به گزارش هنرنیوز،حسین کیانی علت این که بر خلاف میلش نمایش «در شوره زار» را در ایرانشهر به روی صحنه برده است؛ گفت: چون این روز ها در تئاتر شهر نمایش هایی که به روی صحنه می رود بسیار از نظر کیفی پایین هستند. به این دلیل دوست نداشتم کارم آن جا به روی صحنه برود. این جریان پیش آمده به تئاتر حرفه ای صدمه می زند.
وی در ادامه گفت: مخاطب نمی داند که وقتی به سالن های تئاتر می رود قرار است با چه کیفیتی از کار برخورد کند. جای اجرای کار های این چنینی در تالار ولوی که دارد متروک می شود است و هم چنین تالار حافظ این مکان ها برای دانشجویان بسیار مناسب است. فضا به گونه ای است که اگر به دانشجو بگویید که در تئاتر شهر اجرا نمی توانی کنی ناراحت می شود. ما در آماتور ها توقع ایجاد کرده ایم.
رییس کانون کارگردانان خانه تئاتر با بیان اینکه امروز دانشجوی ترم اول تئاتر هم می خواهد در تئاتر شهر اجرا داشته باشد، اظهار کرد: کسانیکه در سال های ۷۶ و ۷۷ وارد تئاتر شدند با تجربه در جشنواره های دانشجویی و سالن های کوچک و بزرگ خود را نشان دادند و مشکلاتی که امروز گریبانگیر تئاتر شهر شده است به خود مدیران این مرکز باز می گردد، با این شرایط من دیگر علاقه ای به کار در تئاتر شهر نداشتم و نمایش خود را به ایرانشهر آوردم.
کیانی درباره چگونگی شکل گرفتن داستان نمایشنامه خود توضیح داد: جرقه این نمایش برای اولین بار در سال ۹۰ در ذهنم زده شد. اتفاقی که توسط خبرنگاران منتشر شد که بسیار هم سر و صدا کرد. در آن سال دو بیمار را در بیابان های خشک رها کردند و طبق آن من سعی کردم نمایشی را بنویسم که این کار را هم کردم اما آن نمایش اجرا نرفت. بعد ها خشک شدن دریاچه اورومیه توجه من را جلب کرد و سعی کردم با تحقیق نمایشی را با الهام گرفتن از این دو موضوع بنویسم. نمایش داستان انسان هایی است که در شوره زار گرفتار شده اند و دیگر راهی برای نجات ندارند.
این کارگردان تئاتر با اشاره به اهمیت نمایش های ایرانی گفت: متاسفانه دلایلی مانند ممیزی و وضعیت اقتصادی باعث شده است ما بیشتر به سمت نمایش نامه های خارجی برویم و همانطور که شاهد هستید درصد بالایی از نمایش های ما که به روی صحنه رفته اند اقتباسی و یا خارجی هستند.
سینا رازانی بازیگر نمایش "در شوره زار" در باره نبود قرار داد تیپ گفت: هر سال بخشی از دستمزد های ما وکمک هزینه ها را حذف می کنند با توجه به این تورمی که در جامعه وجود دارزد منطقی نیست. من قبل از این که متن را بخوانم به حسین کیانی گفتم هستم چون اعتماد داشتم چون می دانستم کار خوبی است. ما برای دلمان خیلی از کار ها را انجام می دهیم. متاسفانه کار های خوب مان هم کمک هزینه ندارد. من تا چه حدی می توانم مقاومت کنم و کار بد بازی نکنم وقتی به لحاظ مالی در فشار هستم تمرکز ندارم و نمی توانم کاری انجام دهم چون چهره صاحب خانه مدام جلوی چشمانم می آید چه کار می توانم کنم؟
رویا میر علمی درباره نقشش گفت: من سعی کردم این خبرنگار روشنفکر را به گونه ای بازی کنم که مخاطب از آن خسته نشود یا حده اقل او را پس نزند. کار کردن نقش های معاصر بسیار سخت است اما وقتی شما یک کار خارجی یا حتی در کاری که مربوط به گذشته است را بازی می کنید بسیار راحت تر هستید چون ما به ازای بیرونی ندارد و بازیگر دستش باز است و خیالش راحت که تماشاگر این تیپ ها را ندیده است و برایش هم جذاب تر جلوه می کند.
