رامین رحیمی پخش کننده آثار سینمایی در ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در خصوص تجربه نداشتن کافی تهیه کنندگان سینمای ایران در عرصه تولید و پخش بین المللی فیلم های سینمایی اظهار داشت: یک تهیه کننده ایرانی باید اقتصاد روز دنیا را در زمینه سینما ومخصولات فرهنگی بداند. حتی باید نسبت به سایر حوزه های هنری هم به لحاظ اقتصادی شناخت کافی داشته باشد تا بتواند برای محصول فرهنگی و صنعتی خود که همانا فیلم سینمایی باشد بازار یابی کند. وگرنه نمی تواند برای فیلم خود در عرصه بین المللی بازار مناسبی را پیدا کند و در این راه شکست خواهد خورد.
وی افزود: بانصب یک پوستر یا نمایش فیلم در یک جشنواره نمی توان به بازار بین المللی را یافت و باید یک تهیه کننده سینما بیش از اینها تلاش کند تا بتواند سینمای بین الملل را به خوبی بشناسد. من به شخصه خودم درتلاش هستم که این مسیر سخت را ادامه دهم و بتوانم در آینده برای فیلم های ایرانی بازار مناسبی در عرصه بین المللی پیدا کنم . به نظرم اگر بخواهیم به دلایل اینکه چرا تهیه کنندگان ما درعرصه بین المللی فیلم موفق نبودند پردازیم می توانیم به نبود علاقه و تمرکز در این عرصه، نداشتن پتانسیل لازم برای برقاری ارتباط با کمپانی های بزرگ پخش و تولید فیلم در سطح جهان، شناخت کم از پتانسل فیلم هایی خود و ... بستگی دارد.
رحیمی اضافه کرد: راه درست دست یافتن به عرصه های بین المللی و جهانی شدن برای سینمای ایران این است که در خارج از کشور یک سری سینماها را در شهرهای بزرگ و مهم گارانتی کنیم تا فیلم های ایرانی بتوانند راحتر عرضه و پخش شوند و به صاحبان این گونه سینماها هم بگوییم که اگر فیلمتان نتوانست گیشه مناسبی هم داشته باشد ما گارانتی شما را پرداخت خواهیم کرد واین یک استارت خوب وتبلیغ مناسب فیلم های ایرانی برای اکران در کشورهای خارجی است که باید بیشتر به آن توجه شود. اگر این اتفاق بیافتد ما می توانیم در آینده از پخش کنندگان ایرانی در سطح بین المللی استفاده کنیم. چرا که پخش کننده خارجی به شدت به مبحث عرضه وتقاضا توجه نشان می دهد ومیزان استقبال مخاطب از فیلم ها برای اش بسیار مهم است.
وی ادامه داد: برای پخش کننده خارجی براساس عرضه و تقاضا شروع به پخش فیلم می کند و دغدغه سینمای ایران برای اش مهم نیست و فقط مسائل مالی در درجه اول اهمیت دارد. پس به نظرم استارت این روش می تواند به سینمای ایران در عرصه بین المللی کمک کند و باید دولت هم به کمک سینماگران و فیلمها بیاید و برای کمک به تبلیغات حمایت کند. چون این کار باعث می شود که پخش کننده و تهیه کننده فیلم ایرانی جراعت کند تا در خارج از کشور نیز خود پخش کنده وتبلیغ یک فیلم باشد.
این پخش کننده آثار سینمایی در ایران تاکید کرد: فیلم ایرانی که در خارج از کشور پخش می شود باید هزینه تبلیغات و پخش فیلم توسط او انجام شود. تهیه کننده خارجی همان گونه که گفتم با توجه به عرضه و تقاضا فیلم ها را پخش می کند و برای اش هم فقط گیشه مهم است و اگر سینماداری فیلمی را بخواهد تهیه کننده و پخش کنند برای او هیچ دغدغه ای وجود ندارد. از طرفی در خارج از کشور پخش کننده داخلی فیلم های ایرانی دراختیار خود پخش کننده ایرانی است وسینما دار خارجی می گوید هر چقدر فیلم ایرانی فروش داشته باشد با سینما دار نصف به نصف می شود چون می گوید هزینه پوستر ، بنر و.. را باید خود پخش کننده ایرانی به سینماداران بپردازد. بنابراین برای او تنها فروش و گیشه مناسب فیلم در درجه اول اهمیت دارند.
وی در مورد تخصص در عرضه پخش جهانی فیلم یسینمایی هم عنوان داشت: یک تهیه کننده حرفه ای با سابقه و همچنین پخش کننده کاردان باید اقتصاد را بشناسند. چرا که تبلیغات یکی از عناصر مهم در عرضه جهانی فیلم های سینمایی است. همچنین باید علم اقتصاد جهانی سینما را بداند و بفهمد که هم اکنون فضای ساخت و عرضه یک فیلم سینمایی درعرصه بین المللی چگونه است و بداند موضوعات حول چه محور مضامینی از فیلم ها اقتصاد شکل می گیرد ومی چرخد . همچنین بداند که دولت های دیگر کشورها چگونه از سینماگران و سینمای آنها حمایت می کند. به عنوان مثال سینمای فرانسه از همه نوع فیلم های سینمایی به غیر از فیلمهایی که سوپر استار و بازیگر حرفه ای دارد در بحث عرضه و پخش حمایت مالی می کند.
رحیمی اضافه کرد: فیلم های سینمای تجاری برخلاف فیلم های تجاری در هیچ جا نیاز به حمایت ندارند چون پول خود را از حضور بازیگران حرفه ای و استار در می آورد. در چرخه اکران فیلمی که چند میلیارد دلار در اروپا فروش دارد. بالاخره درآمدهای تبلیغاتی خود را می تواند تامین کند. اما حمایت ها از فیلم های فرهنگی و هنری در اروپا چگونه است؟ از طریق دادن یک سری وام با بازپرداخت طولانی مدت با بهره کم برای تولید فیلم هایی که سود این وام ها بسیار ناچیز است . که در اروپا این ۴ درصد است و پخش کننده فیلم فرهنگی می تواند خود را سر پا نگه دارد و هزینه های خوداش را برای تبلیغات در جیب خود داشته باشد در حالی که در کشورما سینما شهر از فیلم های تجاری به جای فیلم های فرهنگی حمایت می کند و تاآن جایی که من سراغ دارم ۵۰ درصصد تبلیغات فیلم های تجاری را سینما شهر ساپورت مالی می کند.
