شامگاه گذشته - ۲۷ اردیبهشت ماه - تعدادی از هنرمندان و همکاران مصطفی عبداللهی در سالن اصلی تئاتر شهر گرد هم آمدند تا در افتتاح نمایش این کارگردان حضور داشته باشند.
میکائیل شهرستانی که در مدت بستری بودن مصطفی عبداللهی در بیمارستان، سرپرستی تمرین گروه نمایشی «در اعماق» را برعهده داشته است، پیش از شروع اجرای نمایش گفت: دلم می‌خواست اولین شب نمایش را صاحب کار یعنی دوست و برادر ارجمندم مصطفی عبداللهی که به گردن تئاتر حق دارد، حضور داشت.
او سپس یادداشتی را که در همین روزهای اخیر نوشته بود، قرائت کرد.
وی گفت: «سه شب قبل به دیدار دوستی شتافتم، شنیده بودم که روز قبلش درجه هوشیاری‌اش به پایین‌ترین حد رسیده است. او در حال جنگ است با بیماری‌ای که نامش هم به دل آدمی هول می‌اندازد و او ۱۴ سال است که در حال جنگ است. او و همسرش که اگر با آن چهره‌ی به ظاهر آرام و مقاومش کنار او، پا به پای او نمی‌ستیزید، حالا او در میان ما نبود. شاید باید بگویم بیشتر از مصطفی عبدالهی این همسر اوست که نه بیماری عبدالهی را باور دارد و نه نبودنش را و همین باور و ایمان است که مصطفی را زنده نگه داشته است.»
شهرستانی در ادامه این یادداشت خود بیان کرد: «او با این احوال که تحملش برای هر کسی طاقت‌فرساست نمایشی را آماده کرده بود که در جشنواره سال قبل به صحنه رفت و با اقبال عمومی هم روبه‌رو شد. حال این نمایش در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر به صحنه می‌رود. اما فقط ۱۵ شب (طبق بخش‌نامه جدید) و ادامه اجرا در گروی استقبال تماشاگران است که اگر با بیش از ۵۰ درصد اقبال روبه‌رو شد، ۱۵ شب دیگر هم مرحمت می‌کنند.»
وی افزود: «یادم است نمایشی در سال گذشته در همین مجموعه و در همین سالن بیش از سه ماه روی صحنه بود، آن هم با سالنی نیمه خالی، نیمه پر. این یک بام و دو هوا از کجا ناشی می‌شود؟ چرا باید هر روز تئاتر و تئاتری جماعت ملعبه‌ی دست قرار بگیرد؟ تا کی این شبکه‌های بی‌چهره و صورت که بر تئاتر، سینما و تلویزیون یورش آورده‌اند باید به کارشان ادامه دهند؟»
این کارگردان تئاتر اظهار کرد: «امسال از سوی متولیان مسئولان محترم وزارت ارشاد سال تئاتر نام‌گذاری شد. پیش خودمان گفتیم دیگر وضعمان خوب می‌شود، پرکار می‌شویم و ... ولی در عوض بودجه کمتر شد تا جایی که به صفر رسید. حالا باید در انتظار بمانیم نمایشمان بفروشد تا درصدی از آن نصیبمان شود. البته می‌شود چندتا به اصطلاح چهره یا ورزشکار را در کارت بگنجانی آن وقت نانت در روغن است؛ البته دیگر شأن و منزلت خودت و کارت و همکاران راستین‌ات را باید زیر پا بگذاری.»
شهرستانی ادامه داد: «تا کجا قرار است این قصه ادامه داشته باشد، تا نابودی همگی‌مان؟ تا سرطان به جان یک یک هنرمندان بیفتد و از پای درمان آورد؟ از پزشکی حاذق و متخصص شنیدم که علت اصلی این سونامی که به جان مردم افتاده چند چیز است. آلودگی هوا، امواج و پارازیت، ناامنی حرفه‌ای و استرس‌های حاصل از این ناامنی و تغذیه نامناسب و غیراستاندارد و...»
او گفت: «همان سه شب پیش لحظه‌ای وحشت کردم به تصور اینکه دوستم را از دست داده‌ام، اما وقتی از تئاتر برایش گفتم ناگهان چشم باز کرد و خداوند را سپاس گفت. قبل‌تر هم این صحنه را دیده بودم اما بار دیگر دیدم که تئاتر برای این طایفه هم درد است هم درمان. داروهایی که قیمتشان سر به فلک می‌زند و حق بیمه‌ای که به تازگی سروسامان گرفته و نمی‌دانم از آن آبی گرم می‌شود یا نه، ولی می‌دانم این همه وعده و وعید که دست آخر بی‌ثمر می‌ماند و به گرداندن جسم بی‌جان و از نفس افتاده‌مان در محوطه تالار وحدت (اگر پیشکسوت باشی) یا حیاط رادیو (اگر پس‌کسوت باشی) منجر می‌شود سزاوار هیچکدام‌مان نیست، لااقل نه به این زودی.»
در بخش دیگری از این برنامه، قطب‌الدین صادقی که سابقه همکاری طولانی با مصطفی عبداللهی دارد، اظهار کرد: درست ۳۰ سال قبل وقتی در میان موشک‌باران به ایران برگشتم و در دانشگاه شروع به کار کردم، اولین کسی که شناختم مصطفی عبداللهی بود، فردی خوش قریحه و با اخلاق.
او با بیان اینکه زمانی که راهنمایی رساله او را برعهده داشت پی به استعداد این هنرمند برده بود، افزود: وقتی سال ۱۳۶۶ گروه «هنر» را پایه‌گذاری کردیم، با اولین کسانی که کار را شروع کردم مصطفی و میکائیل بودند و در این سال‌ها ۷۰ کار انجام دادیم که در ۳۰ اثر مصطفی نقش فعالی داشته است، مثل بهرام چوبین یا هفت خان رستم که نقش اول را داشت.
صادقی که به دلیل ناراحتی و بغض به سختی صحبت می‌کرد، از درک بالا و فوق‌العاده بودن این بازیگر سخن گفت و افزود: عبداللهی نه فقط یک بازیگر خوش قریحه و خوش تکنیک، بلکه یک کارگردان خیلی خوب است، ما در گروهمان اصولی داشتیم که یکی تعدد فن در ژانر‌های گوناگون بود و دیگری دغدغه ما برای پرداختن به ایده‌های روشنفکرانه که به سود جامعه باشد و او این دغدغه را داشت.
این بازیگر و کارگردان تئاتر همچنین اظهار کرد: اگر مصطفی عبداللهی را بشناسید هرگز از دوست داشتنش دست بر نخواهید داشت، چون او خیلی سختی کشیده و نیز اینکه جزو آن ۶۰ نفری بود که در دولت قبل حقوق و بیمه‌شان را قطع کردند و من به تمام ایستایی و مردانگی‌اش در راه هنر و پایداری‌اش در گروه «هنر» ادای احترام می‌کنم.
او در پایان برای این هنرمند طلب سلامتی و ابراز امیدواری کرد که قدرت روحی جمع حاضر و امیدی که به آن بسته‌اند موجب خلاصی مصطفی عبداللهی از این بیماری شود.
نمایش «در اعماق» به مدت ۱۵ شب در سالن اصلی تئاترشهر اجرا می‌شود.
در این نمایش که اثری از ماکسیم گورکی است، شهین علیزاده، محمد پور حسن، امیر عباس توفیقی، علی زرینی، فرشید صمدی پور، صنم صالحی، فرناز جهانسوز، مهدی زمین پرداز، محسن بهرامی، محسن زرآبادی پور، زندیش حمیدی، سیامک حلمی، مهدی طهماسبی، لیلا ارجمند پیوند، پوریا گلستانی، محمد رضا کردی، مریم نادرلویی، سعید سلطانی بازی می‌کنند.
همچنین در این شب که پس از پایان اجرا با اهدای لوح یادبود به فرزند مصطفی عبداللهی همراه بود، بهزاد فراهانی، فرهاد تجویدی، خسرو احمدی، محمد ساربان،کاظم هژیرآزاد، محمودرضا رحیمی، جهانبخش سلطانی و... حضور داشتند.
