به گزارش هنرنیوز و به نقل از ایلنا، مراسم افتتاحیه خانه تنبور در حالی روز سه‌شنبه (21 شهریور ماه) در روستای بانزلان برگزار شد که مسئولان و هنرمندانی چون حسین علیزاده، شهرام ناظری، کیهان کلهر، علی‌اکبر شکارچی، محمدرضا درویشی، نوید افقه، علی بوستان، علی ترابی و بسیاری از هنرمندان محلی و دوستداران موسیقی خودشان را به این روستای دورافتاده؛ رسانده بودند.

حسین علیزاده در بخشی از این مراسم ضمن اشاره به حرکت ارزشمند علی‌اکبر مرادی که خانه تنبور را در ملک خصوصی‌اش و با هزینه‌های غیرارگانی ساخته، گفت: فکر می‌کنم در میان اتفاق‌هایی که برای ملت ایران افتاده؛ اتفاق امروز بسیار مهم است. امروز در برگزاری این مراسم هیچ تشنجی نیست و حضور این مردم در اینجا نیاز به هیچ مسئله حفاظتی ندارد. ما ایرانی هستیم و تنبور به همه ما تعلق دارد. ایران یکی از سرزمین‌های مهم دنیاست که فرهنگ‌های مهمی را در خود جای می‌دهد. ما از نظر فرهنگ موسیقی ثروتمند هستیم. هر نقطه‌ای از ایران فرهنگ موسیقی خاص خودش را دارد. چیزی که من می‌گویم تنها یک ادعا نیست و در سطوح دانشگاهی و تحقیقی این مسائل اثبات شده است.

این موسیقیدان در ادامه افزود: متاسفانه سالیان درازی است که به موسیقی کم‌لطفی می‌شود اما می‌بینیم که این هنر در میان مردم جریان دارد. موسیقی مانند نفس است و نفس را نمی‌توان از مردم گرفت.

وی ضمن اشاره به عنوان \"شوالیه\" که طی سال‌های اخیر به برخی هنرمندان ایرانی اهدا شده و خود او از گرفتنش امتناع کرده است، عنوان کرد: من به کرمانشاه غیرت دارم و از عاشقان موسیقی این منطقه هستم. امروز شهرام ناظری و کیهان کلهر دو نفر از استادان موسیقی که هر دو هم اهل کرمانشاه هستند، در میان ما حضور دارند. این دو هنرمند در جهان معروفند. نام هرکدام از این دو به تنهایی بیانگر بزرگی آنان است. نمی‌دانم چرا مجری برنامه سعی دارد بزرگی شهرام ناظری را با لقبِ «شوالیه» به رخ بکشد. شهرام ناظری خودش هنرمند بزرگی است و نیازی به لقب «شوالیه» ندارد.

حسین علیزاده گفت: خود فرانسوی‌ها به ما می‌خندند وقتی می‌بینند هنرمندانمان را با لقبی صدا می‌زنیم که آنها به ما داده‌اند. من خودم نشان «شوالیه» را از دولت فرانسه قبول نکردم چراکه می‌خواستم با همین مسئله مقابله کنم.

این آهنگساز افزود: گاهی در مطبوعات ایران برای کیهان کلهر که از دوستان من و از هنرمندان بزرگ ایران است، از عنوان‌هایی مانند هنرمند جهانی استفاده می‌کنند. یعنی ما ایران نداریم؟ چرا وقتی می‌خواهیم به هنرمندی جایگاه بین‌المللی بدهیم، «ایران» را حذف می‌کنیم!

وی افزود: کلهر آهنگساز و کمانچه نواز بزرگ ایرانی است. با عنوان‌های غیرفارسی و غیرایرانی هنرمندانمان را خطاب نکنیم. اگر در فرانسه بدانند که ما به هنرمندمان «شوالیه» می‌گوییم به ما می‌خندند؛ این یعنی ما هنرمندمان را با عنوانی خطاب می‌کنیم که آنها به ما داده‌اند. شما در دنیای موسیقی جوایز و نشان‌های بسیاری گرفته‌اید، مبارک‌تان باشد و صدها جایزه دیگر هم حق‌تان هست که باید بگیرید اما نام‌تان برای بیان بزرگی‌تان کافی است. شهرام ناظری وقتی اسمش می‌آید قلب همه برایش می‌تپد پس نیازی به عنوان «شوالیه» ندارد.

وی همنین عنوان کرد: هنرمندان بسیار دیگری هم در ایران هستند که نشان «شوالیه» را گرفته‌اند اما تنها به نامشان خطاب می‌شوند. محمدرضا شجریان هم نشان شوالیه گرفته اما همان نامش برای بیان بزرگی‌اش در هنر کافی است.

شهرام ناظری نیز در بخش دیگری از این مراسم گفت: باعث سعادت من است که امروز به همراه دیگر استادان موسیقی در اینجا در خدمت شما هستیم. از همه کسانی که زمینه ایجاد این خانه تنبور را فراهم کرده‌اند، تشکر می‌کنم. از مرادی که زحمات بسیاری کشیده تشکر می‌کنم. از تمام مسئولانی که این برنامه را یاری کردند تشکر می‌کنم. تاریخ نام کسانی که در به سرانجام رسیدن این مراسم کمک کرده‌اند را به مهر یاد می‌کند. روسیاهی هم برای کسانی می‌ماند که نمی‌خواستند چنین مراسم باشکوهی برای افتتاح خانه تنبور برگزار شود.

ناظری همچنین در بخش دیگری از این مراسم به درخواست مردم برای آوازخوانی‌اش پاسخ مثبت داد و دو قطعه را یکی به زبان فارسی و دیگری به زبان کردی برای حاضران اجرا کرد.

علی‌اکبر مرادی نیز در بخش دیگری از این مراسم گفت: کسی که در تمام این دوران یار ما بوده، مهندس محمود بیات معمار این بناست. اینجا (خانه تنبور) مرکزی برای هنر است. اینجا جایی برای هنر والاست. پس به ما اجازه خدمت بدهید. همه ما بدون هیچ توقعی داریم کار می‌کنیم. اینجا خانه تنبور گوران یا کرمانشاه هم نیست؛ اینجا خانه تنبور است.

محمدرضا درویشی نیز گفت: علی اکبر مرادی بی‌هیچ پشتوانه‌ای جان و مالش را برای تاسیس این خانه گذاشته است. امیدوارم جوانان تنبور نواز از کلِ نقاط استان و حتی استان‌های اطراف به این مکان بیایند. تنبور امروز یک ساز ملی است. یک ساز باستانی است. تنبور فقط یک ساز محلی نیست. هیچ جایی بهتر از خانه تنبور نمی‌تواند مقام‌های اصیل تنبور را به نسل‌های بعد منتقل کند. به استاد مرادی تبریک و خسته نباشید می‌گویم. خوش به حال همه ما که در اولین جشنواره تنبور هستیم.