این کارگردان تئاتر ادامه داد: ما جزو اولین گروه‌هایی بودیم که در این سالن نمایش مان را اجرا کردیم و حالا خیلی متاسفم که می‌شنوم این مکان استیجاری بوده است.
درودگر تاکید کرد: مکان فعالیت فرهنگی باید ثابت باشد تا هویت پیدا کند. متاسفم در حالی که هزینه‌های زیادی برای راه اندازی این سالن انجام شده بود حالا این مکان پلمپ شده است در حالی که سالن خوبی بود و می‌شد یکسری کارهای تجربی و کم پرسناژ در آن به صحنه برود.
او همچنین خاطر نشان کرد:وقتی قرار است مکانی را برای انجام فعالیت‌های فرهنگی تعریف کنیم باید از قبل کار کارشناسی انجام دهیم و با فکر این مکان را انتخاب کنیم، ضمن اینکه سالن تئاتر باید زیر نظر مرکز هنرهای نمایشی فعالیت کند تا در راستای اهداف این مرکز بتواند فعالیت نمایشی داشته باشد که نمونه موفق آن مجموعه تئاتر و تماشاخانه سنگلج است که در این مدت هویت خود را پیدا کرده است.
درودگر در ارزیابی امکانات فنی خانه نمایش شماره ۲ توضیح داد: امکانات نوری، صوتی این سالن تا حدود زیادی خوب بود اما مشکل آن دور بودن از مرکزیت تئاتر بود که البته با توجه به بحث تمرکززدایی از سالن‌های تئاتر، تعریف این سالن به عنوان یک سالن جدید اجرای نمایش توجیه منطقی داشت.
این کارگردان تئاتر با تاکید بر ضرورت تبلیغات مناسب برای سالن‌های جدید تئاتری خاطر نشان کرد: سالن خانه نمایش شماره ۲ هنوز جا نیفتاده بود به همین دلیل برای جذب تماشاگر مشکلاتی داشت و همین که می‌رفت تا هویت پیدا کند پلمپ شد که این اتفاق خوبی نیست.
وی با تاکید بر ضرورت تعریف برنامه‌ریزی بلند مدت برای مکان‌های جدید تئاتری متذکر شد: برای هر سالن تئاتری جدید دست کم باید چشم انداز ۱۰ تا ۱۵ ساله‌ای تعریف شود. تا این سالن ثبت شود و برایش تبلیغات مناسب انجام شود. تا هنرمندان تئاتر آن را به عنوان یک مکان حرفه‌ای تئاتر بشناسند. اما اگر این مکان استیجاری باشد ممکن است بعد از مدت کوتاهی مالکش آن را بخواهد و دوباره دچار جابه جایی شود این‌ها نکاتی است که در هنگام اختصاص سالن‌های جدید باید به آنها توجه شود.
