میکائیل شهرستانی در گفتگو با خبرنگار هنرنیوز در ارتباط با این که مسئولان نسبت به بودجه تئاتر بی اهمیت هستند آن هم در سالی که بر فرهنگ تاکید شده است گفت: در برخی موارد خبرهای خوبی می شنویم مانند این که مبالغ بلوکه شده ایران آزاد شده است اما تاثیری در کارهای مان و ارگان‌های مختلف به هرشکلی که فکر می کنیم نمی بینیم و هم چنان (اندر خم یک کوچه ایم). عرصه برای فعالیت تنگ تر می شود و طبیعتاً هنرمندان تئاتر هم بی انگیزه تر خواهند شد در این شرایط ما خبرهای خوبی نمی شنویم و به یک باره متوجه می شویم که می خواهند بودجه تئاتر را کم کنند. این ناباورانه است آن هم در سالی که بر فرهنگ تاکید ویژه ای شده است.

وی در ادامه گفت: نتیجه روشنی که می توان از این شرایط و تصمیمات موجود گرفت این است که حرکت فرهنگی شکل موثری نگرفته است. تعداد فارغ التحصیل های زیادی در حوزه تئاتر وجود دارند و هم چنین افراد حرفه ای دیگری که در حال فعالیت هستند این افراد در این شرایط باید خانه نشین شوند و یا جذب کارهایی شوند که غیر از تخصص شان است و یا به سمت کار های تلویزیونی با هر کیفیتی بروند که دوست ندارند. آن هم اگر تلویزیون بودجه لازم برای ساختن کارهای متعدد را داشته باشد. من با این روند دراین شرایط آینده روشنی را برای فرهنگ مان نمی بینم.
بازیگر نمایش «مرگ تصادفی یک آنارشیست» گفت: بنده بسیار علاقه داشتم که درسال جاری کاری را در حوزه تئاتر انجام دهم که خیلی با این شرایط موجود امیدی برای آن ندارم. نمایش هایی را برای به روی صحنه بردن در نظر دارم و امید وارم واقعاً در پاییز سال جاری این شرایط برای اجرای نمایش مد نظرم فراهم شود.

این هنرمند در ادامه گفت: با مدیریت جدیدی که در تئاتر شهر شروع به فعالیت کرده است امکان کار وجود ندارد و اگر بخواهم کاری انجام دهم ترجیه می دهم که با ارگان های دیگری فعالیت داشته باشم. این هم نتیجه انتصابات جدید است که مطمئناً نوید روزهای خوبی را برای تئاتر نخواهد داشت چرا که مدیران فرهنگی لایق تر باید کنار بنشینند و متاسفانه هم چنان روابط حاکم بر ضوابط است.

شهرستانی این چنین ادامه داد: متاسفانه فرهنگ ما براساس مونولوگ است نه دیالوگ ما خیلی اهل گفتگو با یکدیگر نیستیم و به یکباره تصمیم می گیریم و عمل می کنیم درحالی که در بسیاری از مواقع باید به حرف های طرف مقابل گوش دهیم. ما باید بدانیم اکثر افرادی که تحصیلکرده هستند و دارای اندیشه، در حوزه تئاترفعالیت دارند و باید با این افراد مشورت کرد و زمانی که گوش شنوایی وجود ندارد گفتن برخی ازحرف ها چه فایده ای دارد؟ باید افراد تصمصم گیرو مدیر با اهالی تئاتر پای میز مذاکره و گفتگو بنشینند و با هم راه و چاه موجود را بررسی کنند. زمانی که به یک قشری که مهم هم هستند فکرنمی شود تصمیمات گرفته می شود.

وی در ادامه گفت: این که می گویم بنده ناامید هستم به همین دلایل است. متاسفانه تعاریف غلطی نزد برخی از تئاتر شده است تعاریف ناهنجاری به وجود آمده که ذهنیت برخی را نسبت به تئاتر به اشتباه انداخته است. شرایط به گونه ای پیش می رود که گویا دوستان روی شان نمی شود که تئاتر را به یکباره تعطیل کنند ذره ذره عرصه را تنگ می کنند تا هنرمندان و افراد فعال به سراغ کارهای دیگری بروند و جذب فعالیت های دیگری بشوند. بنده عمر مفید خودم را در تئاتر صرف کردم که بیش از سی سال است که کم نیست. واقعاً اگر آنها خواهان این متاع نباشند دیگران هستند! که این متاع یعنی هنر هنرمندان را خواهان هستند و این اصلاً خوب نیست. همین موارد باعث می شود بسیاری مهاجرت کنند چرا که به این نتیجه می رسند که در این جا فعالیتی نمی توان کرد.

بازیگر نمایش «آرش» در ادامه افزود: چند سال قبل اثری را با کمک برخی از دوستان به روی صحنه بردم و مدتی بعد از آن به سفارت اسپانیا رفتیم و در آنجا سفیر اسپانیا ما را به منزل خودشان دعوت کرد در آن روز از همه افرادی که به نوعی در شناساندن فرهنگ آن ها به ایرانی ها تلاشی کرده بودند و یا کاری را انجام داده بودند دعوت به عمل آمده بود و قرار بود که چند ساعتی دور هم باشند. برخی از شاگرد انم نیز در این مراسم حضور داشتند و همه ما از این که آن ها به این دقت آثار را رسد می کنند و به فرهنگ شان اهمیت می دهند لذت بردیم. اصلاً مسائل مادی در میان نبود یک دور همی بسیار ساده اما این که آن ها این گونه ابراز خوشحالی می کردند و از این بابت متشکر و قدردان ما بودند برای ما قابل تامل بود.

شهرستانی با اشاره به این که برخی رفتار ها هنرمند را فراری می دهد گفت: با رفتار این چنینی آن ها هنرمند را به هیجان می آورند اما با گفتن این مورد تنها بغضی در گلوی من باقی می ماند که سال ها عمرم را در این کشور گذراندم و شرایط موجود به گونه است که فکر می کنم عمرم را تلف کرده ام. مانند خیلی از افراد می توانستم این امکانات را در خارج از این مرزها دنبال کنم و مطمئن هستم که در کارم مسیر جدی تری را می توانستم دنبال کنم و بیش از این که امروز کارم شناحته شده است شناسایی شود و از جهت مادی هم قطعاً اتفاق بهتری می افتاد. واقعاً نمی دانم چرا افرادی که در این کشور کار فرهنگی انجام می دهند باید آنقدر خاری و خفت را تحمل کنند که در شأن آن ها نیست.

گفتگو: علی اکبر دهبان

هنر نیوز