به گزارش هنرنیوز؛هوشنگ استوار، استاد موسیقی، آهنگ‌ساز پیش‌کسوت و نوازنده پیانو، چهار ماه پیش در تاریخ هفتم ژانویه ٢٠١٦ در ٨٩ سالگی در فرانسه چشم از جهان فروبسته است و این خبر دیروز از سوی همسرشان، فریده بهبود، اعلام شد.

شرق نوشت:استوار در اواخر عمر از سرطان لوزالمعده رنج می‌برد و برای معالجه در بیمارستان بستری بود اما در آخرین دوره درمان نتوانست از این بیماری جان سالم به در برد.

هوشنگ استوار، سال‌ها استاد دروس هارمونی، کنترپوان و مبانی آهنگ‌سازی در کنسرواتوار سلطنتی بروکسل و پاریس بود. این آهنگ‌ساز فقید، بیشتر از ٢٠ سال، در سمت مدرس عالی هارمونی و سایر رشته‌های مربوط به آهنگ‌سازی در هنرستان عالی موسیقی و در دانشکده هنرهای زیبای تهران تدریس کرده است و تمامی افراد صاحب‌نام موسیقی کلاسیک و پیش‌کسوتان امروزی به‌نوعی شاگردان او محسوب می‌شوند و از او آموخته‌اند. استوار، در سال ١٣٣٦ پس از کسب رتبه اول رشته هارمونی کنسرواتوار بروکسل در کشور بلژیک و فارغ‌التحصیلی با درجه ممتاز از کنسرواتوار ژنو کشور سوئیس، در رشته‌های کمپوزیسیون و پیانو و کلارینت، به ایران بازگشت و سال‌ها به دور از هیاهو و حاشیه، به تدریس موسیقی و آهنگ‌سازی پرداخت. او در این سال‌ها در فرانسه زندگی می‌کرد و به ایران نیز برای آموزش و مسترکلاس مسافرت می‌کرد. از آثار این آهنگ‌ساز فقید می‌توان به قطعات متعدد برای اجرا با ارکستر سمفونیک چون بالت‎، سوئیت‌سمفونی، اوورتور و نکتورن اشاره کرد. همچنین او اثری برای ارکستر زهی و پیانو به نام «شب خیام» بر مبنای سیزده رباعی از خیام نوشته بود. این آهنگ‌ساز پیش‌کسوت برای ارکستر زهی و گروه کر همراه با پیانو نیز قطعاتی داشت همانند قطعات بسیار دیگری که برای پیانو، ویولون و پیانو، فلوت و پیانو و... نوشته بود.

استوار، متولد ٩ بهمن ١٣٠٦در تهران، از کودکی در خانواده‌ای اهل موسیقی رشد یافته بود. خانواده مادری او «مین باشیان»ها بودند که از پیشگامان و تحصیلکردگان موسیقی کلاسیک غربی در ایران هستند و از دیرباز موسیقی کلاسیک با نام این خانواده عجین شده است. در خانواده پدری او نیز موسیقی جریان داشت و پرویز محمود، استاد فقید موسیقی و نویسنده کتاب تئوری موسیقی و از پیشگامان موسیقی سمفونیک ایرانی بعد از جنگ جهانی، پسرعمه او بود که در شکل‌گیری آینده هوشنگ، نقش زیادی ایفا کرد. هوشنگ استوار، در کودکی از مادرش که از اولین زنان نوازنده پیانو در ایران بود، نواختن پیانو را می‌آموزد و سپس از پدرش، حسین استوار، که از پیانیست‌های حرفه‌ای آن دوره بوده است. ازاین‌رو همین خانواده سراسر موسیقایی بر شکل‌گیری مسیر و شیوه زندگی و آینده او از ابتدا بسیار مؤثر بوده است.

پدرش به سفارش پسرعمه‌اش، پرویز محمود، به او شیوه نوازندگی پیانو به صورت کلاسیک و درس هارمونی می‌آموزد و با همان توصیه، او را به آدام شیمکویچ لهستانی می‌سپارد که آن روزها به سیروس شهردار، فرزند مشیرهمایون شهردار، پیانیست برجسته موسیقی ایرانی، پیانو می‌آموخت تا معلمی هوشنگ استوار را به عهده گیرد. اصرار پرویز محمود در سال‌های پس از جنگ جهانی بر تشکیل ارکستر سمفونیک، پدر استوار را توجیه کرد تا هوشنگ را به اروپا برای تحصیل موسیقی کلاسیک بفرستد و از آن پس به‌ عنوان دانش‌آموخته ممتاز آهنگ‌سازی، هارمونی و نوازندگی پیانو و کلارینت در کنسرواتوار عالی موسیقی تهران به تدریس بپردازد و موزیسین‌هایی مانند مرتضی حنانه و... را پرورش بدهد. هوشنگ استوار زمستان گذشته بر اثر کهولت سن در شهر «بریو» در گذشت و در گورستان همان شهر در سکوت و بی‌خبری کامل به خاک سپرده شد.

علت تأخیر چهارماهه در اطلاع‌رسانی فوت استاد استوار، بستری‌بودن همسر ایشان، فریده بهبود، در این مدت بوده است و از آنجایی‌که به علت کهولت سن، خانم بهبود با دنیای اطلاع‌رسانی جدید میانه‌ای ندارند، در نتیجه تنها راه ارتباطی، تلفن، به علت بستری‌بودن در بیمارستان میسر نبوده است. روحش شاد!