با نگاهی به اجرای چند ساله موسیقی‌های تخصصی که از قالب کنسرت‌های گیشه‌ای خارج شده‌اند، به تلاش موزیسین‌ها برای ارتقای سطح کیفی شنیداری مخاطب پی‌می‌بریم که همواره با مشکلات زیادی همراه است.

در فضایی که دغدغه‌های اقتصادی بر قشر هنری جامعه پرده گسترانیده است و به‌خصوص بر هنرمندانی که در زمینه موسیقی در حال فعالیت هستند در می‌یابیم که فعالیت در زمینه موسیقی‌ تخصصی و به‌خصوص اجرای کنسرت‌های تخصصی نیاز به شهامت زیادی دارد. چراکه اینگونه اجرا ها هم نیاز به امکانات زیادی دارد و هم مخاطبان کمتری حال که سطح کمی مخاطبان اینگونه کنسرت‌ها در حال افزایش است.

از جمله نظراتی که برای حمایت از اینگونه موسیقی ارائه شده است اختصاص یک سالن برای اجرای موسیقی است. که البته کافی نیست اما کاری که فعالان در این عرصه می‌توانند انجام دهند ایجاد جاذبه در مخاطبان است تا به سمت موسیقی علمی و فکری حرکت کنند. با این کار علاوه بر کمک به خود به موسیقی به معنای واقعی آن نیز کمک می‌کنند.

از جمله کنسرت‌هایی که به سمت این هدف موسیقی حرکت کرده‌است کنسرت برای دو پیانو بود که شب گذشته در تالار وحدت به روی صحنه رفت. کنسرت برای دو پیانو یکی از اجرا‌های تخصصی است، البته ظرفیت اجرای قطعات عامیانه و مخاطب‌پسند در این کنسرت‌ها وجود دارد اما با این وجود این گروه که دو نوازنده آن بهاره کمائی و صفا شهیدی است به اجرای قطعات تخصصی پرداخته‌است.

اولین قطعه‌ای که این گروه در برنامه خود اجرا کردند «لارگتور و آلگرو برای دو پیانو» اثر «ولفگانگ آمادئوس موتزارت» بود، که از تمام آثار موتزارت برای دو پیانو، تنها سونات در رماژور و فوگ در دو مینور و بخشهایی از لارگتور و آلگرو هستند که به طور کامل موجودند. قطعه دوم این کنسرت «رقص آتش» «مانوئل دفایا» بود، او از مهمترین آهنگسازان اسپانیایی در نیمه اول قرن بیستم است. یا قطعه «ال‌ویتو» که در دسته رقص‌های اسپانیایی قرار می‌گیرد اثر «مانوئل این‌فانته» که از جمله کارهای تخصصی اسپانیایی است. همچنین «فردریک شوپن» از آهنگسازان نام‌آشنای موسیقی جهان است که قطعه «اسکرتزو شماره2» او در کنسرت اجرا شد. «امانوئل شابریه» نیز به‌عنوان پیانیست و آهنگساز رمانتیک فرانسوی مشهور است که قطعه «اسپانا»ی او به‌اجرا درآمد.

بخش اول کنسرت به اجرای آثار کلاسیک غربی می‌پرداخت اما در بخش دوم کار به سمت کارهای ایرانی‌تر پیش رفت که از جمله کارهای آن اثر حشمت سنجری بود و این اثر رنگ و بوی ایرانی داشت اما باز هم در دسته کارهای تخصصی موسیقی قرار می‌گیرد. همچنین خود «صفا کاتب پور شهیدی» نیز کاری بر اساس «ساری‌گلین» بود.

این کنسرت در حالی اجرا می‌شود که دغدغه‌های فراوانی برای اجرا داشت، از جمله این مشکلات نبود سالن با دو پیانو است، تنها سالنی که در حال حاضر دو پیانو برای اجرا دارد تالار وحدت است و این سالن هم هزینه‌های بالایی دارد و به دلیل تراکم اجرا نمی‌توان در آن زیاد فرصت تمرین ایجاد کرد. به دلیل اینکه در اجرای دو پیانو دو نوازنده یکدیگر را نمی‌بینند نیاز به تمرین زیاد دارند، همچنین در این دو اجرا صداها نزدیک به هم است و کوچکترین اشتباه به چشم می‌آید امکان تمرین در خانه هم وجود ندارد. همچنان کمتر برای دو پیانو نت نوشته شده، دسترسی به نت‌هایی که در خارج از ایران نوشته می‌شود مشکل است.