در زمینه اجرای موسیقی «ردیفی» و «دستگاهی» ، اجراهایی که تحت حمایت معاونت هنری وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی و دفتر موسیقی، در تالارهای رودکی و وحدت برگزار می‌شود، بسیار مطلوب و پیشبردی خواهد بود، از آن جهت که زمینه‌ای بلاواسطه مهیا شود ، برای آشنایی مخاطبان موسیقی با چگونگی نوازندگی و اجرای نوع موسیقی اصیل.
و این، از آن جهت مهم است که ما در خروجی صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران که رسانه ملی و سراسری می‌باشد (که میلیون‌ها نفر مخاطب آن هستند) ، چون با محدودیت‌هایی جهت نمایش سازها مواجه هستیم، اجراهایی این‌چنینی در تالارهایی شناخته شده (مانند: رودکی و وحدت) می‌تواند این جدایی و گسست مخاطبان با نوازنده‌ها و شیوه‌های اجرایی آنها را، جبران کند.
موسیقی سنتی، موسیقی است که مخاطبان خاص خود را دارد، پس لازم است که شیوه‌ی حمایتی این موسیقی نیز بنابر خصیصه‌های آن مهندسی شود تا پاسخگوی نیازهای این موسیقی باشد. برنامه‌هایی همچون «نواها و آواها» در این زمینه می‌تواند مأمنی باشد برای تنفس موسیقی ایرانی که خوشبختانه در زمینه اجرا و امکانات صدایی، این برنامه از کیفیت مطلوبی برخوردار بود و در آینده اگر شرایطی جهت ضبط اجراهای این‌شب‌ها مهیا شود، خود این امر می‌تواند آرشیو ماندگاری باشد از قطعه‌های گروه‌هایی که در این شب‌ها گردهم می‌آیند و برنامه اجرا می‌کنند.
اما مشکلی که در خصوص مدیریت اجرایی این برنامه‌ها وجود دارد، این است که اطلاع‌رسانی برگزاری برنامه‌هایی از این دست، به علت‌هایی نامشخص مطلوب نیست و گاهاً برنامه‌هایی این‌چنینی آن‌طور که باید و شایسته است دیده نمی‌شوند. اقدام جهت رفع این مشکل می‌تواند، بازدهی و تأثیر برنامه‌هایی این گونه را چند برابر کرده و عرصه را برای رقابت سالم بین گروه‌ها بیشتر کند تا کیفیت کارهای خود را افزایش ببخشند.
هم‌چنین لازم است متصدیان مربوطه که بانی خیر برگزاری این برنامه‌ها هستند، در کنار فراهم کردن شرایطی جهت اجرای موسیقی ایرانی، برنامه‌هایی را نیز برای آموزش قابلیت‌ها و ارزش‌های این موسیقی در عرصه نوازندگی و آهنگسازی تعریف کنند تا با به کارگیری تجربه اساتید موسیقی ایرانی در این برنامه‌ها، فرهنگ درست و اصیل مستتر در دل موسیقی ایرانی را به جوانان انتقال داده و از این طریق با ارتقاء سطح کیفی آثار تولیدی، مخاطبان موسیقی ردیفی و اصیل ایرانی را نیز افزایش دهند.
به فراخور این امر و با علم به اینکه موسیقی ایرانی حس شنوایی و خاطره تاریخی این سرزمین است، با بالا رفتن میزان علاقه مخاطبان به موسیقی اصیل و ردیفی، می‌توان توقع خلاقیت در عرصه تولید این موسیقی را نیز افزایش داد و حمایت نهادهای مربوطه را به نتیجه‌ای مطلوب‌تر و مثمر ثمرتر، جهت اشاعه فرهنگ ایرانی هدایت کرد.
یادداشت: علی صحفی
سرپرست گروه «کوک»
