مجموعه تلویزیونی «روزگار قريب» نویسندگی و کارگردانی کیانوش عیاری برای اولین باردر پاییز ۱۳۸۶ به مدت یک سال از شبکه سه سیما به نمایش درآمد واین روزها دوباره پخش آن از شبکه چهار سیما آغاز شده است. این سریال که الهام گرفته از زندگی دکتر محمد قریب، بنیان‌گذار تخصص پزشکی اطفال در ایران است. مشخصه‌های بارز فیلم‌های عیاری یعنی سبک واقع گرایانه منحصر به فرداش و پرداختن به موضوعات بکر ، تازه و جذاب برای مخاطب را دارد. سریالی که شرح زندگی بزرگ مردی از عرصه علوم پزشکی این زمین است به خوبی از عهده معرفی رفتار و منش دکتر قریب، پزشک برجسته و فداکار و انسان دوست کشورمان بر آمده و بازیگران حرفه ای سینما وتلویزیون نقش های مختلف این اثر را ایفا کرده اند. اصولا ساخت فیلم یا مجموعه تلویزیونی در کشور ما براساس زندگی شخصیت های علمی ، تاریخی و فاخر همیشه کاری سخت وتا حدودی طاقت فرسا برای فیلمنامه نویسان ، تهیه کنندگان و کارگردانان بوده است . از این جهت که به دلیل اینکه مخاطب اشراف کامل به زندگی ین گونه شخصیت ها به خصوص شخصیت های معاص دارد کار سازنده اثر بسیار مشکل می شود. ساخت فيلم های زندگينامه ای در کشورمان از حدود دهه ۸۰ سال قبل مورد توجه هنرمندان عرصه سینما قرار گفت و با ورود و گسترش تلويزيون ساخت این گونه آثار مورد توجه رسانه ملی نیز راه یافت. در طول این سال ها در تلويزيون کشورمان نمونه های موفق و ناموفق بسياری را می توان در خصوص ساخت مجموعه های تلویزیونی بیان کرد كه با هدف ساخت زندگينامه شخصیت های علمی، فرهنگی ، سياسی و تاریخی ساخته شده اند. که به عنوان مجموعه تلویزیونی «شهريار»به کارگردانی «كمال تبريزیم در خصوص زندگی «محمدحسين شهريار» شاعر آذری زبان کشورمان را دستمايه ساخت خود قرار داد. سریالی که حاشیه های فراوانی را در زمان پخش خود به وجود آورد. تا جایی «مريم بهجت‌ تبريزی» فرزند استاد شهريار در واكنش به سريال «شهريار در گفتگویی هایی با رسانه ها ضمن اعتراض به ساخت این سریال از صحنه‌ها و سكانس‌های غيرواقعی و توهين آميز به شخصيت استاد شهريار كه به گفته اش با واقعيت‌های حيات آن بزرگوار همخوانی نداشته و با تحريف و تغييراتی که نویسنده اثر همراه بوده است كه نهايتا به مسخ شخصيت حقيقی و اجتماعی و ادبی پدراش كه محبوب‌ترين شاعر ايران در قرن حاضر بوده منجر ‌شده و با تماشای اهانت‌های ناروا به مادراش و تصويری مبهم از يک معلم فرهنگی شريف، سريال شهريار بدون كمترين تحقيق و پژوهش سرهم‌بندی و نگارش شده است و وی به همچنین اعتراضی هم به سازندگان این اثر داشت که در جریان آن آنها خانواده شهريار را در جريان ساخت اين سريال نگذاشته اند و اطلاعات مستندی هم از آنها نگرفته‌ايد. بنابراین می توان گفت که ساخت چنین سریال هایی در این زمینه کمی سخت است به این دلیل که سازنده اثر باید با تحقیقات فراوان و پژوهش هایی که در این مورد انجام می دهد چنان کیفیت اثرش را بالا ببرد که بتواند مخاطب مشکل پسند امروز را راضی کند . چون مخاطب امروز نسبت به گذشته بسیار به لحاظ دیداری و شنیداری با هوش تر شده و نمی توان هر اثری را به عنوان اثر فاخر به او عرضه کرد و انتظار داشت که مخاطب متوجه نشود . هر چند نمی توان منکر این نکته مهم شد که در بخش تحقیقات سینما و تلویزیون ما ضعفهای اساسی دارد و دلایل مختلف به این بخش تهیه کنندگان و دست اندکاران این دو رسانه اهمیت نمی دهند و یا اگر اهمیتی داده می شود منابع تحقیق فقط در اختیار عده ای خاص قرار داده می شود و اصلا به فیلمنامه نویس اهمیت داده نمی شود. فیلمنامه نویسان سینما و تلویزیون هم که نسبت به کارگردان یا بازیگران فیلم سریال کمترین دستمزد را می گیرند. در این شرایطی فیلمنامه نویس وقتی می بیند که به حضور و تحقیقات و پژوهش هایش ارزش و بهاء از طرف مدیران سیما یا تهیه کننده اثر داده نمی شود دلسرد شده و تلاش می کند سریع فیلمنامه یک مجموعه تلویزیونی را به اتمام برساند و سراغ اثر بعدی اش برود چون امنیت مالی لازم را برای صرف وقت روی یک اثر ندارد و باید مدام برای تامین هزینه های زندگی اش مانند یک تای پیست تند تند فیلمنامه بنویسد.هر چند با تمام این تفاسیر نمی توان از شيوه متفاوت کارگردان و فیلمنامه نویس در ساخت فیلم و سریال زندگی نامه ای غافل شد که کارگردان و فیلمنامه نویس مجبور به دخل و تصرف در جریان روايت زندگی شخصیت مهم تاریخی ، فاخر و سیاسی یا اجتماعی بازسازی شده برای جذب مخاطب هستند و مجبرند که بخش هایی از زندگی این افراد را پررنگ یا کم رنگ به مطرح کنند و يا اینکه مجبورند از تولد تا مرگ اش را به بهانه نمایش دوره ای تارخی به مخاطب به تصویر بکشند.
ادامه دارد...