دهه فجر که میرسد ، حال و هوای سینماها جشنواره ای  میشود و این بار دست اندر کاران سینما هستند که همراه با مردم ، به تماشای فیلمهای منتخب می نشینند .اصولا  یکی از دستاوردهای انقلاب ما در این سی سال گذشته ، همین جشنواره بین المللی و در معنای عام تر، سینمای ملی است . سینمای ملی هر سرزمینی انعکاس فرهنگ و زندگی مردم آن سرزمین می باشد و در سطح بین الملل است که این معنا بیشتر مورد توجه قرار میگیرد . در واقع سینمای ملی هر کشور مانند آینه ای میشود که آن کشور را به جهان عرضه میکند . همین نکات است که باعث شده ، سینمای ملی و جشنواره بین المللی فیلم فجر از جایگاه با اهمیتی برخوردار باشد . با تمام اینها، اینکه  سینمای ما چه قدر توانسته به این هدف نزدیک شود و لباس عمل به آن بپوشاند ، مساله ای است که در این نوشتار به بررسی آن می پردازیم.


امسال سی امین سال پیروزی انقلاب را جشن میگیریم. این در حالی است که کشور ما علیرغم تحریم ها و مشکلات فراوان، پیشرفت های چشمگیری علی الخصوص در بعضی زمینه ها داشته ، بسیاری از دانشمندان و اساتید و حتی در سطوح پایین تر دانشجویان و دانش آموزان ما ، به موفقیت های بزرگی در سطح جهانی  نایل شده اند و در میدان رقابت های علمی و ورزشی و ... سکوهای اول را اشغال کرده اند ، آنچه که در اول انقلاب به صورت رویا و آرزو بود ، به عرصه ظهور رسیده است. حال سوال این است که این چنین افتخاراتی تا چه حد در سینمای ملی منعکس شده است؟! آیا جز آن است که هر ملتی سعی در بزرگ نگاه داشتن مشاهیر و دستاوردهای خود ، علی الخصوص برای نسل جوان و نوپا دارد؟؟!


چند سالی است که هر گاه برای دیدن فیلم به سینما میرویم و یا در جشنواره های فیلم فجر حضور پیدا میکنیم ، صف های طویلی را میبینیم که جوانان و بعضا قشر دانشجو و تحصیلکرده برای دیدن فیلم های گیشه ای و تینیجری تشکیل داده اند ، و چنانچه در همان سینما فیلمی با عنوان معناگرا !! و یا ژانرهای دیگر در حال اکران باشد ، بلیط فروشان آن در حال مگس پرانی هستند!! آیا جز این است که فیلمسازان متعهد ما !! با ساخت مکرر فیلم هایی این چنین ، ذائقه مخاطب سینما و به خصوص نسل جوان را تغییر داده اند؟!  سوال این است که چرا نسل ما به عنوان نسل سوم انقلاب ، جایگاهی در سوژه پردازی و فیلمسازی سینمای ملی ندارد، جزآنکه نسل سوم را به نسل در گیر روابط و احساسات سطحی معرفی کنند؟ مگر همین نسل سومی ها نیستند که آرمان هایی بزرگ هم  دارند و هنوز به امام (ره) هم عشق می ورزند؟!


 این چنین می شود که وقتی دانشجویی در اوقات فراغت خود و همراه با دوستانش به سینما مراجعه میکند ، شاید هیچ گاه تصویر حقیقی از زندگی دانشجویی ا ش و غم ها و شادی هایی که دارد را نبیند ، سوال این است که این آینه چطور آینه ای است که حقیقت را انعکاس نمیدهد !


 معمول آن است که در جهان ، سینما الگوی تلویزیون است ،  ولی به نظر می رسد در ایران ،این مساله برعکس صورت گرفته است.  لذا به ناچار در مثال ها،  به رسانه ملی رجوع میکنیم. در گذشته ساخت سریال هایی که از بطن زندگی مردم برآمده ، نشان داده که اقبال مردم را به همراه دارد. " پدرسالار" نمونه موفق این نوع موضوعات است . هم چنین در این میان فیلم ها و سریال های رسانه ملی درباره زندگی شخصیت های بزرگ و افتخار آفرین این مرزو بوم  ، مخاطبان زیادی پیدا کرده است که از نمونه های آن می توان به سریال های ملاصدرا، دکتر قریب، شیخ بهایی و .. کرد . ناگفته نماند که در این سال ها ، رسانه ملی تا حدودی موفق تر از سینمای ملی ، در این عرصه عمل کرده است .


یکی دیگر از نکاتی که در سینمای ملی مغفول واقع شده  است ، حضور اقشار تاثیرگذار جامعه از جمله زنان است. زن مسلمان ایرانی در سینمای ملی ما ، حذف و یا کمرنگ شده است . معمار بزرگ انقلاب ، امام خمینی (ره) می فرمود : " از دامن زن مرد به معراج می رود . " این همان مفهومی است که در سینمای ملی کمتر به آن پرداخته شده است . تصویر کردن دراماتیک  زندگی زنان بزرگی که در دامان خود قهرمانان و دانشمندان ، پرورش داده اند ، قطعا برای مخاطب جوان سینما درس هایی دارد و به نوبه خود، معرفی الگو به دختر جوان ونیز پسر جوان  ایرانی است .


نباید فراموش کرد که سینما با حضور اقشار جامعه زنده و پویا است و اگر نخواهیم تصویر اقشار مختلف را در آینه سینما منعکس کنیم  ، به تدریج به مرگ سینما دامن زده ایم . به امید روزی که هرگاه دانشجو، زن ، معلم و یا هر قشر دیگر ، هنگامی که به سینما پای می گذارد ، تصویر خود را بر پرده سینما ببیند!


 


 سروناز حر


دانشجوی دانشگاه الزهرا(س) و عضو كارگاه فيلمنامه جوانان هیات اسلامی هنرمندان