مجري و تهيه‌كننده برنامه «راديو هفت» خاطرنشان كرد: خوشبختانه شانسي كه در «راديو هفت» داريم تيم ماست؛ انرژي اين تيم است كه برنامه را پيش مي‌برد. همه مي‌گويند و مي‌خندند و هيچكس هيچ دلخوري از كسي ندارد، بيشتر از فضاي كار در اين برنامه، فضاي دوستانه ديده مي‌شود. رمز موفقيت «راديو هفت» فضاي صميمي عوامل پشت صحنه است.
او ادامه داد: اغلب ميهمانان و كساني كه در اين برنامه حضور پيدا مي‌كنند، چهره‌هاي نام آشنايي هستند؛ خيلي از آنان به خاطر اينكه برنامه قابل اعتماد است و اين برنامه را دوست دارند، مي‌آيند و در آن شركت مي‌كنند.
ضابطيان گفت: پخش زنده‌ي همه‌ي بخش‌هايي كه توليد مي‌كنيم، امكان‌پذير نيست؛ مثلا بچه‌ها را ببريم تا در آن ساعت از شب در برنامه زنده حضور داشته باشند، اين امكان‌پذير نيست. طبيعتا اين جمعيت را نمي‌توان سر برنامه‌ي زنده برد و هر شب آن را تكراركرد؛ كار سختي است.
كارگردان «راديو هفت» درباره‌ي تفاوت‌هاي اين برنامه با برنامه‌هاي راديويي كه قرار است در آينده تصويري شوند، توضيح داد: «راديو هفت»، يك برنامه‌ي راديويي تصويري نيست؛ زيرا يك برنامه‌ي راديويي زماني تصويري است كه كار در استوديوي راديو انجام شود و در ادامه تنها آن كار ديده مي‌شود؛ اما در برنامه‌ي «راديو هفت» كلي انيميشن، كليپ و افراد ديگر در شرايط مختلف ديده مي‌شوند و همه‌ي اين ماجراها باعث مي‌شود اين برنامه صرفآ يك برنامه‌ي راديويي نباشد، بلكه يك برنامه‌ي كاملا تلويزيوني و تركيبي باشد.
ضابطيان نظر خود را درباره‌ي اينكه «راديو هفت» ـ نخستين برنامه‌ي تركيبي تلويزيوني و راديويي ـ اينگونه عنوان كرد: ما به دنبال يك فرمي بوديم كه بتواند در آن ساعات پاياني شب آرامش و سادگي را به همراه داشته باشد. طبيعتا استفاده‌ي بيش از حد از رنگ، افكت‌ها‌ي تصويري، فرم‌هاي خيلي تند، نمي‌توانست ما را به آن هدفي كه مدنظر داشتيم نزديك كند؛ در نتيجه ايده فضاي راديويي انتخاب شد،؛ زيرا در آن رفت و آمد كمتر است، معمولا همه نشسته‌اند و بيشتر سعي كرديم تا با جزئيات بازي كنيم نه اينكه به كليت دست بزنيم.
