به گزارش هنرنیوز به نقل از روابط عمومی جایزه بزرگ شهید آوینی،مرتضی رزاق کریمی تهیه کننده مستند «خاطراتی برای تمام فصول» که موفق به دریافت جایزه بزرگ شهید آوینی شد، درباره کیفیت برگزاری این رویداد گفت: اگر جایزه بزرگ شهید آوینی را با جشنواره هایی مانند فیلم کوتاه، سینماحقیقت و... مقایسه کنیم، خیلی تفاوت خاصی در آن مشهود نیست، اما اگر نگاه مقایسه ای را کنار گذاشته و اهمیت برگزاری این رویداد را در ترویج اندیشه و تفکر شهید آوینی در نظر بگیریم، اتفاق شایسته ای رخ داده است.
وی افزود: با توجه به وضعیت اقتصادی موجود، چهارمین دوره جایزه بزرگ شهید آوینی در سطح خوبی برگزار شد، اما برگزاری این رویداد توجه بیشتری می طلبد و نیاز به فرهنگ و پایداری دارد. با توجه به پتانسیل شهید آوینی می توانیم فعالیت بهتری در این حوزه داشته باشیم که فقط به برگزاری یک آیین پایانی منجر نشود و شاهد برگزاری جشنواره ای با نمایش فیلم های منتخب باشیم.
رزاق کریمی درباره چگونگی سرمایه گذاری و تهیه کنندگی در حوزه سینمای مستند خاطرنشان کرد: در ایران هنوز سینما به جایگاه حرفه ای و صنعتی نرسیده و صرفا با عنوان مقوله هنری و فرهنگی مورد توجه قرار می گیرد، به همین دلیل عدم توسعه موزون در سینما به وجود آمده است.
وی افزود: اگر سینما را به عنوان معقوله فرهنگی- هنری و رسانه معنا کنیم، باید ارتباط با مخاطب، نیازها و استراتژی جامعه را در نظر بگیریم، ولی متاسفانه سینما هنوز به این مرحله نرسیده است.
این تهیه کننده سینما خاطرنشان کرد: در سینمای داستانی وظایف تهیه کننده نادیده گرفته می شود و این امر در سینمای مستند به دلیل شرایط آسان تولید بیشتر به چشم می خورد، در حالیکه تهیه کننده نقش بسیار زیادی در زنجیره تولید دارد که تامین سرمایه برای تولید فیلم تنها بخشی از این وظایف است.
رزاق کریمی تصریح کرد: الزامی نیست که سرمایه گذار در تمامی موارد پیش تولید اعم از شکل گیری فیلمنامه، کارگردانی صحنه، حفظ تداوم و شکل گیری تدوین حضور داشته باشد؛ این مسئولیت تهیه کننده است که از سوژه یابی تا نسخه نهایی همواره نقش خود را به خوبی ایفا کند.
مصطفی رزاق کریمی کارگردان مستند «خاطراتی برای تمام فصول» که موفق به دریافت تندیس شهید آوینی و دیپلم افتخار در بخش مقاومت و پایداری شد، نیز گفت: ایده این مستند نزدیک به سه دهه گذشته و از زمان ورود جانبازان ایرانی به اتریش برای درمان شکل گرفته بود. در آن زمان در اتریش بودم و به دلیل همراهی با جانبازان، رابطه ای میان ما شکل گرفت که ثبت این تصاویر از دغدغه های همیشگی ام بود.
وی افزود: با گذشت زمان لازم بود این فیلم در ابعاد وسیعی مطرح شود، زیرا رسانه های غربی همواره تلاش می کردند تا موضوع بمباران شیمیایی ایران فراموش شود.
روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی