به گزارش هنرنیوز به نقل از روابط عمومی جشنواره فیلم عمار؛ در سومین روز جشنواره مردمی عمار، فیلم «مدرسه» به کارگردانی محمدرضا عباسیان مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
در این نشست که محمدحسین بدری آن را اداره می‌کرد، عباسیان با بیان اینکه برای نخستین بار در ایران فیلم «مدرسه» در جشنواره عمار به نمایش درآمد، گفت: این مستند یکی از ۸ مستندی است که در سال ۸۸ در سفری که به بوسنی داشتم ساختم.
وی با بیان اینکه مستند در ایران رو به زوال است، افزود: این مستند به تهیه‌کنندگی شبکه چهار ساخته شده اما پس از مدتی در اختلافاتی که پیش آمد الان دنبال حامی هستیم.
عباسیان با بیان اینکه در پی حضور با مستند قانا در جشنواره سینمایی سارایوو، داستان‌هایی درباره بوسنی به دست آوردیم که به نظر می‌رسید باید بیان شود، تاکید کرد: این داستان‌ها نشانه‌ای از ادامه جنگ و آثار جنگ در میان مردم بوسنی دارد.
وی با بیان اینکه پس از پرداختن به برخی داستان‌ها، داستان‌های جدیدی یافتیم که آنها را دنبال کردیم، افزود: یکی از این داستان‌ها درباره کودکانی بود که به کشورهای غربی فراری داده می‌شدند اما پس از جنگ خانواده‌های غربی آنها را پس نمی‌دادند که یکی از آنها را در مستندی با عنوان «زندگی در جنگ تمام شده یا نشده» به تصویر کشیدیم.
این مستندساز علت پرداختن به جنگ بوسنی را نیز چنین بیان کرد: جنگ بوسنی یک نسل‌کشی برنامه‌ریزی شده بود که در آن ذکور را می‌کشتند و به زنان تجاوز می‌کردند و اروپایی‌ها سکوت و حتی همکاری کردند که از جمله در کشتار سربرنیتساست که با کمک هلندی‌ها رخ داد.
وی با اشاره به تفاوت‌های جنگ بوسنی، افزود: در جنگ بوسنی همسایه‌ها یک شب تصمیم می‌گیرند و همسایه‌های خود را قتل عام می‌کنند و این تفاوت بزرگ این جنگ با دیگر جنگ‌هاست چراکه در هیچ جا چنین چیزی سابقه ندارد.
عباسیان با اشاره به یکی دیگر از مستندهای هشت‌گانه خود درباره جنگ بوسنی با نام «گمشده جستجوگر»، گفت: داستان این فیلم به تفحص شهدا در بوسنی می‌پردازد که خود داستانی از فجایع انسانی دارد چرا که صرب‌ها گورهای دسته جمعی را چند بار به هم زده‌اند و ما درباره بوسنی منفعلانه رفتار کردیم، و اگر همین کشتار را حزب‌الله یا ایران کرده بود امروز همه‌جا غوغا بود.
وی درباره موضع بوسنیایی‌ها درباره ایران، گفت: هنوز که هنوز است ایرانی‌ها در بوسنی محبوب هستند هر چند ما در نزد دولت بوسنی هیچ جایگاهی نداریم و مسلمانان بوسنی عاشق ایرانی‌ها هستند و ما در دهه ۹۰ وظیفه دینی خود را انجام دادیم اما در ادامه اقدامات خود را تکمیل نکردیم
