به گزارش هنرنیوز؛ شورای حمایت از آثار مرکز هنرهای نمایشی از بدو تشکیل و شروع به کار تاکنون که بیش از دو سال می گذرد نه تنها نتوانسته با هنرمندان تئاتر به تعاملی سازنده در راستای توسعه و تولید پررونق تئاتر حرفه ای و هنری برسد بلکه با هر تصمیم خود در مورد هر یک از نمایش های این دو ساله چالش های ناخوشایندی را برانگیخته که جز کدورت قلبی هنرمندان تئاتر، کم رشدی اجراها ، دوری بیش از پیش گزیدن هنرمندان تئاتر از این عرصه و زوال روز به روز هنر تئاتر کشور، حاصلی به بار نداشته است. کانون کارگردانان خانه تئاتر که همواره کوشیده مسائل و مشکلات موجود تئاتر را با گفتگوی مستقیم با معاونت هنری، و روسای مرکز هنرهای نمایشی و مدیران زیر مجموعه ی آن مطرح و حل و فصل کند مدتی است که سخت از بدست آوردن حاصلی درخور و قابل پاسخ به اعضای شریف و بی ادعای خود ناامید شده و با توجه به ناهنجاری روز افزون وضعیت موجود تئاتر چاره ای جز نگارش این بیانیه و درمیان نهادن ان با اعضای خود، اهالی مطبوعات و مدیران و مسئولان ندیده است. به نظر هیات مدیره کانون کارگردانان شورای حمایت بجای حمایت و تولید آثار ارزنده ی نمایش بیشتر تولید بحران و نارضایتی در میان اهالی تئاتر کرده است و نتوانسته حتی به کوچکترین اهداف خود در شیوه نامه های منتشر شده دست یابد.
کانون کاگردانان خانه ی تئاتر ضمن مخالفت با پایه و اساس شکل گیری این شورا و غیر قانونی و غیر عادلانه دانستن آن مواردی چند را در هفت بند به اطلاع اعضا کانون و اهالی مطبوعات می رساند.
اول نادیده انگاشتن قرارداد تیپ خانه تئاتر در موارد متعدد و نقض حقوق صنفی کارگردانان حرفه ای تئاتر به بهانه های واهی کیفی یا محتوایی که حاصلی جز تخریب روحیه ی هنرمندان تئاتر و دوری گزیدن آنها از این حرفه نداشته و ندارد .
دوم مخدوش بودن معیار ارزشیابی نمایش ها و عدم وضوح ملاک درجه بندی آثار نمایشی . شورای حمایت بر چه اساس و پایه-ای به نمایش ها رتبه ی الف، ب و ج می دهد و با چه معیاری ارزش های هنری حرفه ای نمایش ها را تشخیص می دهد. تناقص و ابهام در تصمیم گیری های شورای حمایت تا آنجا پیش می رود که مصوبات شورای نظارت و ارزشیابی را نمی پذیرد و تعاملی با مدیران مجموعه¬های تئاتری ندارد.
سوم- جلوگیری از تولید با کیفیت و روز افزون تئاتر به بهانه ی کم شدن ۳۰% بودجه ی تئاتر در سال ۹۱ . این در حالی است که به برخی نمایش ها و افراد خاص بودجه کامل تعلق می گیرد و جشنواره های غیر ضروری همچنان در حال برنامه ریزی و انجام اند.
چهارم علاوه بر نادیده انگاشتن قرارداد تیپ خانه تئاتر که طبق توافق نامه با مرکز هنرهای نمایشی ، هر مدیری موظف به اجرای آن می باشد ، این قرارداد طبق بندی از همان توافق، هیچ سنخیتی با تورم اقتصادی و وضع معیشتی هنرمندان تئاتر نداشته و ندارد.
پنجم عدم پرداخت اقساط باقی مانده برخی از نمایش ها علی رغم مندرجات قراردادهای رسمی و قانونی گروهها و قول های مساعد بی نتیجه ی مسئولان . در حالی که بیشتر نمایش ها به سوی گیشه سوق داده می شوند و شورای حمایت ، حمایت خود را از آنها دریغ می کند ، مستقیما در میزان قراردادها و نحوه و شیوه ی پرداخت آنها نیز دخالت می کند.
ششم- جلوگیری از ادامه ی اجرای برخی نمایش های روی صحنه و توقف آنها بنا بر دلایل غیر کارشناسی و غیرحرفه ای با وجود دارا بودن مجوز . شورای حمایت در چنین مواردی هرگز به دفاع و حمایت از ادامه‌ی اجرای این نمایش ها و حفظ حقوق هنرمندان که تنها ممر درآمدشان از آن نمایش گیشه آن است. برنخاسته و واکنشی صورت نداده است.
هفتم- عدم پاسخگو بودن به مجامع صنفی همچون کانون کارگردانان خانه تئاتر و کارگردانان خانه تئاتر در مورد تصمیمات مغایر با شرایط حرفه ای تئاتر و عدم شفاف سازی عملکرد مغایر با روح هنر تئاتر علی رغم بیانیه ها، مصاحبه ها و اعتراضات صادقانه به این شورا از بدو تشکیل تاکنون.
این هفت بند که آمد اهم ایرادات وارده به شورای حمایت از سوی هیات مدیره کانون کارگردانان خانه تئاتر است . بی شک عملکرد این شورا بسی بیشتر از این هفت بند و با جزئیات دقیق تری قابل انتقاد و بررسی است که در این مجال کوتاه نمی گنجد . امید که این مکتوب واکنش مثبت و سازنده مسئولان فرهنگی تئاتر را در شرایط موجود برانگیزد و باعث تعامل سازنده ی ایشان با هنرمندان تئاتر در جهت رفع کدورت ها و نقص ها و موانع موجود بر سر راه تولید به سامان هنر شریف تئاتر گردد.