پنجاه‌وچهار تابلو از عکس‌هاي احمدي توکلي از اروپا و آسيا تا آفريقا و آمريکا در گالري‌هاي خانه هنر - آرت‌سنتر - به‌تماشا درآمدند.
به گزارش هنر نیوز به نقل از ایسنا ، عصر روز گذشته - جمعه هفتم خرداد - ديوارهاي خانه هنر را عکس‌هاي رنگي و سياه‌وسفيدي دربرگرفت که موضوع ندارند، اما حاصل سفر 15 ساله احمد توکلي به 22 کشور جهان است. بيننده در اين نمايشگاه تنها عکس را نمي‌بيند بلکه با نگاه عکاس شريک مي‌شود خودش مي‌گويد به ميهماني دنيا رفته است.
اين هنرمند عکاس و فيلم‌ساز، براي هر عکس شناسنامه‌اي نگاشته و در قابي جداگانه با تصاوير همراه کرده است.
در اين ميان علاوه بر توضيح مشخصات منطقه‌يي، جغرافيايي، فرهنگ، آداب و رسوم مردم، معماري و...، شعر‌هاي سهراب سپهري بخش زيادي از شناسنامه‌ها را شامل شده و شناسنامه برخي از آثار نيز شعر حافظ است.
"چيزها ديدم در روي زمين... عنوان نمايشگاه است؛ به تعبيري شايد بتوان گفت ديدن عکس‌هاي اين نمايشگاه، سفر يک ساعته‌اي دور دنيا باشد. توکلي مي‌گويد: خودم را هيچ‌گاه عکاس معرفي نکردم، اين دفترچه خاطرات من است. مجموعه‌اي از خيلي چيزها و از خيلي جاها. من عکاس اين عکس‌هام؛ عکاسي کردم و تصميم گرفتم به مخاطب بگويم ببيند که من چه ديده‌ام؛ چه حسي داشتم، کجا بودم، چه اتفاقي افتاد و...
برخلاف نمايشگاه‌هايي که در خانه هنر برگزار مي‌شود، نمايشگاه توکلي سخنران داشت؛ اکبر عالمي - منتقد سينما و هنرمند عکاس -؛ قيچي و روبان هم به او سپرده شده بود.
عالمي عنوان کرد: احمد توکلي از اصحاب دوربين و سينماست؛ يادمان باشد همانطور که يک جراح بايد تزريق بلد باشد، هرکس که وارد سينما مي‌شود بايد عکاسي را خوب بداند. آنقدر عکس بگيرد تا بداند و بياموزد در قاب دوربين تصويربرداري دنيا را چگونه ببيند.استنلي کوبريک و محمود کلاري مصداق اين مبحث‌اند.
اين منتقد هنر و سينما گفت: توکلي را از زماني که در دبيرستان عکاسي آنالوگ مي‌کرد، مي‌شناسم.
او کشورهاي جهان را از ايران تا مصر، تانزانيا، پراگ، اکوادر، کونگو، نروژ، استوني و... درنورديده است؛ شايد او نگاه ويژه‌يي در اين عکس‌ها نداشته باشد، چنانچه گاهي بوم‌شناسي کرده و گاهي مردم‌شناسي، گاهي هم شيفته معماري شده است. حتا آن‌گونه که نوشته‌هاي زير قاب‌هاي عکس برمي‌آيد، خيلي متاثر از سهراب سپهري است، اما نگاه عکاس که از پشت دوربين قاب تصوير را ثبت مي‌کند، قابل اهميت است.
عالمي عنوان کرد، در آستانه قرن بيست‌ويکم، انسان عصر حاضر در ميان تصاوير محاصره شده است و اين سيطره آنقدر پرقدرت است که ما خود شايد ندانيم عکس‌ها با ما چه مي‌کنند.
او با اشاره به اين نکته که نگاه و ديد خلاقانه در خلق اثر هنري ماندگار، شرط اصلي پديدآمدن هنر است، اضافه کرد: در نمايشگاه عکاسي، بايد عکس‌ها چشمگير باشند و من و شما را وادار به مکث کنند؛ خيره شويم و نگاه کنيم.
براي ديدن اين عکس‌ها، اختصاص يک بعد از ظهر مي‌ارزد.
به تعبير اکبر عالمي، در عالم هنر مخاطب مقام و منزلتي همتا و همپاي با پديدآورنده‌ي اثر دارد و بايد شعور و دانايي فوق‌العاده‌اي داشته باشد تا سعادت فهميدن هر اثر هنري را پيدا کند. هر آدمي نمي‌تواند موسيقي کلاسيک و تئاتر خوب را بفهمد، همانطور که هر کسي نمي‌تواند قدر و منزلت هنرهاي تجسمي را درک کند.
مراسم گشايش اين نمايشگاه با حضور اهالي فرهنگ و هنر ايران، هنرمندان سينما، هنرهاي تجسمي و... ازجمله ضياالدين خطير -پدر شيمي عکاسي- آهو خردمند، بابک بذرافشان، حسين اسدي، اميد نجوا، هادي سيف، مهدي ماهاني و... همراه بود.
توکلي تحصيلاتش را در رشته فيلم‌سازي و کارگرداني به‌سرانجام رسانده و کارگرداني، بيش از صدها برنامه تلويزيوني و فيلم از هنرمندان نامي جهان، عکاسي صنعتي و... را در شناسنامه‌ي کاري خود دارد.
تدريس، کارگرداني، فيلم‌نامه‌نويسي، تدوين و عکاسي در کشورهاي مختلف در کارنامه‌ي حرفه‌يي او ثبت شده است. اما در گالري «ملک» فضا به‌گونه‌اي ديگر است.
پري راغبيان تابلو‌هاي نقاشي خود را با فيگورهاي آبستره و انتزاعي به ديوار آويخته است.
حاصل استفاده از خطوط تيز و اضلاع هندسي در نقاشي‌هاي راغبيان فيگورهاي زنانه‌اي است که اين گالري را دربر گرفته است.
راغبيان حدود دو دهه است، به نقاشي حرفه‌يي رو آورده و عضو انجمن هنرهاي تجسمي ايران است. او که نقاشي را نزد زنده‌ياد عليرضا اسپهبد، امين نظر، بابک اطميناني، نصرت‌اله مسلميان پي گرفته، آثارش تاکنون در نمايشگاه‌هايي خارج و داخل از کشور به‌نمايش درآمده است.
گالري‌هاي برگ، بامداد، بنفشه، آرته، فرهنگسراي نياوران، اکسپو تهران و... ميزبان آثار راغبيان بوده‌ا‌ند. اين دو نمايشگاه تا هجدهم خردادماه جاري از ساعت 11 تا 21 در آرت‌سنتر - خانه هنر - واقع در خيابان دکتر شريعتي، تقاطع اتوبان صدر، شماره 1716 داير هستند.
گفتني است:بخشي از عوايد اين نمايشگاه‌ها، همچون ساير نمايشگاه‌هايي که در«خانه هنر» برپا مي‌شود، به پروژه‌هاي مبارزه با گرسنگي برنامه جهاني غذا اختصاص پيدا مي‌کند. برنامه جهاني غذا سازمان ملل متحد (WFP) حامي فرهنگي اين مجموعه است.
