی را زیر تصاویرش بخوانم اما همیشه به دنبال این نشانه زیر تصاویر کتاب های دبستانم می گشتم و گاهی با دیدنشان از فضای کلاس درس برای دقایق طولانی فاصله می گرفتم. خوب به یاد دارم که میان تصاویر کتابم به دنبال کفش دوزک هایی گشته ام که روی برگ های کتاب قرآنم کشیده شده بودند و آن روزها خیال نمی کردم روزی به همین زودی ها روبروی عینک این پیرمرد بایستم، نگاه کنم و به یاد کودکی ام اشک بریزم. شاید این احساس را خیلی ها داشته باشند. این تصاویر خیال هر بیننده را بر می انگیزد. تمام دوران کودکی مان به تصاویری آراسته است که مردی با دستان قدرتمندش بدان ها جان داده است. نقوشی که خیال در آن ها جریان می یابد و روح درونشان به سیر می پردازد. فضاهایی که شاید هرگز در عالم واقع به آن ها راه نمی یابیم . اما همان گونه که بزرگان گفته اند : «سریعترین مَرکب خیال است» و ما مسافران این راه. رسالتی که بر دوش یک تصویرگر است، ساختن این مرکب است. همان ابزاری که خیال بیننده را از ذهن خلاق هنرمند تصویرگر به دنیایی فراسوی واقع هدایت می کند. مکانی دور را به دنیای مخاطب راه می دهد و این تمام معنای بلندی است که در دستان تصویرگر جان می گیرد و ظهور می کند. این اندیشه گرچه سهل الوصول به نظر می رسد، لیکن ذهنی پویا می خواهد و دستی توانمند. دستان پرتوان مکتبی ما راهی دنیایی می کند که هرگز آن را ندیده ایم. از خانه هایی با پله های زیاد، روزی پر از دود، آسمانی خاکستری، خیابانی پر از بوغ به وسعت یک شهر شلوغ، تنها در لحظه ای که لای کتاب دبستان را باز می کنیم، خیال ما را به باغی سبز ، مردی با لبخند ساده ، حوضی پر از ماهی های قرمز، و گل هایی رنگارنگ می کشاند. این گوشه ای از باورهای من از دنیایی است که غلامحسین مکتبی برای تمام همسالانم آفریده بود.
غلا‌معلی مكتبی تصویرگر كتاب های کودکان در اردیبهشت ماه سال ۱۳۱۳ زاده شد. پس از پایان دوره ی دبیرستان، برای ادامه ی تحصیل به تهران آمد و به دانشكده هنرهای زیبا رفت.
از آموزش استادانی همچون علی‌محمد حیدریان، جواد حمیدی و جوادی‌پور بهره گرفت و با دنیای نقاشی آشنا شد. چون به هنر گرافیك نیز علاقه داشت، مدتی در بخش تصویرسازی كتاب به شكل تجربی كار كرد . پس از گذراندن دوره ی كامل نقاشی در دانشكده ی هنرهای زیبای تهران، به عنوان دانشجوی ممتاز برای ادامه ی تحصیل در رشته ی نقاشی به فرانسه رفت و ۶ سال در بوزار پاریس زیر نظر استادانی همچون "ژان سووربی" و "روژه شاستل" فرا گرفتن هنر نقاشی را ادامه داد. پس از بازگشت به ایران در مؤسسه ی انتشاراتی فرانكلین به كار تصویرگری كتاب پرداخت و تا کنون بیش از ۵۰ ا کتاب شعر را تصویرگری کرده است. تصویرگری کتاب های: "حسنی تو شهر قصه"، "حسنی نگو یه دسته گل"، "آقا باهوش"، "پسته دهان بسته"، "آسمان دریا شد"، " آسمان ه‍ن‍وز آب‍ی است"، "اب‍ل‍ق"، "اب‍ن‌س‍ی‍ن‍ا"، "از س‍ادگ‍ی تا تأث‍ی‍رگ‍ذاری طرح ها و رنگ ها"، "از همه ب‍ه‍ت‍ر م‍ام‍ان من‍ه"، "ب‍اب‍ای من ق‍ش‍ن‍گ است"، "ب‍ازی اب‍ر و ب‍اد"، "ب‍اغ ف‍رش‍ت‍ه‌ه‍ا"، "ب‍زغ‍ال‍ه خ‍ان‍م"، "ب‍ل‍ب‍ل ن‍وک طلا و ب‍اغ آرزوه‍ا" و " پس ک‍ی ب‍رف م‍ی‌ب‍ارد؟" کار اوست. مکتبی بر تصویرگری كتاب‌های آموزشی ایران در سه مرحله: سال ۱۳۳۶ تا ۱۳۴۶ و از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۸۰ نظارت داشته و در حال حاضر، كارشناس راهنمای گروه تصویرگری دوره ی جدید كتاب های درسی است.
نمایشگاه مکتبی این روزها در خانه هنرمندان ایران در حال برگزاری است.
مینا عبدی
کد خبر: 27533
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcjtie8.uqeatzsffu.html