- بچه که بود يم مي گفتند عيد مال بچه هاست، هنوز هم مي گويند، پس به جاست اگر حول و حوش عيد نگارخانه اي در تهران خود را به نقاشي هاي بچه ها آذين ببندد. براي همين است براي چهارمين سال پياپي تا  بوي عيدي، بوي توپ، بوي کاغذ رنگي، بوي تند ماهي دودي وسط سفره نو، بوي ياس جانماز ترمه مادر بزرگ، شادي شکستن قلک پول ...  مي پيچد، نگارخانه شيرين پر مي شود از بچه و نقاشي هاي کودکانه، رنگ ها و روياها، آرزوهاي محالي که از دريچه نگاه يک کودک روي ديوارهاي "شيرين" مثل يک واقعيت ملموس جان مي گيرد ... جاي همه شما اين روزها اينجا خالي ست. اينجا اين روزها در نمايشگاه نقاشي 36 کودک نقاش به حمايت از کودکان مبتلا به سرطان، سفره هفت سين وسط نگارخانه جلوه ديگري دارد.
2- اين اتفاق بزرگ از سال 85 افتاد با کمک و همراهي "تارا بهبهاني" عزيز دختر هنرمند و نازنين استاد بزرگ نقاشي ام، طه بهبهاني. اتفاق هر سال بزرگ تر شد تا امسال که قرار شد به رسم هر سال وقتي نقاشي ها بچه ها را به قميت همت عالي فروختيم، پولش را تمام و کمال هديه کنيم به بچه هاي مبتلا به سرطان خيريه بهنام دهش پور. حال 36 بچه امسال هم طعم شيرين کمک به هم نوع را لمس کرده اند.
3- "شيرين" امسال سال پربار و شلوغي را پشت سر گذاشت، 24 نمايشگاه در 12 ماه  يعني هر ماه دو نمايشگاه . سال را با "ايران درودي" بزرگ بانوي پيشگام نقاشي سورئال ايران آغاز کرديم. در ادامه اين راه نام هاي بزرگ ما را تنها نگذاشتند "علي فرامرزي" با آن نقاشي هاي خيال انگيز که هنوز هم مردم سراغش را مي گيرند، ياسمين سينايي با مجسمه هاي دلفريب "حوا"يش و البته فرشته هايش که هميشه گوشه گوشه "شيرين" ايستاده و نشسته اند. اما بي گمان امسال شيرين، مل جوان هاي لايق و نخبه بود که درخشيدند و هر روز بيشتر از آنها خواهيد شنيد.
اما پايان سال را به سان چهارسال ديگر با بچه ها به پايان مي بريم به اين اميد که در سال پيش رو بچه ها دست بزرگ ترها را بگيرند و آنها را عصرها به نگارخانه ها بياورند. شايد يکي از ثمرات حاشيه اي نمايشگاه هايي از اين دست نهادينه سازي فرهنگ ديدار خانواده ها از نگارخانه ها باشد. اميدوارم از اين طريق بچه ها از تجربه خوشايند نمايش آثارشان در نگارخانه ها دل به ديدار هميشگي از چنين فضاهايي ببندند... شايد که در افق از همين نظر نقاشان نسل نوي ما از ميان همين بچه ها بيايند...


نويسنده : شيرين پرتوي