بلانک مستند سازی بود که با نگاهی شاعرانه و صمیمی زندگی، فرهنگ و حتی موسیقی مردم حاشیه نشین جامعه آمریکا را نشان می داد. در فیلمهایش به کاخون ها، مکزیکی ها، لهستانی ها، صربها، کوبایی ها، آپالاچی ها و غذاهای سنتی این مردم پرداخته بود.
معروفترین اثر بلانک «بار رویاها(۱۹۸۲)» درباره فیلم «فیتزکارلدو» اثر «ورنر هرتزوگ» است.«راجر ایبرت» که یکی از دوستان صمیمی بلانک بود فیلم او را یکی از «قابل توجه ترین مستندهای ساخته شده در مورد یک فیلم» نامیده است.
بلانک برای آثارش چند جایزه معتبر از جمله جایزه انجمن منتقدین فیلم آمریکا، جایزه بفتا، جایزه فستیوال بین المللی فیلم شیکاگو و فستیوال فیلم ساندنس را برده است.