ماندانا خرم- به گزارش هنرنیوز، سال‌ها بود که مردم تهران خاطرات این شهر از «جنگ جهانی دوم» را به چاه فراموشی سپرده بودند. دیگر کسی بارش اعلامیه‌های شوروی در روز سوم شهریور را که به وسیلهٔ هواپیماهای جنگنده ارتش این کشور بر سر مردم می‌بارید را به یاد نداشت. سپاه متفقین که هیچ، سپاه «صدام حسین» هم منهدم شده بود. و خطر موشک باران سالهاست که از سر تهرانی برداشته شده است.

تا اینکه کلنگ «نورآقا» عصر پنج شنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۳ در آستانه سالگرد آغاز جنگ جهانی دوم به چاه خاطرات مردم تهران از این جنگ در یکی از کوچه‌های خیابان فاطمی برخورد می‌کند. یک بار دیگر همه چیز برای مردم از طریق رسانه‌ها یادآوری می‌شود.
نیروهای پلیس و امداد به محل حادثه اعزام می‌شوند، دو طرف خیابان با نوار زرد رنگی که رویش کلمه «خطر» نوشته شده بود بسته و خانه‌ها تخلیه می‌شود. انگار هر لحظه با بیرون آمدن گلوله‌هایی منتسب به جنگ جهانی دوم خاطرات تهرانی‌ها حتی نسل جوانشان که در آن زمان متولد نشده بودند از آن جنگ تکرار می‌شوند. و بلافاصله در رسانه‌ها، خبری این گونه درج می‌شود:« به گفتهٔ «حسین ساجدی‌نیا» فرماندهٔ انتظامی تهران بزرگ، به‌دنبال ریزش چاهی در یک ساختمان قدیمی در خیابان شهید فکوری در حوالی خیابان فاطمی تهران، «مقادیر قابل توجهی مهمات مستهلک» کشف شده است.» اما چرا باید این مهمات در آن شب در آن مکان کشف شود؟

«حمید ناصری» تهران‌شناس در مورد کشف مهمات می‌گوید: حدود سال ۱۳۱۴ رضاشاه بخشی از اراضی شمال دانشگاه تهران را که به تپه‌های «جلالیه» معروف بود به منظور تاسیس پادگان و زاغه مهمات در اختیار ارتش قرار داد. خیابان فاطمی و شهید فکوری بخشی از تپه‌های سابق جلالیه است.

ناصری ادامه می‌دهد: هنگام فتح تهران در زمان «جنگ جهانی دوم» این پادگان به دست نیروهای «متفقین» افتاد تا از مهمات آن برای ادامه جنگ استفاده کنند و مهمات خود را در آنجا جاسازی کنند.

این تهران‌شناس اضافه می‌کند: پس از پایان جنگ و خروج نیروهای ارتش شوروی و بریتانیا نیروهای ارتش آمریکا همچنان در کشور حضور داشتند و از این زاغه‌ها برای نگهداری آذوقه، غلات و مهمات نظامی استفاده می‌کردند. در نقشه‌های سال ۱۳۲۵، ۱۳۳۰ و ۱۳۳۵ هم از این مکان به عنوان انبار آمریکایی‌ها نام برده شده است.

او تاکید می‌کند: به تحلیل من از آنجایی که این انبار‌ها پس از جنگ جهانی دوم بدون استفاده قرار گرفت آرام آرام به هاله‌ای ابهام و فراموشی فرو رفت. حتی خود امرای ارتش حکومت پهلوی نیز شایداز آن بی‌خبر بودند چون در خاطراتشان اشاره‌ای که به این انبار‌ها نشده. تنها در خاطرات «حسین فردوست» به انبار آذوقه آمریکایی‌ها اشاره شده است اما مکان دقیق آن ذکر نشده است.

ناصری ادامه می‌دهد: پس از پیروزی انقلاب اسلامی و خروج صددرصد آمریکایی‌ها از ایران مکان این انبار‌ها و زاغه به عمق چاه فراموشی فرو می‌روند.

حالا اگر سری به محل کشف مهمات جنگ متفقین بزنید تنها چیزی که اذهان اهالی را قلقلک می‌دهند ذکر پایان یک خاطره است:«عاقبت حوالی ساعت یازده شب کامیون‌های ایزوله شده پلیس سر رسیدند و گلوله‌های کشف شده از دل چاه را بارگیری کردند. یک ساعت بعد کامیون‌ها راهی شدند و ماموران پلیس سوار بر بنزهای ساخت آلمان محله حادثه را ترک گفتند.»