هنر نیوز - سهم خواهی بازیگران پولدار از فیلم ها

موضوع سهم خواهی بازیگران چهره از فیلم های پرفروش، جدید نیست و در تمام دنیا از جمله هالیوود مرسوم است، اما معمولا در ایران این سرمایه گذاری روی فیلم های کمدی صورت می گیرد و فیلم هایی با ژانرهای دیگر فراموش می شوند و این باعث دورشدن مردم از فیلم هایی که دغدغه ای را بیان می کنند، می شود.

به گزارش هنرنیوز ، مسائل اقتصادی این روزها بیش از پیش بر تهیه کنندگان فشار وارد می کند و آن ها برای ساخت یک اثر و پرداخت دستمزد تمام عوامل گاهی با مشکل مواجه می شوند. در این میان اگر فیلمنامه خوبی به دست تهیه کننده برسد و نتواند دستمزد عوامل را پرداخت کند، طبق توافق قبلی با بازیگر یا دیگر عوامل در سود و زیان فروش فیلم شریک می شود. این موضوع از طرفی به سود اقتصاد سینماست و جریانی مرسوم در اقتصاد مالی تمام فیلم هاست، اما از طرفی معمولا فیلم های عامه پسند و کمدی چنین بازیگرانی با دستمزدهای بالا دارند و این باعث می شود که به تدریج پول مهمترین موضوعی باشد که یک فیلم درگیر آن می شود. اینکه یک بازیگر به خاطر مسائل فرهنگی تنها روی یک فیلم سرمایه گذاری کند یا در سود و زیان آن سهیم شود، جزو موارد نادری است که در این آشفته بازار کیمیا محسوب می شود. سلایق متنوع اند و حضور فیلم های پرفروش کمدی حیاتی است، اما نباید جریان به سمتی پیش برود که بازیگران چهره تنها به صرف فروش و استقبال مخاطبان روی پروژه ای سرمایه گذاری کنند و از فیلم هایی که وجه فرهنگی بیشتری دارند یا دغدغه مهمی را بیان می کنند، غافل شد. بنابراین، در کنار داشتن فیلم های کمدی که بازیگران چهره برای سهیم شدن در آن راغب ترند، باید از فیلم های فرهنگی و بومی نیز حمایت شود و این همان زنگ خطری است که اگر به صدا در نیاید، سینمای ما را به سمت سینمای کمدی شانه تخم مرغی دهه 80 می کشاند. در این گزارش با تهیه کنندگان، سرمایه داران و کارگردانانی صحبت کردیم تا بدانیم سود یا زیان فیلم ها به جیب چه کسی می رود و چه زمانی قرار است به فیلم هایی که وجه فرهنگی بیشتری دارند، توجه شود. فروختن یا نفروختن فیلم بیشتر به سرمایه گذار لطمه می زند محمد نیک بین تهیه کننده فیلم «ملی و راه های نرفته اش» در پاسخ به این پرسش که فروختن یا نفروختن فیلم چه کسی اعم از سرمایه گذار، تهیه کننده یا سینمادار را بیش از هرکسی منتفع یا متضرر می کند، به برنا گفت: فرمول کلی کار این است که یک نفر سرمایه گذار که می تواند تهیه کننده باشد، سرمایه گذاری می کند. فروش یا عدم فروش در وهله اول به سرمایه گذار لطمه می زند و این موضوع واضحی است. پس از آن بقیه افراد در استخدام تهیه کننده هستند و حقوق خود را دریافت می کنند. تهیه کننده فیلم «آتش بس» با اشاره به مشارکت عوامل در سود و زیان یک پروژه توضیح داد: گاهی بعضی از عوامل به جای دریافت دستمزد خود، در کار شریک می شوند؛ یعنی آن ها نیز در فروش یا عدم فروش پروژه شریک می شوند و از این طریق قطعا امید دارند سهم بیشتری از حق الزحمه معمول دریافت کنند و اگر این اتفاق نیفتد، ضرر می کنند. او ادامه داد: در کل وقتی فروش نرفتن یک فیلم تکرار شود، صنعت سینما صدمه می بیند و معمولا وقتی سرمایه گذاران ضرر می کنند، با احتیاط سرمایه گذاری می کنند و یا دفعات بعد ممکن است سرمایه گذاری نکنند. در نتیجه کمبودهایی در کار به وجود می آید و ممکن است عده ای سرمایه ای داشته باشند و به صورت انحصاری بتوانند کارها را در دست بگیرند. نیک بین با بیان اینکه نمی توانم به چشم مثبت یا منفی به این موضوع نگاه کنم، عنوان کرد: این نوع سرمایه گذاری تعریف خوب یا بد ندارد و بستگی دارد، هرکس با چه سرمایه ای می خواهد پیش برود. حق الزحمه یک بازیگر سرمایه او محسوب می شود و او با این سرمایه و به امید فروش بیشتر این کار را انجام می دهد. تهیه کننده «تسویه حساب» خاطرنشان کرد: امکان این وجود دارد که بازیگری تنها به قصد فرهنگی کار سرمایه گذاری انجام دهد، اما معمولا وجه بازگشت مالی برای آن ها اهمیت دارد. ممکن است گاهی برای اعتقادتان بگویید من این ریسک را می کنم و در نتیجه برای اعتقادم هزینه می کنم، اما نمی توانید در خصوص تمام فیلم ها این کار را انجام دهید. سهم سینمادار از فروش فیلم ها 50 درصد است رضا سعیدی پور مدیر پردیس سینمایی آزادی در خصوص اینکه منافع یک فیلم به چه کسی اعم از سرمایه گذار و تهیه کننده می رسد، به برنا گفت: به طور طبیعی هر فیلمی که در سینماها نمایش داده می شود، 50 درصد منافع آن به سینمادار می رسد. وقتی فیلمی فروش خوبی داشته باشد، سهم سینمادار بیشتر است. 50 درصد دیگر مربوط به دفتر پخش است که به آن ها می رسد. خود دفتر پخش با سرمایه گذار یا تهیه کننده قرارداد می بندد و وقتی فیلم خود را به دفتر پخش ببرد، 10 درصد مربوط به او و 90 درصد مربوط به تهیه کننده و سرمایه گذار است. سعیدی پور ادامه داد: به طور طبیعی کارگردان مثل بازیگر دستمزد می گیرد و در سود و زیان فیلم سهیم نیست. به تازگی نیز این اتفاق افتاده که بعضی از بازیگران در فیلم سرمایه گذاری می کنند. این موضوع اشکالی ندارد و یک کار حرفه ای است و به عنوان مثال، یک بازیگر مثل رضا عطاران را به فیلم می آورند و توانایی پرداخت دستمزد او را ندارند و در عوض در فروش فیلم سهیم می شود. این موضوع هیچ ارتباطی با سینمادار ندارد و مبلغی که بازیگر در فیلم سهیم می شود را تهیه کننده پرداخت می کند.