هنر نیوز - کارنامه ناموفق کارگردانان سینما در سیما

کارنامه پرایراد و عملکرد ضعیف کارگردانهای سینما در تلویزیون نشان دهنده سرنوشت تلخی است که نامهای بزرگ در تلویزیون دارند.
به گزارش هنر نیوز به نقل از مهر، سرنوشت تراژیک و غمبار مجموعه‌های درجه الف سیما و کارگردانهای نامداری که از سینما به تلویزیون آمده‌اند نشان دهنده مسیری است که نظارت کیفی و تولید مجموعه در سازمان صدا و سیما طی کرده است. در سالهای اخیر، بسیاری از کارگردانهایی که به تلویزیون آمده‌اند نتوانسته‌اند انتظاری که از آنها وجود داشته برآورده کنند.
نامها و سوابق کوچک نبوده‌اند اما کارنامه‌ای که این کارگردان‌ها در تلویزیون به جا گذاشته‌اند قابل توجه نبوده، شاید بسیاری از این کارگردانها مختصات رسانه تلویزیون را نمی‌شناسند، شاید مشکلات تولید و مقررات حاکم بر تلویزیون این شرایط را به وجود آورده، دلیل هر چه باشد آنچه به دست آمده ناامید کننده است.
کافی است به حافظه رجوع کنیم تا نامها را به یاد بیاوریم، در این سالها تنها کیانوش عیاری بوده که با مجموعه "روزگار قریب" توانست انتظارهایی که از او وجود دارد پاسخ بدهد. حسن فتحی هم کارگردانی است که اندازه‌های مجموعه‌سازی را با تلاش و کوشش شخصی بالا برده است.
اما نگاهی به فهرست کارگردانهایی که عملکرد غیرقابل دفاعی در تلویزیون دارند گویای ماجرا است. "آشپزباشی" به کارگردانی محمدرضا هنرمند که با بودجه میلیاردی و در زمانی طولانی ساخته شده نیمی از انتظارهایی که از این مجموعه وجود دارد عملی نکرده است.
"در چشم باد" به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی که قرار بود برگ برنده تلویزیون پس از چند سال باشد پائین‌تر از حد انتظار است، "خسته‌دلان" به کارگردانی سیروس الوند، "حلقه سبز" ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا، "یوسف پیامبر" فرج‌الله سلحشور و نمونه‌هایی از این دست در تلویزیون کم نیستند. مجموعه‌هایی پرطمطراق که با بودجه‌های هنگفت و در زمانی طولانی تولید می‌شوند اما پر از ایراد و ضعف هستند.
متاسفانه کارگردان‌های سینما در تلویزیون حساسیت و وسواسی که در سینما دارند نداشته‌اند و با توجه به حمایتی که از آنها میشود به دنبال تولیدی ساده با منفعت مالی قابل توجه بوده‌اند. دستمزدهای چند میلیونی کارگردانها و بازیگران در تلویزیون باعث شده حتی پرداخت دستمزد در سینما با مشکل مواجه شود و نرخ‌ها تحت تاثیر ارقامی که تلویزیون به سینماگران می‌دهد، سیر صعودی طی کند.
عملکرد کارگردانهای سینما نشان می‌دهد آنها به اندازه زمانی که صرف تولید پروژه‌ها کرده‌اند و دستمزدی که گرفته‌اند برای تولید مجموعه‌ها احساس مسئولیت نداشته‌اند. هربار که مطبوعات و نمایندگان رسانه‌ها تلاش کرده‌اند از این شیوه انتقاد کنند کارگردانها و تهیه‌کننده‌ها با فرافکنی توپ را به میدان اهالی رسانه انداخته و آنها را متهم به مسائل مختلف کرده‌اند.
معمولا سازندگان این آثار با بحث‌های حاشیه‌ای تمرکز درباره ضعف‌های ساختاری این آثار را کمرنگ می‌کنند، به عنوان نمونه محمدرضا هنرمند در نامه‌ای از مشکلات تولید "آشپزباشی" می‌گوید و فراموش می‌کند در داوری درباره اثرش از ملاک‌ها و معیارهایی بگوید که باعث شده سازنده مجموعه‌های "کاکتوس" و "زیر تیغ" ملغمه‌ای مثل "آشپزباشی" بسازد که با هیچ متر و معیاری نمی‌توان آن را تولیدی درجه یک دانست.
تهیه‌کننده و کارگردان "آشپزباشی" به جای پاسخگویی درباره ضعف‌های آشکار فیلمنامه و زمان‌بندی در این مجموعه خود را موظف می‌دانند از مشکلات تولید بگویند، مشکلاتی که به مخاطب ربطی ندارد و به رابطه سازندگان مجموعه و مدیران سیما برمی‌گردد. مدیرانی که در حد اختیار خود تا به حال از این مجموعه دفاع کرده‌اند.
"در چشم باد" که با هزینه بالا ساخته شده و یکی از پروژه‌های بزرگ سازمان در این سالها بوده هم اشکال های اساسی و ضعف‌های بنیادین دارد. چگونه می‌توان ضعفهای طراحی صحنه و لباس، ضرباهنگ کند، گریم ناشیانه و روایت بی‌اوج و فرود مجموعه را نادیده گرفت؟
به نظر می‌رسد ناظران کیفی این مجموعه‌ها دانش و تسلطی برکارشان ندارند و فریفته تبلیغات و توجیه‌های سازندگان این آثار درباره استفاده از بازیگران سینما، فیلمبرداری خارج از کشور، حرکت‌های دوربین و... می‌شوند. آیا مجموعه‌های آپارتمانی "خانه سبز"، "همسران"، "هزاران چشم" و نمونه‌هایی از این دست با بودجه‌های میلیاردی ساخته می‌شدند و با ادعا و تبلیغات فراوان روی آنتن می‌رفتند؟
راز تولید مجموعه ماندگار تنها به صرف هزینه و فیلمبرداری خارج از مرزهای ایران و استفاده از بازیگران سینمایی نیست، تولید ماندگار و جهانی با تغییر نگاه و اندیشه و حاکم شدن قواعد حرفه‌ای میسر می‌شود. قواعدی که کارگردان‌ها، مدیران و تهیه‌کنندگان را به پاسخگویی درباره عملکردشان وامی‌دارد.
شکست همه جانبه مجموعه‌های عظیم تلویزیون و کارنامه ناامید کننده کارگردانهای سرشناس سینما در سال‌های اخیر نشان می‌دهد بخش تولید و نظارت کیفی مشکلات جدی دارد و زیر پوشش بودجه‌های میلیاردی و حمایت‌های مختلف، مجموعه‌های میلیاردی ماندگار نمی‌شوند.