برگزاری جشنواره‌های تئاتری در هر کشور نشان از فرهیختگی مردم آن کشور است و همچنین اعتباری برای فرهنگ آن کشور محسوب می‌شود. در ایران هم جشنواره تئاتر فجر، تئاتر دانشگاهی، تئاتر کودک و نوجوان و... از جشنواره‌های شناخته شده‌ای هستند که اعتباری برای تئاتر ایران هستند.
در یکی دو ماهه اخیر جشنواره‌های تئاتری بسیاری برگزار و همچنان در حال برگزاری هستند، جشنواره‌هایی که این روز‌ها تنها قصدشان خودنمایی است و گویی تصمیم دارند تا با برگزاریشان اعلام کنند که ما هم هستیم.
جشنواره‌هایی با عناوین متفاوت که تنها نام آن‌ها با هم تفاوت دارد و غیر از چند کار که شاید تعداد آن‌ها به اندازه انگشتان دست هم نمی‌رسد، مابقی کارهایی که در این جشنواره‌ها دیده می‌شود، نه از نمایشنامه خوبی برخوردارهستند و نه کیفیت اجرایی مناسبی دارند اما این اتفاق تنها مختص جشنواره‌های تئاتریمان نیست و مدتی است که تئاترهای ما دچار ضعف‌های بسیاری شده‌اند که اگر بخواهیم به آن‌ها بپردازیم هر کدام برای خود ساعت‌ها زمان می‌برد و نیاز به بحث‌های کار‌شناسی شده دارد.
اما گروه‌های تئاتری که این روز‌ها با سعی بسیار خود را برای حضور در جشنواره‌ها آماده می‌کنند به دلیل کمبود کمک هزینه‌ها، نبود زمان کافی برای تمرین و... از کیفیت مناسبی برخوردار نیستند، با توجه به مباحثی که گفته شد این سوال پیش می‌آید که چرا این جشنواره‌های گوناگون تئاتری برگزار می‌شود در صورتی که می‌توان هزینه‌هایی هر کدام از این جشنواره‌ها را با هم ادغام و در قالب یک جشنواره خوب و باشکوه جمع کرد تا نه دیگر گروه‌ها دچار مشکل مالی شوند و کمک هزینه‌ها برایشان حرف اول را بزند و نه تئاتر‌ها از ضعف‌هایی که این روز‌ها گریبان گیر آن‌ها شده رنج ببرند و نه دیگر دغدغه اجرای عموم داشته باشند.
جشنواره‌هایی که تنها تفاوت آن‌ها در نامشان است و زمانی که به بخش‌های آن‌ها نگاه می‌شود متوجه می‌شویم که این بخش‌ها در تمام جشنواره‌های تئاتری که برگزار می‌شوند وجود دارد و در هر جشنواره یک گروه جدید آن بخش را برگزار می‌کند و در برخی جشنواره‌ها نیز یکسری گروه‌های ثابت هستند و گویی که جشنواره با نام آن‌ها است که اعتبار می‌گیرد.
جشنواره‌هایی که اگر برای گروه‌های تئاتری ثمری ندارد و در نهایت این گروه‌ها با تک اجرایی که در جشنواره می‌روند دکور کار خود را باید بعد از مدتی که از اجرای عموم خود مایوس شدند، تقدیم به سطل‌های زباله کنند، برای مسئولان و مدیران تئاتری بد نیست و مدیران تئاتری با برگزاری جشنواره‌های متفاوت، کارنامه کاری خود را درخشان‌تر می‌کنند و اعلام می‌کنند که در دوران مدیریتی خود جشنواره‌های متفاوتی را برگزار کرده‌اند نکته جالب توجه در این جشنواره‌ها اینجاست که با تغییر هر مدیر تئاتری دبیر، زمان برگزاری و شیوه اجرایی جشنواره‌ها هم تغییر می‌کند و حتی برخی از جشنواره‌ها تعطیل می‌شود.
در پایان باید گفت که بیش از نیمی از جشنواره‌های تئاتری که این روز‌ها نیز بسیار شاهد برگزاری آن‌ها هستیم هزینه اضافی است که اگر هزینه این جشنواره‌ها روی هم جمع شود می‌تواند از چند کار با کیفیت حمایت کند تا تماشاگران تئاتر که این روز‌ها از این هنر ناامید شده‌اند بتوانند اجراهایی با کیفیت ببینند.
