به گزارش هنرنیوز؛منوچهر والی زاده گفت: من همزاد رادیو هستم. یعنی همان سال ۱۳۱۹ که رادیو در ایران تاسیس شد من هم متولد شدم و شاید این یک شانس بزرگ در زندگی‌ام بود. از همان ابتدای نوجوانی وقتی صدای رادیو را می‌شنیدم به وجد می‌آمدم و دوست داشتم برنامه‌های نمایشی در بین هم‌سن‌وسالان خود اجرا کنم.

وی ادامه داد: نخستین بار که پشت میکروفن رادیو قرار گرفتم به ۵۴ سال قبل یعنی سال ۱۳۴۰ برمی‌گردد. در آن سال استاد پرویز بهادر که گوینده، کارگردان و نویسنده برنامه‌های نمایشی بود، دستم را گرفت و به رادیو برد و از همان سال به طور جدی در برنامه‌های نمایشی رادیو و بخش دوبله صدا مشغول شدم.

این دوبلور معروف گفت: در رادیو با استادانی چون مرحوم منوچهر نوذری، مرحوم فرهنگ مهرپرور، احمد شیشه‌گران و سعید توکل در برنامه‌های مختلف رادیو به‌خصوص برنامه «صبح جمعه با شما» همکاری داشتم.

وی افزود: از همان سال‌های ابتدایی تاسیس رادیو پیام، به دعوت آقای جهانی نخستین مدیر رادیو پیام به عنوان گوینده در رادیو پیام مشغول به کار بودم و هستم.

گوینده پیشکسوت رادیو اظهار داشت: به نظرم دو ویژگی صدای خوب و بیان خوب مهم‌ترین فاکتور یک گوینده موفق در رادیو می‌تواند باشد. اگر این دو اصل نباشد گوینده نمی‌تواند ادعای گویندگی داشته باشد.

وی افزود: در رادیو پیام تمام گویندگان می‌دانند که مساله مادی زیاد رنگ ندارد، چرا که پول چندانی داده نمی‌شود، اما آنچه مرا به‌شخصه پایبند رادیو به‌خصوص رادیو پیام کرده است صدای صمیمی و کلام خودمانی گوینده با مردم است. در رادیو پیام باید با مردم با محبت صحبت کنید تا مردم صدایت را بشنوند. نوع اجرا و صدا و ادبیات رادیو پیام با بخش اخبار که ادبیاتی رسمی دارد کاملا متفاوت است. مردم صدای مرا هر سه‌شنبه ساعت ۶ تا ۱۰ می‌شنوند همین حس شنیده‌شدن از سوی مردم به من یک انرژی مضاعف برای خدمتگزاری بیشتر می‌دهد.

والی زاده ادامه داد: رادیو یک عشقی خاص دارد که نمی‌توان آن را با پول و مساله مالی متر کرد و اندازه گرفت. عشق به مردم و بوی رادیو مرا در این رسانه شنیداری نگه ‌داشته است.

جام جم انلاین نوشت:وی تاکید کرد: بزرگ‌ترین افتخارم پس از این سال‌های دراز در امر گویندگی و اجرا و دوبله فیلم‌های مختلف این است که مردم مرا حس کرده‌ و در بین خودشان پذیرفته‌اند و دوست داشتن مردم برای من بزرگ‌ترین مدال افتخار است.