«جهان به روایت ویزور»، روایت چند عکاس جوان و صاحب عنوان است از جهانی است که در آن زیسته و به عکاسی پرداخته اند.
هنرنیوز - عطیه بختیاری مجد؛ عکاسهنر برای من همیشه یک منبع آرامش جسم و روح بوده و هست. سال‌ها پیش، قبل از عکاسی هنرهای دیگری مثل نقاشی خطاطی و.. را دنبال می‌کردم، اما متاسفانه نیمه کاره رهاشان کردم. جرقه‌های اولیه عکاسی برای من از محیط خانوادگی و با دوربین‌های آنالوگ و بعدها دیجیتال شروع شد! زمانی که برادرم مسئولیت عکاسی را به عهده می‌گرفت و من از ثبت‌هاش لذت می‌بردم، اما جرقه اصلی زمانی زده شد که در فضای مجازی با صفحه شخصی مواجه شدم که هیچ‌گونه آشنایی با ایشان نداشتم. اما به جد می‌توانم بگویم که دیدن عکس‌های منظره و مستندش من را جادو کرد. ثبت‌هایی که مثل بقیه نبود. پر بود از تلفیق نورها و سایه‌ها. هر چه بیشتر می‌‌دیدم شیفته‌تر می‌شدم، و همیشه به خودم می‌گفتم کاش بشود یک روز من هم این طور عکاسی کنم! زمان می‌گذشت و من هر روز بیشتر جذب این هنر می‌شدم و احساس می‌کردم که می‌توانم وجودم را کامل‌تر کنم. در نهایت، کمال‌گرایی کار دستم داد و من را به سمت این دنیای جدید سوق داد و باعث شد کوله پشتیم را به دوش بندازم و راهی پایتخت بشوم برای کسب علم و دانش! وقتی برای اولین بار در کلاس عباس عرب‌زاده حاضر شدم سراپا شور و شوق بودم، و الان بعد از سه سال وقتی یاد آن روزها میافتم این را با قلبم باور دارم که مسیر را درست رفتم.
ترجیح بر فعالیت آکادمیک هر فن و هنری میتواند به صورت آکادمیک کسب بشود و یا به صورت تجربی و همراه با آزمون و خطا. بنظرم هر شخصی با هر توان مادی و فکری‌ای که دارد، اگر در مسیر علایق و توانمندی‌هاش قدم بردارد انسان ارزشمندی‌ست . ولی نهایتا نظر شخصیم بر آموزش آکادمیک و حرفه ای‌ست. چون پارامتر زمان برایم بسیار قابل اهمیت است و فکر می‌کنم کسب دانش و مهارت تخصصی در محضر اساتید می تواند این مسیر را لذت بخش‌تر و هموارتر کند و قطعا با کسب تجربیات جدید هم همراه خواهد بود.
