فرهاد توحيدي فيلمنامه نويس فيلم هفت و پنج دقيقه در مصاحبه هنرنيوز در پاسخ به سئوالي درباره مقايسه ساختارهاي متفاوت فيلمنامه ها در جشنواره امسال گفت: اصل جذابيت و متقاعد كننده بودن فيلمنامه است و اينكه يك فيلمنامه بايد بتواند از خودش دفاع كند حالا چه ساختار مدرن داشته باشد و چه كلاسيك به هر حال فرقي نمي كند مهم اين است كه مخاطب از آن لذت ببرد و رويش تأثير بگذارد.


وي در خصوص حضور تعدادي از فيلم ها در جشنواره امسال كه سعي كردند با روايت هاي مدرن و نو قصه هايي را تعريف كنند گفت: من اين پديده را پديده مباركي مي دانم يعني يك فيلمنامه دغدغه اش تجربه شود. البته ممكن است در اين تجربه كردن ها تقليد هم وجود داشته باشد كه اين  تقليد مي تواند كوركورانه باشد و يا اينكه شكلي باشد، اين بخشي از كار است.


وي در ادامه افزود: من فكر مي كنم فيلمنامه نويسي در حال تبديل شدن به يك امر جدي و كاملاً شخصي در سينما است اين تجربه ها بلوغ بيشتري پيدا كنند و به پختگي برسند. در هر صورت اين اتفاق، اتفاق خوبي است، هر چند ممكن است برخي جنبه هاي نااميد كننده هم در آن وجود داشته باشد.


فرهاد توحيدي در پاسخ به اين سئوال عنصر ايرانيّت در فيلم هاي سال هاي اخير كمتر به چشم مي خورد و فيلم هايي مانند فيلم هاي كارگرداناني مثل علي حاتمي كه نماد فرهنگ ايراني بود كمتر ديده مي شود گفت: خدا آقاي علي حاتمي را رحمت كند. او استاد بود و در لطافت طبعش خلاف نيست منتهي به نظرم عنصر ايرانيّت فقط به اشياء و ديالوگ ها و حال و هوا و... اطلاق نمي شود مثلاً همين فيلم آقاي اصغر فرهادي (درباره الي) يك عكس فوق العاده عالي از زندگي امروز طبقه متوسط آدم هاي ايراني است بنابراين ايراني بودن لزوماً همان راهي كه علي حاتمي رفته است، نيست اگر زندگي ايراني در تمام وجوه،‌ درست بازتاب داده شود. طبيعتاً آن فيلم ايراني است و اگر اين وجود كم رنگ تر و يا جعلي و يا اينكه براي پيدا كردن عناصر اصلي زندگي ايراني، شخصيت ايراني و روانشناسي ايراني كوشش نشود طبيعتاً فيلم ايراني نمي نمايد. پس هر چقدر به انسان ايراني، انساني كه چه امروز زندگي مي كند و چه پنجاه يا صد سال پيش زندگي مي كرد نزديك شويم، اگر بتوانيم آن آدم ها را در فيلم به تصوير بكشيم، فيلم ايراني خواهد بود.