گزيده‌اي از شعرهاي عبدالقادر بيدل دهلوي منتشر مي‌شود.

به گزارش هنرنیوز به نقل از ايسنا، عبدالقادر بيدل دهلوي در هند سروده‌هايش را به فارسي نوشت، در افغانستان سنت بيدل‌خواني باب شد، در ايران هم تصحيحاتي از آثارش به دست داده شد، در اين‌ سال‌ها نيز تا حد زيادي بيش‌تر از گذشته مورد توجه قرار گرفته است. محمدكاظم كاظمي، شاعر افغان مقيم مشهد، سنت بيدل‌خواني را از هرات سال‌هاي كودكي دارد كه تا همين سال‌ها هم ادامه پيدا كرده است. از رهگذر همين بيدل‌خواني‌ها بوده كه به تازگي، آستان قدس رضوي سفارش تدوين گزيده‌اي از ديوان اين شاعر بلندآوازه‌ي پارسي‌سرا را به او داده است.

كاظمي در اين‌باره گفت: بعد از فراغت از ويرايش کتاب مفصل «افغانستان در مسير تاريخ» ميرغلام‌ محمد غبار، به تازگي بر سر کار گردآوري يک گزيده از ديوان بيدل آمده‌ام. انتشارات آستان ‌قدس بر آن است که يک سلسله گزيده از شاعران مختلف گردآوري کند و کار بيدل را به من سپرده‌اند. در مورد نام و مشخصات کتاب، هنوز تصميم قطعي روشن نيست.

پيش‌تر هم به قلم اين شاعر و محقق، گزيده و شرح رباعيات عبدالقادر بيدل دهلوي در كتابي با نام «مرقع صدرنگ» منتشر ‌شده است. در بخشي از مقدمه‌ي اين كتاب كه با 100 رباعي همراه است، آمده است: ابوالمعاني ميرزا عبدالقادر بيدل (1054_1133 هجري قمري) شاعر بزرگ زبان فارسي، اكنون بيش‌تر به اعتبار غزل‌هايش شهرت دارد و اين تا حدودي طبيعي است؛ چون غزل قالبي است پرقابليت و شاعر ما در اين قالب، سنگ تمام نهاده است؛ ولي بايد پذيرفت كه اقبال بيش‌تر به غزل‌هاي بيدل در مقايسه با رباعي‌هايش، بويژه در جامعه‌ي ادبي ايران، دلايل ديگري هم دارد، از جمله چاپ بسيار ديرهنگام رباعيات او در اين كشور.