مشکلاتی که هنوز حل نشده‌اند
امضای هنرمندان نامدار هم دردی را دوا نکرد
یکی از سوالات امروز درخواست بی پاسخ هنرمندان پیشکسوت از دولت تدبیر و امید است. نامه ای که با امضای صد و بیست هنرمند طراز اول کشور از جمله محمد رضا شجریان برای نخستین مقام دولت تدبیر و امید ارسال شد اما تا امروز کسی خبری از آن نگرفته و این نامه پاسخی هم در بر نداشته است.
تاريخ : شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۲ ساعت ۰۹:۳۴
«موسسه هنرمندان پیشکسوت» که امروز به خانه امید هنرمندان پیشکسوت بدل شده، گرچه تا امروز عمر درازی نداشته اما نهادی ثمربخش در بدنه جامعه هنر به شمار می‌رود.
خانه امیدی که نان ندارد
«موسسه هنرمندان پیشکسوت» که در نیمه دوم سال 1391، برای حمایت از هنرمندان پیشکسوت در رده سنی بالاتر از 60 سال و در 9 رشته از جمله خوشنویسی نمایش شعر و ادبیات داشتانی معماری هنرهای سنتی ، تئاتر، سینما، موسیقی، تجسمی و خوشنویسی فعالیت خود را بدون داشتن هر گونه مکان و بودجه و سازمان و تنها با یک ابلاغ شروع کرد.
از زمان صدور این ابلاغ برای تامین ساختمان و بودجه تلاش شد. سرانجام در پایان سال 91 این تلاش ها به نتیجه رسید و در نهایت با کمک هزینه ای که هرچند کفاف مسائل و نیازهای هنرمندان پیشکسوت را نمی‌داد، چراغ موسسه روشن شد. این کمک هزینه درست در اواخر 91 به حساب موسسه واریز شد و مستقیاً با امضای احمدی نژاد برای رسیدگی به وضعیت هنرمندان پیشکسوت در اختیار موسسه هنرمندان پیشکسوت قرار گرفت.
پس از این تاریخ و رسمیت یافتن موسسه و امکان آن برای سامان دهی به اوضاع، تلاش شد تا این موسسه در رسانه ها معرفی شود و کم کم جایگاه واقعی خود را پیدا کند. در این مدت شاید کسانی که متوجه اهمیت موسسه شدند تلاش خود را برای کمک به موسسه آغاز کردند و رفته رفته موسسه از حمایت معنوی هنرمندان پیشکسوت برخوردار شد.
نامه بی پاسخ به مسئولان چرا نوشته شد؟
در نهایت موسسه در میانه سال 1392 راه خود را پیدا کرد و نخستین قدم ها را برای رسیدگی به وضعیت هنرمندان برداشت و فعالیت هایی از جمله عیادت هنرمندان بستری در بیمارستان و رسیدگی به معیشت هنرمندان پیشکسوت در دستور کار موسسه قرار گرفت. برپایی یادبود و همراهی با خانواده پیشکسوتان برای پیگیری مشکلات پیشکسوتان و بسیاری از اقدامات دیگر موسسه سبب شد تا در نهایت این موسسه نوپا با استقبال نسبتا خوب هنرمندان مواجه شود. هنرمندان رفته رفته امید بستند که این موسسه می تواند به مشکلات آنان که پیشتر تنها خود بدان می‌اندیشیدند، رسیدگی کند.
شاید همین احساس نزدیک بود که سبب شد تا با آغاز به کار دولت تدبیر و امید، هنرمندان ضمن اعلام حمایت از موسسه از رئیس دولت تازه درخواست حمایت کنند. نامه‌ای که توسط بسیاری از هنرمندان طراز اول کشور امضا شد،9 بند داشت که همه آن‌ها مستقیما به مسائل و مشکلات هنرمندان مربوط می شد.
باید توجه داشت که مهم‌ترین بند این درخواست یعنی تخصیص ردیف مستقل بودجه مهم‌ترین عامل برای امکان موسسه جهت رسیدگی مستمر به حال هنرمندان است. در غیر این صورت این موسسه هر سال باید با چانه زنی و تثبیت هرباره لزوم دریافت بودجه قادر خواهد بود به فعالیت خود ادامه دهد و در مجموع نمی توان بر دریافت مبلغی مشخص حساب باز کرد و در نتیجه هنرمندان نخواهند توانست به سهولت مورد حمایت قرار گیرند، چون درگیری دائمی برای دریافت بودجه و کمبود آن لاجرم همیشه دامنگیر موسسه خواهد بود.
اما علیرغم نام های رنگین و امضای آشنای هنرمندان پیشکسوت، ده‌ها هنرمند صاحب نام چشم به راه پاسخ مانده‌اند و هنوز خبری از پاسخ این نامه نیست!
صاحبان امضاء نام آوران هنرایران
در میان یکصد و بیست هنرمند نام‌آشنا که اکثریت هنرمندان طراز اول تمام رشته های تجسمی، موسیقی، شعر، سینما، تئاتر، موسیقی، خوشنویسی، ادبیات و ... را شامل می‌شوند، نام مرتضی احمدی، هنگامه اخوان، عباس اخوین، داروش ارجمند، غلامحسین امیرخانی، محمدرضا شجریان، فضل الله توکل، خسرو حکیم زاده، علیرضا خمسه، گوهر خیراندیش، محمد رضا درویشی، ایرج راد، داوود رشیدی، کامبیز روشن روان، حسن ریاحی، فرهنگ شریف، قباد شیوا، قطب الدین صادقی، علی اکبر صادقی، سیاوش طهمورس، هوشنگ ظریف، حسین علیزاده، سیمین غانم، فرهاد فخر الدینی، بهزاد فراهانی، شاهین فرهت، محمد علی کشاورز، هوشنگ کامکار، مصطفی کمال پورتراب، داوود گنجه ای، داوود مرزبان، حسن ناهید و کیوان ساکت را می‌توان دید!
در واقع چنین میزانی از حمایت هنرمندان پیشکسوت و صاحب نام از یک موسسه مسبوق هب سابقه نیست و به همین سبب انتظار می‌رود تا بدان توجه بیشتری شود.از سوی دیگر این موسسه یک ظرفیت فرهنگی به شمار می رود چراکه در هیچ نقطه دنیا سابقه نداشته و باید به عنوان یک ارزش فرهنگی قلمداد شود.
پیگیری ها به کجا رسید؟
سید عباس عظیمی مدیر موسسه هنرمندان پیشکسوت در پاسخ به چرایی عدم پاسخ گویی دولت یازدهم به این نامه می‌گوید: در هر حال در آغاز به کار یک دولت تازه و به علت مشغله های متعدد سیاسی بعید نیست که مسئولان دولت یازدهم اولویت‌های دیگری نیز برای رسیدگی داشته باشند. به هر حال موسسه منتظر پاسخ دولت به درخواست هنرمندان خواهد ماند.
با توجه به نیاز موسسه به بودجه برای امکان ادامه فعالیت باید این سوال را مطرح کرد که چرا مدیران هنری کشور تا امروز درخواستی برای رسیدگی به این نامه تنظیم نکرده‌اند و در صورت اقدام در این جهت چرا پاسخی بدان‌ها داده نشده است.
هرچند که تمامی 9 بند قابل توجه است، مهم ترین بند این نامه تقاضای بودجه برای موسسه بود، بودجه‌ای بر اساس ردیف مستقل اعتباری و درخواست برای تخصیص ساختمانی در خور که امکان گرد هم‌آیی هنرمندان پیشکسوت در آن فراهم آید.
در پایان باید یادآوری کرد که هنرمندان سرمایه‌های معنوی یک فرهنگ اند و با هیچ متر و معیاری قابل ارزش گذاری نیستند، بنابر این لزوم حمایت از آن ها نیازمند هیچ تعلل و تأملی نیست!
