به گزارش هنرنیوز، یک نقطه ضعف بزرگ در مورد فرهنگ وجود دارد که می توان آن را عدم اولویت دولت دانست. در واقع دولتها هرگز به هنر به عنوان مقوله ای جدی و اثرگذار و سرنوشت ساز ننگریسته اند و شاید به صراحت بتوان گفت فرهنگ در لیست دغدغه های مهم دولت نبوده!
اما شاید فرهنگ خوش صوت ترین واژه ایست که غالبا برای به رخ کشیدن تمدن چندین هزارساله یک ملت همیشه در کلام سیاستمداران گنجانده می شود. در حالی که به نظر می رسد فرهنگ و هنر نه تنها در اولویت مسئولان بلند پایه دولتی که در اولویت های مسئولان مستقیم هنر این مرزو بوم هم نیست. شاهد واضح این مدعا سکوت سه ماهه معاون هنری وزیر ارشاد در مقابل این سوال است که مدیران دفترهای موسیقی، هنرهای تجسمی و تئاتر کی مشخص می شوند؟ می توان ادعا کرد مدتی است مسئولان دست روی دست گذاشته اند و گویی چندان اهمیتی به سرنوشت هنرها در ماه های آینده داده نمی شود!
اما موضوع نگران کننده این است که چنین اتفاقی در شرایط کنونی شاید بسیار مخاطره آمیز باشد. زیرا جامعه هنر به ویژه جامعه موسیقی که آغاز دولت یازدهم را با امیدی وافر و اغراق آمیز به معاونت هنری آغاز کرد؛ حالا کم کم رو به یأس پیش می رود و هر روز که می گذرد، سرنوشت دفتر موسیقی را بلاتکلیف تر از گذشته می بیند.
در واقع در شرایطی که زمان با سرعت سپری می شود و هر روز یک قدم به جشنواره های فجر نزدیک می شویم، عدم انتخاب مدیران می تواند هر روز از کیفیت جشنواره های فجر بکاهد. اما از سوی دیگر با مطرح کردن یک سوال اساسی می توان نادرستی این تعلل را وضوح بیشتری بخشید. در واقع مسئله عمده این است که برای انتخاب فرد مناسب جهت تصدی مدیریت هر یک از دفترهای موسیقی، هنرهای تجسمی و تئاتر، بیشتر از انگشتان یک دست گزینه های شایسته وجود ندارد و واضح است که انتخاب یکی از میان این چند تن کار زمان بر و غیر ممکنی به نظر نمی رسد. چراکه فهم به مانیفست فکری این افراد به راحتی امکان پذیر است و از سوی دیگر پی گیری سوابق آن ها نیز پروسه ای زمان بر نیست. اما یک موضوع بسیار مهم به عنوان دغدغه جامعه هنری مطرح است و آن این است که چگونه امکان حل زود هنگام مشکلات جامعه هنر وجود دارد؛ آنهم در شرایطی که نخستین گام برای انتخاب مدیران که اولین اقدام است، انجام نگرفته است!
از سوی دیگر در مدت بیش از سه ماهی که از آغاز به فعالیت دولت یازدهم می گذرد؛ به جز دوسالانه تصویرسازی که تقریبا تمام امور اجرایی آن در دولت دهم انجام گرفته و یک جشنواره تئاتر که طبق زمانبندی در دولت قبلی برگزار شده، هیچ رخداد کوچک یا بزرگی در حوزه های مختلف هنر اتفاق نیافتاده و تعلیق دوسالانه های تجسمی و عدم انتشار حتی یک خبر از روند ان ها خود لکه سیاهی بر پرونده خالی دولت یازدهم در عرصه هنریست.
به هر حال آن گونه که پیداست؛ علیرغم آن چه در ابتدا می نمود، راه هنر آنقدرها هم بر مسیر صیغلی توجه و حساسیت نیافتاده و هنرمندان باید برای بهبود شرایط مدت ها منتظر بمانند تا بلکه روزی فرا رسد که هنرمندان با انتخاب مدیران دفترهای موسیقی، هنرهای تجسمی و تئاتر وزارت ارشاد بتوانند به حل مشکلاتشان امیدوار شوند.
