«سازمان میراث فرهنگی در هشت سال اخیر لطمات زیادی دیده ولی اینطور هم نبوده که در تمام طول این مدت هیچ کار قابل دفاعی انجام نشده باشد. من حتی ۳۰ ثانیه هم با آقای مشایی ملاقات نداشتم اما می توانم بگویم ۴ سال مدیریت وی قابل دفاع بوده و ما می‌توانیم تلاش کنیم کمی بهتر از آن چهارسال باشیم.» این سخنان در حالی از سوی محمد علی نجفی به مناسبت هفته پژوهش در موزه ملی بر زبان جاری شد که همگان به خاطر دارند زمانی که مشایی از مسند ریاست سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران بر مسند ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ایران نشست هرگز کسی فکر نمی‌کرد پیکره این سازمان با ورود نیروهای غیر متخصص این چنین دچار التهاب شود. آقای نجفی اگر کمی بیش از صد روز به عقب بازگردد به خاطر می‌آورد که با نشستن پای درد و دل متخصصان و کارشناسان در همان روزهای نخست اذعان کرد که میراث فرهنگی با بی‌انصافی لگد کوب شده است. شاید او فقط از زبان متخصصان شنیده باشد که البته شنیدن کی بود مانند دیدن اما همه فعالان این حوزه به خوبی به خاطر دارند که نگاه تجاری، اقتصادی به آثار فرهنگی و تخصص‌زدایی در میراث فرهنگی از نتایج بارز انتخاب افراد وابسته به شهرداری در این مسند بود. آبگیری سد سیوند و از بین رفتن هشت هزار اصله درخت پانصد ساله و نم کشیدن آرامگاه کوروش از ذهن کمتر فعال حوزه میراث فرهنگی قابل زدودن است.

سالن همایش‌های صدا و سیما، سالن اجلاس سران کشورهای اسلامی و موزه ملی خوب به خاطر دارند که برگزاری همایش‌های متعدد و سخن گفتن از منجی و دوستی با اسراییل، خلقت آدمیان و درود فرشتگان و... دیگر مجالی به آقای رییس نمی‌داد تا حتا به طرح‌هایی چون احداث ۱۰۰۰ سرویس بهداشتی ( هر ۲۴ کیلومتر یک سرویس) که زمانی خود به زبان رانده بود فکر کند. مشایی آن چنان با گفتن سخنان سیاسی در یک محیط علمی- فرهنگی فضا را متشنج کرد که مراجع و ائمه جمعه موضع‌گیری کردند اما نه به خاطر از بین رفتن اموال عمومی و سرمایه‌های بی‌بازگشت تاریخی- فرهنگی بلکه به دلیل سخنان عجیب و غریب او در حوزه فقه و فلسفه، مجلسیان نیزعزم خود را جزم کردند که سازمان میراث فرهنگی را به وزارت ارشاد بازگردانند آن همه نه به دلیل حمایت از این سازمان بلکه به دلیل توانایی استیضاح مشایی!

مشایی آنچنان خواستار تحولی ۱۰۰ ساله در عرصه هتل‌سازی بود که تنها يك‌سال پس از نشستن بر مسند ریاست سازمان ساخت هتل را در حريم قلعه شوش مجاز دانست! ماجرای به غرامت گرفتن هزاران لوح گلی هخامنشی به امانت سپرده شده به دانشگاه شیکاگو توسط یهودیان در یک دادگاه آمریکایی و عدم اقامه دعوی توسط مشایی، ساخت مترو در زیر چهار باغ اصفهان ،سرقت نسخه رونوشت از کتاب «قانون» ابوعلی سینا در هفته میراث فرهنگی.،کشف کتیبه هخامنشی خارک به عنوان سندی بر نام خلیج فارس در اواخرسال ۸۶ و تخریب آن توسط شی نوک تیز در خرداد۸۷، عنوان قدمت ۳۰ میلیون ساله خلیج فارس، شکاف بین بدنه کارشناسی و مدیریت و ممنوع المصاحبه کردن کارشناسان و باستان‌شناسان به هنگام کار با سازمان، عزل بیش از ۶۰ مدیر گردشگری از دیگر اقدامات قابل دفاع در کارنامه کاری مشایی است! و اگر بتوان از کنار پرونده کانون اتومبیل‌رانی مرکز رانت‌خواری و پولشویی سازمان گذشت، شاید قابل دفاع ترین اقدام مشایی را باید انتخاب بقایی به عنوان قائم مقام سازمان دانست. قائم مقامی که با رفتن مشایی آخرین ضربات را برپیکر بی‌جان سازمان وارد کرد و این سازمان را با انتقال به اصفهان و شیراز چندپاره کرد.

حال معلوم نیست آقای نجفی چگونه به این نتیجه رسیده که با انتصاب ژنرال‌های میراث فرهنگی قرار است اوضاع این سازمان فقط کمی بهتر از چهارسال دوران مشایی باشد! احتمالاً یا ایشان هنوز آقای مشایی را نشناخته‌اند یا حوزه سازمان میراث فرهنگی را!