در این میان توجه به برنامه هایی که به طور خاص در ایام تعطیلات نوروز از رسانه ملی پخش می شود از اهمیت ویژه ای برخوردار است که در بخش دوم این مطلب به فیلم های سینمایی ایام نوروزی پرداخته می شود.
آنچه مبرهن است اینکه فضای کلی جامعه و عدم تجانس سنت و مدرنیته، در کانون ها و نهاد های اصلی اجتماع که مهمترین آن خانواده است به عمر چندین دهه اتفاق افتاده و در جامعه ما هنوز به هاضمه تفکر فرهنگی نرسیده است، لذا رسانه ها با دشواری فراگیر این مسئله به خصوص در طیف گسترده مخاطبان خویش مواجه اند.
در تشریح این مسئله کافی است رده های سنی مخاطبان سیما نظر افکنده و آن ها به طور دقیق تفکیک کنیم؛ در حال حاضر والدین در کانون اصلی خانواده تنها زنجیره انتقال فرهنگ از میراث گذشتگان به نسل نو هستند که خود به سنین مختلف تقسیم می شوند و لاجرم در تلطیف ابعاد فرهنگ سنتی و رویکرد مدرن نقشی اساسی دارند، سپس طیف مخاطبان در رده های سنی جوانان، نوجوانان، کودکان و خردسالان به پیچیدگی های خاص خود می رسد.
همه ساله در ایام نوروز فیلم های گوناگونی از رسانه ملی پخش می شود که بخشی فیلم های داخلی و بخشی فیلم های خارجی هستند.
به نظر می آید در سال های گذشته

همواره بیش از آنکه اساس آموزندگی و استفاده جمعی خانواده از مفاهیم عمده آن مد نظر باشد تنها پر کردن ایام فراغت با شلوغی و ازدحام این گونه برنامه ها همراه بوده است.
این هجمه از آثار سینمایی که اغلب فیلم های خارجی را در بر می گیرد بدون آنکه از انضباط زمانبندی پخش، توجه به رده سنی مخاطبان، پیگیری اهداف اجتماعی صحیح در متن فیلم، توجه به طبقه بندی پیکره اجتماع در نهاد خانواده برخوردار باشند در ساعات وتوالی از رسانه پخش می شوند.
فی ای حال، بر اساس آنچه از طیف مخاطبان رسانه در مطلب پیشین گفته شد، مشترکات جاذبه آمیز جریان رسانه ها سبب می شود رسانه ملی بکوشد فرهنگی نامناسب را که اگرچه به ظاهر با شئونات اصلی دین و شرع مغایرتی حاد ندارد به مخاطبان تزریق کند.
نوروز 1391 نیز با فیلم های سینمایی رسانه ملی به تنوع آثار در سطحی گسترده دست یافته و از پخش فیلم های تکراری پرهیز شده است لیکن همچنان با مشکل پیشین خود در این مجرا مواجه است.
فیلم هایی که تنه اصلی آن ترویج ریشه های خشونت و نابردباری فهم جمعی است که با ساختی صیقل خورده، دقیق و زیبا تنها به واسطه یک دوبله بسیار خوب هر روز در ساحت دید مخاطب است و مخصوصا نوجوانان و کودکان را در پناه خود گرفته است.
در این میان حتی وجود شبکه هایی چون آی فیلم و شبکه نمایش هم نه تنها کمکی به بهبود این جریان نکرده اند بلکه سبب تکرار زنجیره ای از فیلم های شبکه های دیگر شده اند که برای مثال هجمه فیلم های خارجی همه روزه متوالی و بدون تکرار در چند شبکه و فیلم ایرانی «ورود آقایان مممنوع» بیش از هشت بار از رسانه در روزهای مختلف همراه با تکرار پخش می شود.
در عین حال اطلاع رسانی فیلم ها در برنامه های امسال به گونه ای دقیق و در زمانی با فهرست زیر نویس از طریق سایر برنامه ها اعلام شده و مخاطب را به دیدن آنها ترغیب می نماید.
همچنان که در مطلب اخیر گفته شد، رقابت رسانه ملی و رسانه های خارجی در همه جوانب به خوبی مشهود است و به جای آنکه بخش فیلم سیما، با بهبود فیلم سازی داخلی همراه باشد به مرکز دوبله فیلم های خارجی و دروازه ورود فرهنگ غربی تبدیل شده است.

ادامه دارد...
مریم خاکیان