به گزارش هنرنیوز؛ متن کامل این پیام به این شرح است:
خبر را که می‌خوانم، چیزی در قلبم فرو می‌ریزد.
«عباس کیارستمی در خواب مصنوعی است»
از خودم می‌پرسم، خواب مصنوعی چیست؟
مادرم تلفن می‌زند. او هم خبر را خوانده، می‌گوید:
بهمن، یادت هست برای فیلمبرداریِ «باد ما را با خود خواهد برد» آمده بودید سنندج؟
مادرم می‌گوید یادت هست آقای کیارستمی هر شب از من شالی می‌خواست تا به شکمش ببندد؟
مادرم می‌گوید، همیشه شکمش درد می‌کرد.
می‌گوید این روزها همه‌اش حضورش را در خانه حس می‌کنم. صدایش را می‌شنوم.
مادرم می‌گوید هر روز برایش دعا می‌کند.
می‌گویم همه برایش دعا می‌کنیم. برایش دعا می‌کنیم چون،
اگر سینمای ایران امروز در جهان جایگاه والایی دارد، بدون شک این جایگاه را مدیون عباس کیارستمی است. چون، تمام سینماگران نسل دوم و نسل سوم ایران، در زیر سایه او رشد کرده و بالیده‌اند. چون،
اگر عباس کیارستمی نبود، خیلی‌های دیگر هم نبودند، یا دیده نمی‌شدند. چون،
او چشم جهانیان را به سینمای ایران باز کرد. او حرف جدیدی را با زبان جدیدی که خودش خلق کرده بود، به تمام جهانیان گفت. چون،
عباس کیارستمی آبروی سینمای ایران است.
با خودم فکر می‌کنم کاش می‌‌شد، آدمها عمرشان را به هم هدیه بدهند. اگر اینطور بود؛ با کمال میل، چندین سال از زندگی‌ام را به این بزرگ مرد هدیه می‌دادم تا بیشتر بماند و بیشتر کار کند.
به مادرم می‌گویم برایش دعا کنید. دعا کنید خواب مصنوعی، چیز خوبی باشد.
دعا کنید عباس کیارستمی به میان ما برگردد.