جشنواره بیست و پنجم فیلم کودک و نوجوان مانند سالهای گذشته در اصفهان برگزار شده است. این بار طراح از نمای سی و سه پل به عنوان نشانه شهر محل برگزاری جشنواره بهره برده است. و این بار از نگاهی متفاوت این پل را نگریسته است. پیش از این همیشه این پل را در حالت عمود بر زمین دیدهایم اما این جا طراح، از نقش پل و نقش سایه او بهره برده تا اثرش را خلق کند. پل برای ایجاد تمایز با تصویرش در آب، خاکیرنگ است و با رنگ زمینه تناسب دارد. از طرف دیگر سایه پل در آب به رنگ آبی و با اعوجاجی که او را از اصل پل متمایز می کند؛ نشان میدهد.
در انتهای پل که در نقطه میانی کادر قرار دارد؛ یک قطعه کاشی دیده میشود. دو کودک در کنار آن حضور دارند که یکی نشسته و دیگری ایستاده است. کودکی که نشسته، گویی تکه ای از کاشی جدا میکند و در بالای این کاشی، تکه های جدا شده به پروانه هایی بدل میشوند که گرد نور میچرخند؛ پروانه هایی که سه تای آن ها به رنگهای سبز و قرمز و زرد، از پروانه های سپید متمایز شدهاند. در واقع این تفاوت رنگی، شاید تدبیریست که طراح برای تنوع بخشی به رنگ اعلان از آن بهره گرفته است.
از کاشی نوری متصاعد میشود که در آسمان پراکنده میشود. دختربچه در حالی که دست خود را همچون دوربین به روی چشم گرفته؛ شاهد جشنیست که پروانه ها به دور نور برگزار میکنند.
در واقع میتوان گفت؛ این نور بی شباهت به روزنه نوری نیست که در سینما و در میان تاریکی میبینیم و از پروژکشن متصاعد میشود. در پایین پل، یعنی پایین ترین سطح تصویر، نوشتار لاتین نگارش یافته است. این نوشتار از همان زاویه دیدی استفاده میکند که پل با آن دیده می شود؛ یک پرسپکتیو یک نقطهای که هم چون ریلی مارا به سمت کودکان هدایت میکند.
زمینه تصویر از دو رنگ خاکی در پایین و آبی در بالای کادر تشکیل شده است که در میانه تصویر در هم آمیخته شدهاند و به رنگ میانه ای بدل شدهاند. این گونه ادغام آسمان و زمین فضا را اندکی وهمی کردهاست. گویی کودکان در لامکان و لازمانی نشستهاند و به نور خیره مینگرند.
نوشتار فارسی در میانه کادر و به شیوه چپ چین نوشته شدهاست. گونهای که در مورد نوشتار لاتین متعارف تر است. این نوشته ها با تنوع معمول در اندازه ها زیر هم نوشته شدهاند و نشان جشنواره و همچنین نشان بنیاد سینمایی فارابی در امتداد آن ها آمده اند. نوشتار مثلثی تشکیل داده که گویی قرار است؛ مثلث میانی تصویر را پر کند. چراکه بی حضور این نوشتار، اعلان در میانه، دچار نقصان است.
آنچه در این اعلان چندان هماهنگ به نظر نمی رسد؛ رنگیست که برای جامه دو کودک مورد استفاده قرار گرفته است. این دو کودک در این فضای کاملاً هماهنگ، به یک کولاژ مانند هستند تا یک تصویر پیوسته با اعلان.
ازین رو به نظر می رسد بهتر بود تا این دو کودک به شکلی ماهرانه تر در تصویر به نمایش در میآمدند و به شگردی طراحانه به تصویر دوخته میشدند.
مینا عبدی
کارشناس ارشد تصویرگری - دانشگاه هنر