اما در مورد این برنامه چند نقد جدی به نظر می‌رسید وجود داشته باشد که جا دارد برای اینکه مورد توجه مسئولین امر قرار بگیرد و انشاا... طی سال‌های آتی عملیاتی هم شده باشد مورد اشاره‌ای مختصر و اجمالی قرار بگیرد .
برنامه‌های کودک و نوجوان ماه رمضان امسال از شبکه دو سیما همچنان از حجم قابل قبول و سرمایه‌گذاری نسبتا خوبی برخوردار بوده‌اند و این موضوع نشانه برنامه‌ریزی و همت مسئولین این شبکه برای استفاده از فرصت‌های ناب تربیتی این ماه بوده است.
اما به نظر می‌رسید که در برخی حوزه‌ها اصلاحاتی باید صورت بگیرد و در برخی حوزه‌های دیگر هم اقدامات بیشتر و جدیدی‌تر. بر همه روشن است که وجود شادابی و نشاط در برنامه‌های کودک و نوجوان یکی از شروط لازم برای جلب توجه کردن و قبولاندن برنامه به کودکان است. اگر برنامه‌ای با طراوت و شادابی و جذابیت‌های متناسب با این سنین نباشد قطعا نخواهد توانست ارتباط خوبی با مخاطب خود برقرار نماید و احتمال زیاد به اهداف خود برای جذب و نهایتا تاثیرگذاری بر مخاطب خود نخواهد رسید.
آنچه در این باب باید اشاره کرد این است که در برنامه های کودک و نوجوان شبکه ۲ سیما کمتر شاهد تولید و پخش انیمیشن و کارتن‌های دینی بودیم. همه به خوبی می‌دانیم که یکی از بهترین راه‌های برقراری ارتباط و انتقال اطلاعات به کودکان راه قصه و داستان است. از آنجایی که در مکتب ما هم خوشبختانه قصه‌ها و حکایات بسیار زیادی با مضامین و محتوای دینی و اخلاقی وجود دارد که همچون معدنی عظیم و غنی می بایستی استخراج گردد، به نظر می‌رسد که نسبت سرمایه‌گذاری و توجه به این حوزه نسبت به اهمیت آن خیلی کمتر است. چرا که ظرفیت‌های یک داستان و قصه قرآنی و دینی بسیار بسیار بیشتر از سایر روش‌هایی است که به طور روزمره و معمولی به کار می‌رود. لذا لزوم سرمایه‌گذاری‌های بیشتر در حوزه انیمیشن یا همان پویانمایی با موضوعات دینی و اخلاقی همچنان احساس می‌شود.
اما نکته مهم دیگری هم که در باب نقد و تحلیل برنامه‌های رمضانی کودک و نوجوان شبکه ۲ سیما باید مورد اشاره و توجه قرار گیرد موضوع جذابیت برنامه‌هاست. البته یکی از راه‌های جذابت بخشی به برنامه‌های کودک و نوجوان استفاده از همین کارتن و انیمیشن است ولی در برنامه‌های دیگر هم جا دارد به این مقوله به طور جدی نگریسته شود؛ چرا که بهترین و غنی‌ترین مفاهیم که بر اساس ساعت‌ها کار کارشناسی تهیه و پخته شوند در صورتی که در مرحله نمایش و اجرا نتوانند مخاطب خود را جذب کنند به مثابه هدر رفتن زحمات و تلاش‌ها و بی تاثیری روی مخاطب خواهد بود.
مصداق عینی این مورد را می‌توان در برخی برنامه‌های کودک و نوجوان این شبکه مشاهده نمود. از جمله برنامه سحرگاهی آن. به طوریکه بخش‌هایی از این برنامه کاملا جذاب بود و به خصوص اینکه همراه بود با نماهنگ و شعرها و موسیقی‌های رمضانی و دینی و از سوی دیگر برخی اوقات کاملا یکنواخت، تکراری و بی شور و هیجان احساس می‌شد! به هر حال موضوع جذابیت بخشی با استفاده از ابزار های نوین و نیز بر اساس ذائقه‌های کودک و نوجوان یک هدف و اولویت مهم برای سیاست‌گذاران برنامه‌های کانال دو بایستی باشد.
البته نباید فراموش کنیم که مسیری که این برنامه‌ها و کلاً شبکه دو سیما در ماه رمضان‌های سال‌های اخیر طی کرده است در مجموع مسیر رشد و بهتر شدن بوده است و امید است مواردی هم که اشاره گردید بیشتر از گذشته مورد توجه قرار گیرد.
یادداشت: فاطمه جمشیدی
