حسن نجفی در گفتگو با هنرنیوز :
چهره سینماگران بجز تعداد محدودی که لپ هاشان گل انداخته، بقیه نگران است
اصلا این مدیر، تکلیفش با ناچیزی که مسئولیتش را پذیرفته معلوم نیست.این نگاه؛ هوچی گری می خواهد و فرصت طلبی، جنگ زرگری می خواهد و دو روز مشغولیت؛ این بلبشو هیچ وقت نمی فهمد که سینماگر یک «سرمایه» است.
تاريخ : سه شنبه ۱۲ آبان ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۲۵
حسن نجفی کارگردان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در پاسخ به این سوال که نظر شما در مورد تغییرات مدیران در سازمان سینمایی چیست و آیا این تغییرات گامی به جلو است یا عقبگرد محسوب می شود افزود: معمولا رویه هایی در مجموعه مدیریتی کشور وجود دارد که منحصر به یک حوزه یا چهار چوب خاص نیست. این رویکرد در فرهنگ، سیاست، اقتصاد و ورزش و...نیز به خوبی نشان می دهد اساسا نگاه به فرهنگ در این مملکت، نگاه شفاف و تثبیت شده و درستی نیست.
وی با بیان اینکه بسیار شعار در این مدیریت هایی که آمد و شد کردند می توانید بیابید که در همان طفولیت، دچار فلج اطفال شدند ادامه داد: یادمان هست که گفتند سینمای ملی ... سینمای غیر مرکز ...کجاست؟ چی شد؟ هر که آمد تشکیلاتی بنا کرد و حقوق بگیری و پُستی ؛ فقط این بدنه را برای این سرِ کوچک بزرگ کردیم. این درحالی بود که واقعا بعضی از شعارهایمان با واقعیت سینمای ما همخوانی نداشت.
کارگردان فیلم سینمایی« آسمان هشتم » تصریح کرد: ظهور و سقوط یک مدیر و عدم بازخواست در راه نرفته و عدم تشویق به راه رفته؛ یک اپیدمی است. اگر با گذشتگان خوب برخورد شد با امروزی ها هم خوب برخورد خواهد شد و اگر خوب برخوردنشده است پس نخواهد شد.
حسن نجفی با مطرح کردن این سوال که آیا نقد ما به گذشته منصفانه بوده است؟ اظهار داشت: تغییر در یک روش و ترمیم یک ساختار، مبتنی بر یک نقد و ترمیم یک نیاز بر آن نقد شکل می گیرد. ما تصمیمی می گیریم که چیزی را که احساس می کنیم در مسیر درست خود واقع نیست به مسیر خود برگردانیم. وقتی مرتب آدم می آورند و می برند. چند معنی دارد یا انتخابشان غلط بوده یا چیزی جدید تعریف کرده اند که نیاز به مدیری با یک تفکر متفاوت دارد. نقد اینجور می شود که اگر ایده جدیدی تزریق نشد اگر تغییر جدیدی حادث نشد همه چیز غلط و اشتباه بوده است فقط این آمد و آن رفت اما استرس و گلایه از این سینما رخت بر نبست.
کارگردان فیلم سینمایی« شرفناز » گفت: هنوز در گفتار این و آن می شنویم که دوران طلایی سینمای ایران دهه شصت و هفتاد بوده است. این یعنی آنهایی که باید سینما را به دوران طلایی می بردند خوب عمل نکردند به غیر این؛ هر که حرف می زند یا تملق است یا وجدان به شکم فروخته است.
این کارگردان سینمای ایران با بیان اینکه من نقد آدم نمی کنم چرا که بسیاری از اینها، دوستان محترم من هستند یاد آور شد: من نقد مهندسی فرهنگ می کنم. هنوز ساز را در تلویزیون نشان نمی دهیم. هنوز روزهای ارتحال فکر می کنیم سینما ساحت طرب است و مطربی در این نگاه، برنامه عددی چند؟ اصلا این مدیر، تکلیفش با ناچیزی که مسئولیتش را پذیرفته معلوم نیست.این نگاه؛ هوچی گری می خواهد و فرصت طلبی، جنگ زرگری می خواهد و دو روز مشغولیت؛ این بلبشو هیچ وقت نمی فهمد که سینماگر یک «سرمایه» است. فیلم یک دارایی فرهنگی است و تمدن در ساحه این رسانه ، مرزهای جغرافیا را در می نوردد. خلاصه تا نگاه اصلاح نشود نه مدیر قبلی ره به جایی خواهد برد نه مدیر جدید.
حسن نجفی گفت: نگاه کنید به چهره سینماگران ؛ آیا بجز تعداد محدودی که ترگل و ورگل اند و لپ هاشان گل انداخته است بقیه نگرانند و نمی دانند فردایشان چه خواهد شد. آیا خواهند توانست فیلمی بسازند؟
این سینماگر کشورمان در پاسخ به این سوال که جایگاه شورای عالی سینما در دولت تدبیر و امید کجاست؟ افزود: سینما صدقه بگیر مفلسی است که نه بیم اش جدی گرفته می شود نه هیاهویش. حال تو بگو من شورای عالی دارم که چی ؟ وقتی سینماگر ، سینماگر را قبول ندارد و مدیر هیچکدام را. این شورا به پشتوانه کدام اندیشه و باور می خواهد سرمیزی بنشیند که یک تصمیم گیر بزرگ نشسته است؟
کارگردان فیلم سینمایی« عشق و جنون » تصریح کرد: امیدوارم اول فرهنگ در شکل کلانش حل شود و مدیریت در نسبت با آن درست تعریف شود آنگاه سینما در پس آن؛ خود بخود اصلاح می شود. نه سینما که ورزش هم سامان پیدا می کند. اما باور کنید گویا یک جای کار می لنگد.
گفتگو از : مجید معافی
