جشن نوروز از کهن ترین آداب و رسوم ایرانی است که به شهادت گزارشهای تاریخی ریشه در ایران باستان پیدا می کند. زیبا پسندی و طبع لطیف ایرانیان را می توان مهمترین علت این انتخاب نیکو به عنوان سرآغاز سال نو دانست.







شکوفایی طبیعت، دلپذیری و لطافت هوای بهاری و الهام بخش بودن زمزمه ترنم باران فروردین ماه به همراه دهها جلوه دیگر از هنر آفرینش از این فصل سال زیباترین مقطع زندگانی را آفریده است.  

این همه نیکویی و نیک پسندی آنگاه به بالاترین ارزش رسید که فرهنگ غنی ایران با معارف سعادت آفرین اسلام عجین شد و چشم های حقیقت بین را از تماشای مظاهر تحول طبیعت به انقلاب باطن رهنمون ساخت.  

از نظر اسلام نوروز و بزرگداشت آن نه تنها مذموم و نکوهیده نیست که بهانه ای فرخنده برای هر انسان خردمند است تا بتواند شتابی افزون تر در پیمودن راه دراز معنویت پیدا نماید. نه فقط نوروز که هر زمان و مکان دیگری نیز که آدمی را به بلای غفلت دچار سازد و او را مشغول لهو لعب نماید ناپسند است. این ماییم که می توانیم این مناسبتها را به "عید واقعی " تبدیل کنیم یا نه.  

توصیه ها و سفارشهایی که امامان معصوم (ع) در پاسخ به سوالاتی که پیرامون عید نوروز کرده اند همگی در همین راستا بوده و نباید از آن غافل ماند. دوری از اسراف و تجمل گرایی، اجتناب از تفاخر و بزرگنمایی، صله ارحام و بازدید از آشنایان، رفع کدورتها و قهرها، احسان به والدین و سالمندان، محاسبه عملکرد مادی و معنوی در سال گذشته، برنامه ریزی و تصمیمگیری جدی برای سال آینده، محبت به کودکان و سفرهای کوتاه و بلند از جمله سنتهای حسنه نوروز است که می تواند آن را برای ما به "عید" واقعی تبدیل کند، همان چیزی که در دعای کوتاه و درس آموز هنگام تحویل سال از آن به عنوان "احسن الحال" یاد شده است.  

اما دراین میان توجهی دوباره به محرومان ونیازمندان ارزش بالاتری دارد.قرین بودن جشن نیکوکاری با عید نوروز برای ملت ما همیشگی است. نباید هیچگاه از امداد و کمک رسانی به دستهای لرزان و نیازمند غفلت کرد و خوشی و سرور شخصی و خانوادگی، دردها و حاجتهای پابرهنه ها را فراموش سازد.

این خجسته عید را به همه نیک اندیشان روزگار و مردم سربلند و عزیز ایران به ویژه خانواده های عزیز شاهد، جانبازان و آزادگان و تمامی عاشقان دین و انسانیت تبریک و تهنیت می گویم.










دکتر محسن اسماعیلی