« ادبیات تخریب » ترکیب نامتجانسی است که به عنوان آخرین حربه و اسلحه‌ی خطرناک رقبای احمدی‌نژاد - طبق پیش‌بینی‌ها - از غلاف بیرون کشیده شد تا با شکستن آینه‌ افکار عمومی، چهره‌ای معوج و غیرواقعی از این خادم مردم به نمایش بگذارد و به هر قیمتی از ادامه‌ی ریاست جمهوری او برای چهار سال آینده جلوگیری نمایند.


اگر تا دیروز آنهایی که از میدان مناسب و مقام‌ها با رای قاطع مردم کنار گذاشته شده بودند، در مجالس خاص و عام و در سطح رسانه‌ها و تریبون‌ها با زبان کنایه و ایهام و طعنه چهره‌ی مردمی منتخب ملت را تحریف و او را عامی و عوام زده و پوپولیست معرفی می‌کردند و دستاوردهای دولتش را با اتهام غیرکارشناسی بودن زیر سوال می‌بردند، امروز شتابناک و بی‌پروا به توهین و تهمت و فحاشی رو آورده‌اند.


در سخنرانی‌ها، مصاحبه‌ها و شعارهایشان حکم‌های کلی صادر می‌کنند و در عمل به آن ضرب‌المثل انگلیسی که « دروغ هر چه بزرگتر باشد باورش آسان‌تر است » تمامیت عملکرد دولت نهم را تیره و تار و سیاه و مایه نکبت و خواری و خفت معرفی می‌کنند.


اما وقتی به مجموعه‌ی گویندگان این نوع هجمه‌ها دقیق شوید خواهید دید، اینها همان کسانی هستند که سالیان سال، خود، خانواده، بستگان و نزدیکانشان بر خر مراد و گلوگاههای قدرت سوار بودند و چند سالی است که با رای مردم پیاده شده‌اند و در حقیقت وضع خود آنان است که تیره و تار و سیاه شده و نسبت به سالهای پیشین به نکبت و خواری و خفت افتاده‌اند، نه ملت ایران که روز به روز عزتمندتر می‌شوند.