جواد اردكانی نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار هنرنیوز اظهار داشت: اصولا ساخت فیلم یا مجموعه های تلویزیونی در مورد شخصیتهای علمی و تاریخی، ملی، فرهنگی و غیره همیشه در کشور ما لازم است و باید در این خصوص توجه ویژ های از سوی سینما و تلویزیون انجام شود و بدون تردید باید ساخته شوند. چرا که شخصیتهای برجسته علم، فرهنگ، سیاست، ورزش، دفاع مقدس و هر حوزه ای چکیده ای از توانمندی های یک ملت هستند و اگر به درستی مطرح شوند می توانند انگیزه های خوبی را برای نسل امروز و آینده کشور مان فراهم کنند و تبدیل به قهرمانان کشورمان شوند.
وی افزود: معتقدم یکی از مهمترین کارها در زمینه ساخت فیلمها و مجموعه های فاخر در رسانه های قدرتمندی مثل سینما و تلویزیون ساخت همین گونه کارهاست و متاسفانه به اندازه کافی در مورد آثار تولید نشده است . خیل کارها را می شد در مورد انجام داد که ما کوتاهی کردیم و اجازه دادیم که دیگر کشور های داشته های ما را ببرند و فقط ما مثل یک تماشاچی نگاه کردیم و شاهد این دزدی بزرگ بودیم. نکته جالب آنکه برخی از کشور هایی که بیشتر شبیه جزیره هستند تا کشور شخصیتهای فاخر ما را می دزدند و نام خیابان و میدان شان را از روی نام این عزیزان انتخاب می کنند و حتی فیلم یا سریال هم می سازند و همه جا جار می زنند که مثلا مولانا متعلق به آنهاست . در واقع آنها این دزدی تاریخی را انجام می دهند و ما فقط نگاه می کنیم.
اردکانی ادامه داد: اگرفیلم یا سریالی در مورد این شخصیتهای فاخر در کشور مان تولید شود صد درصد مخاطب از دیدن آن استقبال می کند و نمونه آن فراوان بوده است. اما یک نکته مهم در این زمینه وجود دارد و آن اینکه ساخت این گونه آثار کمی سخت است به این دلیل که سازنده اثر باید با تحقیقات فراوان و پژوهش هایی که در این مورد انجام می دهد چنان کیفیت اثرش را بالا ببرد که بتواند مخاطب مشکل پسند امروز را راضی کند بالاخره مخاطب امروز نسبت به گذشته بسیار به لحاظ دیداری و شنیداری با هوش تر شده و نمی توان هر اثری را به عنوان اثر فاخر به او عرضه کرد و انتطار داشت که مخاطب متوجه نشود که این غلط است.
وی تاکید کرد: مخاطب امروز به درستی می داند که سریال معاصر و یا تاریخی و فاخر چگونه ساخته شده اند و آیا کارگردان، تهیه کننده و فیلمنامه نویس با نگاه سطحی و شتابزده اثرشان را ساخته اند و قصد شان فقط مسائل مالی بوده و یا اینکه به شعور و درک مخاطب هم ارزش قائل بوده اند. پس فاکتورهای زیادی در موفقیت یک اثر فاخر وجود دارد که باید به آنها اهمیت ویژه ای داده شود و به هر حال امیدوارم مدیران سیما احتمام بیشتری نسبت به ساخت و معرفی این گونه آثار در مورد شخصیتهای فاخر نسبت به گذشته داشته باشند.
کارگردان فیلم «شور شیرین» اضافه کرد: متاسفانه داستان پژوهش و تحقیق در کشور ما داستان سوزناکی دارد و باید ریشه ای تر به آن نگاه شود همیشه حوزه پژوهش در کشورمان مظلوم واقع شده و این را می توان از آثاری که در حوزه سینما و تلویزیون ساخته شده به درستی دید . چه بسیار آثاری که باید در مورد آنها تحقیقات و پژوهش های مفصلی می شده که با نگاه سطحی ساخته و پرداخته شده اند و تاثیر گذاری مناسب را نداشته اند و امروز به هیچ عنوان در خاطره مخاطب نمانده اند و سریع فراموش شدند و این برمی گردد به اینکه فیلمنامه نویس و کارگردان نتوانسته اند در مرحله تحقیق و پژوهش موفق عمل کنند.
وی تصریح کرد: متاسفانه در کشور ما انگار همه قرار است همه چیز را از صفرشروع کنند و اگر فیلمنامه نویس و داستان نویس بخواهند یک اثر هنری را که به زندگی یک شخصیت فاخرمی پردازد را به زبان تصویر بسازند قار نیست برای تحقیق از صفر شروع کنند و اما باید شروع کنند چون برخی از ارگانها با این دوستان همکاری نمی کنند و این برای فیلمنامه نویس مشکل ساز می شود چون مجبور می شود به این سمت حرکت کند که از تخیل خود برای خلق صحنه های مختلف اثرش استفاده کند و این برای یک کار فاخر خطرناک است و اثر را به سمت نابوی پیش می برد .پس به نظرم باید یک نظمی در مراکز تحقیق و پژوهش باشد که فیلمنامه نویس بتواند ازآنها استفاده کند.نکته مهم دوم اینکه نتایج تحقیقاتی که در مورد فلان مضوع یا مضمونی انجام شده هم باید به آسانی در اختیار فیلمنامه نویس یا کسی که نیاز به این گونه تحقیق ها دارد قرار داده شود دوباره فیلمنامه نویس مجبور نشود راه های رفته دوباره او نیز برود همان مراحل تحقیقات قبلی را انجام دهد که به نظرم اتلاف وقت است.
اردکانی خاطرنشان کرد: ما در بخش تحقیقات باید قبول کنیم که ضعفهای زیای داریم چون به این بخش اهمیت نمی دهیم و یا اگر اهمیتی داده می شود تحقیقات مختلف در اختیار مردم قرار داده نمی شود و اصلا به فیلمنامه نویس اهمیت داده نمی شود چون شما اگر به فیلمنامه نویسان سینما و تلویزیون نگاه کنید می بینید که نسبت به کارگردان یا بازیگران اثر کمترین پول را می گیرند. در این شرایط فیلمنامه نویس وقتی می بیند که به کار اش اهمیتی از طرف مدیران سیما یا تهیه کننده اثر داده نمی شود دلسرد شده و تلاش می کند سریع فیلمنامه یک مجموعه تلویزیونی را به اتمام برساند و سراغ اثر بعدی اش برود چون امنیت مالی لازم را برای صرف وقت روی یک اثر ندارد.
وی ابراز داشت: متاسفانه به بخش مقدماتی، تحقیق و پژوهش یک فیلم سینمایی یا مجموعه تلویزیونی به لحاظ بودجه هم ارزش و بهاء داده نمی شود فیلمنامه نویس هم نمی تواند مثلا اگر قرار است در مورد فلان مرکز تاریخی فیلمنامه ای بنویسد با هزینه جیب خودش یک ماه در فلان منطقه توریستی یا تاریخی هتل بگیرد تا بتوانند از تحقیقات میدانی برای خلق صحنه های مختلف اثرش استفاده کند. چون می داند تهیه کننده اثر این گونه هزینه ها را قبول نمی کند. پس ناچار است فقط به تحقیقات کتابخانه ای بسنده کند و نتیجه هم مشخص است که تاثیر گذاری لازم وجود نخواهد داشت.
این کارگردان سینما در پایان گفت: ما امروز در ساخت آثار سینمایی و تلویزیونی به سمت تولید آثاری رفتیم که واقعا برخی از آنها به لحاظ مضون و موضوع کلیشه شدند و مخاطب هم دیگر نمی تواند این گونه آثار را تحمل کند و پس ناچار می شود به جای دیدن برخی از فیلمها و سریالهای کلیشه ای و تکراری به شبکه های ماهواره ای پناه ببرد که به بدترین شکل ممکن برخی از سریال های و فیلمهای مبتذل را به خورد مخاطب می دهند و بیشتر از آنکه تاثیرگذارباشند به نوعی فرهنگ و هویت ما را تخریب می کنند و نگاه بسیار پیش پافتاده، سطحی، و مبتذلی به مناسبات خانوادگی دارند. امیدوارم ما در ساخت فیلمها و مجموعه های تلویزیونی به سمت ساخت آثاری متفاوت و جذاب حرکت کنیم تا مجبور نباشیم روز به روز مخاطبان خودمان را ازدست بدهیم.
