اسماعیل عفیفه تهیه‌کننده مجموعه‌های مختلف تاکید کرد در تلویزیون تعریف درستی از تهیه‌کنندگی وجود ندارد و شأن این حرفه پایین آمده است.
به گزارش هنر نيوز به نقل از مهر، سال‌های اخیر با افزایش تعداد شبکه‌های تلویزیون و زمان پخش برنامه‌ها از روزی چند ساعت به شبانه‌روزی، مجموعه‌های زیادی در ژانرهای مختلف از ملودرام گرفته تا تاریخی، پلیسی و... تولید و پخش شده است. ابتدا تولید مجموعه‌های بیشتر برای پر کردن آنتن امری ناممکن به حساب می‌آمد، اما با جذب تهیه‌کنندگان و کارگردانان جوان این امر میسر شد.
طبعاً با افزایش تقاضا، توجه به کیفیت کمرنگ شد، با این حال هر روز شاهد تولید مجموعه‌های مختلف تلویزیونی هستیم. زمانی بود که کارگردانان سینما در رسانه تلویزیون کار نمی‌کردند، اما از چند سال پیش شاهد حضور پررنگ آنها نیز در تلویزیون و مجموعه‌سازی هستیم.
مجموعه‌سازی روندی صعودی دارد بدون آنکه مورد آسیب‌شناسی کارشناسی قرار بگیرد. مقایسه کیفی این آثار حاکی از آن است که مجموعه‌سازی به امری سفارشی تبدیل شده . با این شرایط و با تعداد کثیر مجموعه‌ها به خاطر سپردن نام آنها هم دشوار شده و تنها تعداد کمی از مجموعه‌ها در ذهن مخاطب باقی می‌ماند. به همین دلیل خبرگزاری مهر یک سلسله گفتگو را با تهیه‌کنندگان درباره مشکلات تولید تهیه کرده است.
اسماعیل عفیفه درباره مشکلات تولید آثار تلویزیونی به ویژه اینکه شاهد هستیم در طول کار تعداد قسمت‌های یک مجموعه افزایش یا کاهش می‌یابد به خبرنگار مهر گفت: مسائل زیادی در تولید یک اثر تلویزیونی پیش می‌آید که به نظرم افزایش یا کاهش قسمت‌های یک مجموعه اهمیت زیادی در بین آنها ندارد، چرا که این مسئله حتی در سایر کشورها هم اتفاق می‌افتد. به نظرم مشکل اساسی در آثار تلویزیونی این است که حرفه تهیه‌کنندگی تعریف نشده است.
وی در ادامه افزود: متاسفانه برخی تهیه‌کنندگان آثار مختلفی برای تلویزیون تولید می‌کنندع اما دانش آن را ندارند. در واقع شان و منزلت تهیه‌کنندگی در این رسانه پایین آمده است. در حالی که در چرخه تولید یک اثر، تهیه‌کننده نفر اول در تلویزیون است و این مسئله در دنیا صدق پیدا می‌کنند، اما در اینجا این طور نیست، حتی برخی مواقع شاهد کارگردان سالاری یا بازیگر سالاری هستیم. یعنی هر کس به اندازه توان خودش تغییراتی ایجاد می‌کند که به نفع کار نیست.
این تهیه‌کننده خاطرنشان ساخت: به نظرم این مواردی که به آن اشاره کردم، مشکلات تولید در تلویزیون است که باید هم حل شود. مدیران تلویزیون باید سعی کنند تعریف صحیحی از تهیه‌کننده داشته باشند. منظورم این است که مسئول واحد در این باره وجود ندارد، در حالی که تهیه‌کنندگی به لحاظ آکادمیک باید در نظر گرفته شود. باید تقسیم‌بندی صورت بگیرد، اما شاهد به هم ریختگی هستیم.
عفیفه با اشاره به اینکه در حال حاضر تهیه‌کننده فقط به عنوان واسطه پول شناخته شده، توضیح داد: تهیه‌کننده را فقط به عنوان یک جا به جا کننده پول می‌دانند. این تفکر اشتباه است، به همین دلیل شاهد کیفیت پایین برخی آثار تلویزیونی هستیم. تهیه‌کننده به عنوان یک مدیر فرهنگی هنری باید تعریف شود.
وی درباره اینکه چرا تعریف درستی از تهیه‌کننده نداریم؟ و شاهد افزایش بیش از اندازه تهیه‌کنندگان گمنام به تلویزیون هستیم، توضیح داد: این را باید از مدیران پاسخ بدهند. اگر فردی برای کارگردانی، فیلمبرداری و ... نیاز به تخصص دارد، این تخصص شامل حال تهیه‌کننده هم می‌شود و نباید به مقوله تهیه‌کنندگی سطحی نگاه کرد. بزرگترین مسئله در افت کیفیت به تهیه‌کننده برمی‌گردد. وجود تهیه‌کنندگانی که دانش کمی دارند باعث شده که کمتر شاهد کارهای جدید و خلاقانه باشیم.
این تهیه‌کننده درباره طولانی شدن پروژه‌های تلویزیونی و بودجه‌ای که صرف می‌شود، گفت: این مسئله هم به تهیه‌کننده برمی‌گردد. تهیه‌کنندگی یک کار علمی است. متاسفانه به دلیل فضای غیر حرفه‌ای گاهی شاهد نبود سازش میان عوامل هستیم که این مسئله هم از تهیه‌کننده نشات می‌گیرد.
عفیفه در پاسخ به این سئوال که چرا در پروژه‌های به خاطر نبود سازش میان عوامل شاهد متوقف شدن اثری هستیم و این اتفاق بیشتر در مجموعه‌های تاریخی می‌افتد، توضیح داد: وقتی به یک حرفه به صورت علمی نگاه نشود، این مسائل هم به وجود می‌آید. وقتی قرار است یک کار گروهی انجام شود باید فضای حرفه‌ای حاکم باشد تا سازش هم شکل بگیرد، اما وقتی فضا غیر حرفه‌ای است، نمی‌توان انتظاری هم داشت.
وی درباره برآورد متفاوت مجموعه‌های تلویزیونی توضیح داد: در جلسات برآورد دوستانی هستند که برخی آنها با تولید آشنایی زیادی ندارند و فضای حرفه‌ای نیست، به همین دلیل رقم‌های برآورد مشخص نیست.در صورتی که باید به نتیجه کار عواملی که اثری را تولید کردند با دقت نگاه شود.
این تهیه‌کننده اشاره کرد: برخی اسم و رسم کاذب دارند و بودجه کلانی شامل حال‌شان می‌شود. در حالی که برخی افراد با هزینه‌های کمتر اثر مناسبی تولید کرده‌اند. دوغ و دوشاب یکی شده است. باید تلویزیون دست افرادی را که آثار خوبی همیشه تولید کرده‌اند کمی در بودجه باز بگذارد تا اگر دچار مشکلاتی شدند سریع به پروژه آنها بودجه تزریق شود، نه اینکه این افراد با حداقل‌ها اثری را بسازند و مرتب هم تحت فشار باشند.
عفیفه ادامه داد: تولید یک سریال تلویزیونی کار ساده‌ای نیست. افرادی که مسئول برآورد پروژه‌های تلویزیونی هستند باید شناخت خوبی از تولید داشته باشند. من قصد توهین به همه را ندارم، اما برخی افراد کار را نمی‌شناسند. باید تورم در نظر گرفته شود. وقتی تهیه‌کننده‌ای اثر پر بیننده‌ای می‌سازد که 80 درصد مخاطب دارد تلویزیون نباید شک کند .ممکن است در وسط کار تهیه‌کننده در اثر افزایش تورم دچار مشکلاتی شد، بودجه بیشتری بخواهد .
وی با اشاره به مجموعه "پس از باران" گفت: به یاد دارم این مجموعه را دقیقهای 160 هزار تومان می‌ساختیم. در حالی که در همان زمان پروژه‌هایی بودند که دقیقهای یک میلیون برآورد داشتند. من برای تولید مجموعه پر مخاطب "پس از باران" خیلی تحت فشار بودم و با دشواری فراوان این پروژه را ساختم. بهتر است این مشکلات بر طرف شود.
اسماعیل عفیفه تهیه‌کنندگی مجموعه‌های "پس از باران"، "میوه ممنوعه"، "اشک‌ها و لبخندها"، "مامور بدرقه"، "سال‌های برف و بنفشه"، "خانه‌ای در تاریکی"، "رسم عاشقی" و ... را در کارنامه دارد. او این روزها مشغول تهیه‌کنندگی مجموعه "در مسیر زاینده‌رود" را به کارگردانی حسن فتحی برای ماه رمضان شبکه یک است.
