به گزارش هنرنیوز، پیش از ظهر امروز چهارشنبه (۲۴ تیرماه) بخشی از جبهه غربی تختگاه آپادانا و محلی که در سالهای گذشته باستان شناس پیش کسوت میرعابدین کابلی، دیواره خشتی و حتا دروازه اصلی کاخ آپادانا را در این جبهه شناسایی کرده بود، دچار حریق شد.


پیش از این نیز پایگاه شوش برای دفع پوشش گیاهی، از روش آتش زدن استفاده کرده بود. اما اینک این آتش سوزی به علت نامعلومی تنها به فاصله چند روز از ثبت شوش در فهرست آثار یونسکو ، در این محوطه باستانی روی داده است.

هرچند این آتش سوزی مهار شده است اما همچنان این پرسش باقی می ماند که آیا این آتش سوزی به تعیین قدمت لایه‌های باستانی محوطه شوش آسیب می‌زند؟ یک باستان‌شناس در گفت و گو با هنرنیوز توضیح داد:« آتش سوزی در هر حال برای محوطه‌های تاریخی مشکل ساز است اما زمانی که این آتش سوزی وسیع و عمیق باشد محوطه را دچار بحران می‌کند. بیشتر آتش‌سوزی‌ها در محوطه‌ها به دلیل باقی ماندن علفهای خشک گیاهان در تابستان و عدم از بین بردن آنها رخ می دهد که با زدن حتی یک کبریت می‌توان این گیاهان خشکیده از گرما و کم آبی را مشتعل ساخته و آتش سوزی به بار آورد. در آتش سوزی‌های سطحی خوشبختانه آسیب چندانی به لایه‌ها وارد نمی‌شود، هرچند این گونه تخریب‌ها قابل چشم‌پوشی هم نیستند.»




به گزارش هنرنیوز، کاخ آپادانای شوش در زمان داریوش در حدود سال‌های ۵۱۵ تا ۵۲۱ پیش از میلاد و به دستور او بر روی آثار و بقایای عیلامی در شوش بنا شد. دیوارهای این کاخ از خشت با نمای آجری و ستون‌های آن از سنگ است. دیوارهای داخلی آن با آجر لعاب‌دار پوشیده شده‌بود و دارای نقش‌های سربازان گارد جاویدان، شیر بالدار و گل نیلوفر آبی بوده‌است. بخش‌های مهمی از این کاخ در زمان اردشیر اول (۴۶۱ پیش از میلاد) دچار آتش‌سوزی شد و در زمان اردشیر دوم (۳۵۹ پیش از میلاد) بازسازی شد.





سرانجام این کاخ مانند سایر کاخ‌های هخامنشی در زمان حملهٔ اسکندر به کلی ویران شد.

این کاخ در حفاری‌های بین سال‌های ۱۳۱۱ تا ۱۳۱۴ از زیر خاک بیرون آوره‌شد و پس از ۷۰ سال در سال ۱۳۸۰ در فهرست آثار ملی ایران به شمارهٔ ۳۹۸۱ به ثبت رسید.