«گفتارها»ي ماكياولي، بار ديگر پس از 12 سال
تاريخ : يکشنبه ۳ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۱۰:۰۲
«گفتارها»ي ماكياولي پس از دوازده سال، بار ديگر به بازار كتاب آمد. اين كتاب در كنار «شهريار» مهم‌ترين اثر انديشمند سياسي قرن شانزدهم ايتالياست. ماكياولي در اين كتاب رابطه قدرت و سياست را بررسي و به استقلال قوانين سياست از قواعد اخلاقي تصريح كرده است.
به گزارش هنر نيوز به نقل از ايبنا، عده‌اي معتقدند «شهریار» از ميان آثار متعدد ماکیاولی، اصلی‌ترين آنها محسوب نمي‌شود، بلكه «گفتارهایی در باب ده کتاب اول تاریخ تیتوس لوی» يا همان «گفتارها» را بايد كتاب اصلي‌اش به شمار آورد.
او در اين كتاب به شرح انديشه‌ها و عقايدش در باره تمامي موضوعات سياست نظير سياست داخلي و خارجي و نظام حكومت، زمينه‌هاي قدرت حاكمه، قانون اساسي و جنگ پرداخته است.
ماكياولي در اين كتاب با ذكر مثال‌هاي تاريخي و واقعيات روزمره، به نقش قدرت در سياست پرداخته، استقلال قوانين سياست از قواعد اخلاقي را از امور ضروري معرفي مي‌كند.
او در آغاز هر فصل از اين كتاب كه سند پايه‌گذاري علم سياست بر اساس روش استقراست، يكي از وقايع تاريخ روم را از كتاب «تيتوس لي‌ويوس» روايت كرده، نظريات سياسي‌اش را مانند ملاحظاتي بر آن واقعه باز مي‌نمايد.
اين انديشمند نامدار ايتاليايي که دنيا را واجد اصالت مي‌دانست و قدرت را مهم‌ترين اصل در دنيا برمي‌شمرد، هدفش از نوشتن كتاب «گفتارها» را پي بردن به عوامل و مولفه‌هايي مي‌داند که در آن دوران منجر به شكل‌گيري و تحكيم موقعيت مسلط، چيره و برتر امپراتوري روم باستان شدند.
كتاب نخست اين فيلسوف سياسي ايتاليايي قرن شانزده «شهريار» نام دارد كه چهره زمامدار مطلوب و مورد نظر ماكياولي را به تصوير كشيده، رهنمودهاي سرکوب مردم برای حفظ قدرت و تظاهر به اخلاق و آزادی و مردم‌داری را بيان مي‌كند.
کتاب «گفتارها»ي او درباره آزادی و فضايل آن است. ماکیاولي در اين کتاب از جمهوری روم و آزادی‌های آن و از حق مردم برای تصمیم‌گیری در امور سیاسی و مدنی دفاع كرده است. به همين دليل عده‌اي معتقدند كتاب «گفتارها» نشانگر تحول ماكياولي و در تناقض با كتاب نخست اوست. نكته قابل توجه ديگر اين كه ماكياولي نوشتن «گفتارها» را پيش از «شهريار» آغاز كرد، اما به اين دليل كه نوشتن كتاب زمان زيادي نياز داشت، به طور موقت آن را كنار گذاشت و مشغول نوشتن «شهريار» شد.
چاپ دوم كتاب «گفتارها» با ترجمه محمدحسن لطفي در 440 صفحه از سوي انتشارات خوارزمي منتشر شد. چاپ نخست اين كتاب در سال 1377 منتشر شده بود.
