سیامک اطلسی بازیگر پیشکسوت سینما، تلویزیون و تئاتر کشور در پی درگذشت داوود رشیدی هنرمند فقید کشور گفت: داوود رشیدی هیچ جایگزینی ندارد و ما به واقع جواهری گرانبها را از دست داده ایم البته هنوز هنرمندان بزرگی مانند عزت الله انتظامی، محمدعلی کشاورز، جمشید مشایخی و علی نصیریان سایه شان بر سر هنر این کشور هست که باید از آن ها مانند جان شیرین حراست کنیم.

بازیگر سریال تلویزیونی «پدر سالار» افزود: داوود رشیدی یکی از معدود هنرمندان فرهیخته و تحصیل کرده بود که زبان فرانسوی را به خوبی می شناخت و نمایشنامه های خارجی زیادی را ترجمه می کرد و آن ها را با زحمت روی صحنه می برد و بسیار تلاش کرد تا سینمای کشور به رشد، اعتلا و بالندگی دست پیدا کند.

وی ادامه داد: داوود رشیدی انسانی بسیار منطقی، منضبط و محترم بود که هیچ گاه لبخند از روی لبانش محو نمی شد و با یک بار برخورد همگان را به سمت خود جذب می کرد و این در حالی است که او هنرمندی بود که مقام و منزلت بسیار بالایی داشت و می توانست مانند برخی از بی خردان با مردم با غرور برخورد کند اما هیچ گاه در طول دوران زندگی اش منش و مرام انسانی اش را فراموش نکرد و همواره با احترام با همگان برخورد نمود.

اطلسی خاطرنشان کرد: زنده یاد رشیدی در حین مراحل تمرین تئاتر با آنکه شخصیتی راسخ داشت و بسیار سخت گیر و سخت پسند بود اما با بازیگرانش با بی احترامی برخورد نمی کرد و همواره آن ها را به سمت تمرین و مطالعه بیشتر ترغیب و تشویق می نمود و از آن ها می خواست برای هنر تئاتر از جان و دل شان مایه بگذارند.

بازیگر فیلم سینمایی «همسر» در بخش دیگری از این گفتگو یادآور شد: خوشبختانه من همکاری های زیادی با این هنرمند فقید داشتم اما یکی از شیرین ترین خاطرات من مربوط با تئاتر «پیروزی در شیکاگو» است که در تئاتر شهر روی صحنه رفته بود و ایشان کارگردانی آن را بر عهده داشتند و من هم افتخار آن را داشتم که در این تئاتر ایفای نقش کنم.

وی افزود: در این نمایش من نقش یک زندانبان آمریکایی را بازی می کردم که باید در صحنه ای فریادهای بلند می کشید و در یکی از روزهای اجرا من در حین فریاد کشیدن از شدت فشار فتق ام دچار پارگی شد و با زحمت خودم را به پشت صحنه رساندم و روی زمین افتادم و استاد رشیدی که کنار صحنه نشسته بودند مرا بلند کردند و بوسیدند و بلافاصله مرا به درمانگاه فرستادند و خوشبختانه من زود مداوا شدم و توانستم روی صحنه تئاتر بازگردم؛ اینکه استاد رشیدی خودشان مرا بلند کردند و بوسیدند برایم بسیار شیرین و دلچسب بود و هیچ گاه این خاطره را فراموش نمی کنم.

این هنرمند پیشکسوت در خاتمه این گفتگو متذکر شد: ای کاش تا زمانی که گوهرهای اصیل و گرانبهای فرهنگ و هنر این مرز و بوم زنده هستند قدرشان را بدانیم و به نحوی شایسته از آن ها حفاظت کنیم؛ من درگذشت این هنرمند فقید را به جامعه هنری کشور که فی الواقع یتیم شد و همچنین خانواده هنرمند رشیدی صمیمانه تسلیت می گویم.